In het Aziatische land Myanmar (Birma) heeft het parlement U Htin Kyaw verkozen tot president. Voor het eerst sinds de militaire staatsgreep van maart 1962 heeft het land opnieuw een verkozen staatshoofd. Toch blijft het leger erg aanwezig in de schaduw van de macht.

Eind vorig jaar kende Myanmar een politieke omwenteling om u tegen te zeggen. De Nationale Liga voor de Democratie (NLD) van Nobelprijswinnares voor de Vrede en opposante Aung San Suu Kyi won een overweldigende meerderheid in het parlement in de eerste vrije verkiezingen sinds mensenheugenis.

Volgens de grondwet kan de NLD daardoor de president voordragen en laten goedkeuren door het parlement. Aung San zelf kan voorlopig die functie niet waarnemen om haar kinderen de Britse nationaliteit hebben en volgens de grondwet mag ze dan geen staatshoofd worden. Nu was dat artikel pas in 2010 door de militaire junta ingeschreven in de grondwet, maar het bleef wel een struikelblok voor mevrouw Suu.

Om een conflict te vermijden, heeft ze daarop haar vertrouweling Htin Kyaw voorgesteld als president. Die is 69, was een vroegere schoolvriend van haar, studeerde economie in Londen en was zelfs een tijdje haar chauffeur. Sinds 2012 is Kyaw de voorzitter van een liefdadigheidsinstelling die genoemd is naar de moeder van Aung San.

De voormalige oppositieleidster en haar partij laten er echter geen twijfel over bestaan dat Aung San zelf de plak zal zwaaien en Kyaw haar beleid zal uitvoeren. De krant "The Myanmar Times" sluit overigens niet uit dat Aung San in afwachting minister van Buitenlandse Zaken zou worden in de nieuwe regering.

Hoe dan ook is de machtswissel in Myanmar historisch. Voor het eerst sinds de militaire staatsgreep van maart 1962 zal er opnieuw een democratisch verkozen president zijn, die voortkomt uit de liberale traditie van het land.

In dat jaar maakte generaal Ne Win een einde aan de democratie en verving hij die door een socialistisch geïnspireerde militaire dictatuur die het volhield tot 1988. Straatprotest leek toen de dictatuur ten val te brengen, maar met een nieuwe coup kon een nieuwe generatie generaals de macht overnemen. De verkiezingen van 1990 werden overtuigend gewonnen door de NLD van Aung San Suu Kyi, maar die werden door de legerleiding niet erkend en alle oppositie bleef onderdrukt. Enkele jaren geleden trad er een geleidelijke liberalisering in.

De nieuwe democratische regering zal het overigens niet onder de markt hebben. Myanmar is nog altijd straatarm ondanks een enorm potentieel en er zijn tal van etnische spanningen tussen de Baram (Birmaanse) meerderheid en minderheden zoals de Shan, Chin, Karen en Kachin. In het westen wordt de moslimminderheid Rohingya vervolgd door de overwegend boeddhistische inwoners van de Arakan.

Er is meer: de Tatmadaw of het leger blijft echter ook na de machtswissel erg invloedrijk, zowel politiek als economisch. Wettelijk heeft het leger het recht buiten de verkiezingen op een pak zetels in het parlement en regionale parlementen. Het valt af te wachten hoe de regering en de legertop kunnen samenwerken.

De nauw met het leger verbonden partij Unie voor Solidariteit en Ontwikkeling (USDP) mag dan een forse verkiezingsnederlaag hebben geleden, uitgeschakeld is die niet.

Bovendien is er een nieuwe kaper op de kust: de erg invloedrijke Ma Ba Tha-beweging (Associatie voor de Bescherming van Ras en Godsdienst) van de radicale boeddhistische monnik Wirathu, die in verband wordt gebracht met geweld tegen de islamitische Rohingya-minderheid.

Internationaal kan de machtswissel ook de relaties met het Westen aanhalen, dat traditioneel achter Aung San Suu Kyi stond terwijl het leger tot voor kort vooral de Chinese kaart trok. Er blijven hoe dan ook nog veel vraagtekens over de toekomst van het erg grote en belangrijke land in Zuidoost-Azië.

Bron: De Redactie 15/03/2016
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/buitenland/1.2601097

Eigen mening: Eerst en en vooral is deze gebeurtenis sowieso historisch en ik denk ook wel positief. Dat is het natuurlijk niet op elk vlak. Het leger heeft nog steeds veel macht en van deze macht zal hopelijk niet geprofiteerd worden. Voor het volk is dit wel een goede zaak omdat ze eindelijk niet meer binnen een dictatuur leven. Nu is het aan de nieuwe president om de economie en de politiek weer op orde te brengen. Persoonlijk denk ik dat dat na verloop van tijd zal en moet lukken, zeker met de hulp van Aung San Suu Kyi. De eerste goede stap is gezet en nu kan men alleen maar afwachten en kijken wat er gaat gebeuren.