Na Brexit: economische activiteit in het Verenigd Koninkrijk op laagste niveau sinds 2009

De beslissing van het Verenigd Koninkrijk om de Europese Unie te verlaten, heeft geleid tot een "dramatische terugval" van de economische activiteit in het land, de sterkste daling sinds de financiële crisis. Dat blijkt althans uit de zogenaamde PMI-index, die maandelijks peilt bij inkoopmanagers in het VK. De PMI-index is de eerste concrete indicator voor de Britse economie sinds het referendum van 23 juni.

De index zakte in juli tot 47,7 punten, het laagste peil sinds april 2009. Een score lager dan 50 wijst op een krimp van de activiteit. In juni stond de index nog op 52,4 punten.

De daling is ook groter dan verwacht. Zowel in de industrie als in de dienstensector was er een verslechtering merkbaar. Orders worden geannuleerd en projecten uitgesteld of afgeblazen. Enig lichtpuntje is de export, die aantrekt als gevolg van de goedkopere pond.

Volgens hoofdeconoom Chris Williamson van onderzoeksbureau Markit, dat de rondvraag deed, is de lagere score "op één of andere manier toe te schrijven aan de Brexit". En hij wijst erop dat het ergste nog moet komen, want ook de vooruitzichten in bijvoorbeeld de dienstensector maakten een flinke duik.

Analisten, benaderd door de BBC, vrezen dat het Verenigd Koninkrijk afstevent op een recessie.

Bron: De Morgen (22/07/2016)
http://www.demorgen.be/buitenland/n...-2009-bd0d07ad/

Mijn mening: Ik had dit verwacht, als je uit de EU stapt, heeft dit zeker en vast economische gevolgen voor dat land. Ik hoop dat er veel landen zijn die dit nu zien en die beseffen dat ze nu best wel bij de EU kunnen blijven. De EU kan steun bieden in moeilijke tijden aan landen die tot de EU behoren. Dit is één van de voordelen als je behoort tot de EU. Natuurlijk zijn er ook nadelen aan het lidmaatschap van de EU, zoals bepaalde regels die je moet opvolgen, maar ik ben er toch nog van overtuigd dat de voordelen doorwegen ten opzichte van de nadelen. Verder hoop ik ook dat België tot de EU blijft, aangezien ik niet denk dat België nog zonder de EU kan.

De terugkeer van de illusie


Zoek ze maar, klaar kijkende waarnemers die de baten van de Brexit verdedigen. Ze zijn zeldzaam. Bij de luidruchtige troep rond Wilders, Le Pen en Annemans hoef je niet eens te zoeken. Die lui wentelen zich in rancuneuze eurofobie. Voor hen is de Europese Unie de vijand par excellence, want doodgraver van de Europese natiestaat. In de Lage Landen ken ik er twee die de Brexit een zegening vinden: Joris Luyendijk en Paul De Grauwe. Weliswaar niet voor Groot-Brittannië, wel voor de Europese Unie. Die krijgt nu de kans om onder de Britse chantage en sabotage uit te komen en haar beleid dichter bij de burger te brengen. Het is een aanlokkelijk idee, maar of het ooit werkelijkheid kan worden, is niet te bewijzen. Of de Britten zelf beter worden van hun ‘bye bye Europe’, willen Luyendijk en De Grauwe niet gezegd hebben.
Advertentie

Een week na het referendum is de Brexit zijn glans al kwijt en is hij synoniem voor bestuurlijke verwarring, grove improvisatie en nog grovere leugens. Veel van wat voorspeld werd, is ondertussen realiteit. En het valt te vrezen dat het ergste nog moet komen: desintegratie van wat ooit het Verenigd Koninkrijk was, implosie van de conservatieve en socialistische partij, recessie en jobverlies.

Verwonderlijk is het dus niet dat de stelling ‘de Brexit komt er nooit’ terrein wint. Constitutioneel kan het. In de parlementaire democratie made in Britain bindt een referendum het parlement niet. Hoe riskant en controversieel ook, de verkozenen kunnen de uitslag van de volksraadpleging negeren. Er is geen verplichting om de beslissingen van de directe democratie – hoe geniaal, slim, dwaas of oliedom ook – uit te voeren.

De paus en Marc Wilmots uitgezonderd, is niemand op de planeet onfeilbaar, ook het soevereine, Britse volk niet. Het kan zich vergissen en doet dat met regelmaat. Uiteraard heb je als burger het volste recht om met je hart, je gevoelens of uit frustratie te stemmen. Het kan opluchten. Spijtig genoeg is het zelden een garantie op een intelligente keuze. Hoe meer passie, hoe meer retoriek, hoe meer botte referenda ook, hoe groter de waarschijnlijkheid dat wijsheid en zelfs het welbegrepen eigenbelang worden geofferd. Met de Brexit schoot het volk zichzelf in de voet. Door de opgepookte angst voor de migrant en de twijfel over de onzekere toekomst, maakte het de foute keuze. Het volk vergiste zich en dat mag, ondanks de opmars van het nieuwste taboe, gezegd en geschreven worden. Als het over het ‘monster’ Europa en zijn ‘kosmopolitische elite’ gaat, lijkt zowat alles geoorloofd, behalve de beslissingen van het soevereine volk aan de rede te toetsen. Wie zegt dat ze dom of dwaas of beide zijn, is arrogant of dictatoriaal, alleszins geen democraat.Bullshit. Als je god en de profeet kritisch mag beoordelen, evengoed het soevereine volk. Wie het tegendeel beweert, bedrijft nationalistische mystiek.

Hand in hand met de tabloids hebben de promotoren van de Brexit een karikatuur van de Europese Unie neergezet. Dat er niet op een leugentje meer of minder werd gekeken, is ondertussen bekend. Dat de xenofobe onderstroom zonder veel gêne werd aangeboord, eveneens. Echt choquant was dat de illusie opnieuw werd gewekt dat de klok kon worden teruggedraaid en dat de tijd van toen en de afternoon tea niet onherroepelijk voorbij zijn. Het Verenigd Koninkrijk moest slechts de stekker uit de Europese Unie trekken en het zou weer groot en soeverein zijn. Nog maar eens de romantische dromer en poëet William Blake achterna, die tweehonderd jaar terug van het visioen Till we have built Jerusalem in England’s green and pleasant land beviel.

Met dit visioen wonnen Nigel Farage en Boris Johnson het referendum en stuurden ze het VK in het moeras. Dat ouderen de grijze ruggengraat van het Leave-kamp vormen, kan niet verwonderen. Het electorale gewicht van 65-plussers, niet meteen het meest dynamische segment van de samenleving, blijft groeien en het kantelmoment dat ze de lasten van hun retrokeuzes vlotjes naar jongeren en actieven kunnen doorschuiven, komt eraan. Een kortere weg naar een grootschalig en ontwrichtend generatieconflict is er niet.

Het Leave-kamp rust echter op meer dan één pijler. Ook de lagere-inkomensgroepen stemden massaal voor de exit. Ondanks de praatjes van Europa zagen zij hele industrietakken vertrekken, de vakbondsmacht afbotten en de ongelijkheid exploderen. Geen twijfel mogelijk, dit zijn de verliezers van deregulering en globalisatie. Ze hebben dus recht van spreken. Het tragische is dat ze in good old England pas goed kopje-onder dreigen te gaan. Een Unie van 500 miljoen burgers heeft zoveel meer troeven dan een eiland van 60 miljoen om haar inwoners tegen de globale plagen te beschermen. Omdat de Europese Unie hier faalde, kregen de makelaars in nationalistische illusies weer een publiek.

Uitgerekend om die uitzichtloze illusies te ontmijnen en het feilbare volk een hoopvolle en haalbare toekomst aan te reiken, werd midden vorige eeuw de Europese Unie opgericht.


DS, 02-07-2016 (Paul Goossens)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB