Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen wil de drempel voor hulp verlagen. Het gaat in het bijzonder om kwetsbare groepen zoals ouderen en mensen in armoede.

De CD&V-minister heeft een conceptnota klaar waarin hij wil experimenteren met een ’geïntegreerd breed onthaal’. De nota is goedgekeurd door de Vlaamse regering.

Wie op zoek is naar gepaste hulp, raakt al eens de weg kwijt. Het welzijns- en hulpverleningsaanbod is soms zo complex dat mensen door de bomen het bos niet meer zien. Sommige mensen weten niet waar ze juist moeten aankloppen, anderen willen/durven de stap naar de hulpverlening niet zetten. Het gaat daarbij soms om mensen in een situatie van ’onderbescherming’, mensen die vaak niet weten waar ze recht op hebben of voor wie de kloof naar de hulpverlening te groot is.

Minister van Welzijn Jo Vandeurzen wil daar iets aan doen. Hij wil dat de drempel naar hulp verlaagt, zeker voor kwetsbare groepen zoals ouderen, zieken, personen met een handicap en mensen in armoede. Betrokken diensten zoals de CAW’s en OCMW’s moeten zo toegankelijk mogelijk zijn en er moeten samenwerkingsverbanden komen onder de regie van de lokale besturen.

Er is nog een manier om de stap naar het hulpaanbod te verkleinen: de taal. Vaak wordt in de welzijns- en hulpverleningssector een ontoegankelijk vakjargon gebruikt. ’We moeten dit doorbreken, zonder taboes. Een voor iedereen herkenbaar en verstaanbaar begrippenkader is cruciaal om tot afspraken te komen’, klinkt het.

Minister Vandeurzen wil de plannen nu verder uitwerken met alle betrokken actoren in een werkgroep. Bedoeling is wel om de concepten van het ’geïntegreerd breed onthaal’ uit te testen in een aantal pilootregio’s.

De conceptnota wordt nu voorgelegd aan een reeks adviesorganen.

Bron: De Standaard, 20 december 2015
http://www.standaard.be/cnt/dmf20151220_02030125

Mening
Dit zou een goed initiatief zijn. Mensen durven vaak de stap niet te zetten om hulp te vragen. Ze zijn meestal beschaamd en bang voor de reacties van anderen. Als je iemand dan toch kan overtuigen om aan te kloppen voor hulp, moet je eerst nog uitzoeken waar je juist moet zijn.
Een ander iets is dat vele mensen niet weten waarop ze allemaal recht hebben. De regels lopen hier ook als een spinnenweb door elkaar dat men meestal geen moeite doet om verder te gaan. Veel mensen haken daarom af. Het is dus goed dat iemand zich hiermee bezighoud om de drempel lager te maken. Als de samenwerking tussen de verschillende diensten dan ook vlotter gaat verlopen, wordt het allemaal veel makkelijker. De mensen gaan sneller over de drempel stappen om hulp te zoeken.
Dat de taal die vaak gebruikt wordt te moeilijk is, kan ik best begrijpen. Al die moeilijke woorden die specialisten gebruiken, we ergeren ons er allemaal wel eens aan.
Hopelijk levert het proefproject iets op en gaat men het snel uitbreiden.

S*ijn vermeldde al dat als je eenmaal de moed hebt om hulp te gaan vragen, je eerst nog moet gaan uitzoeken waar je juist moet zijn. In realiteit is het echt zo dat je van het kastje naar de muur wordt gestuurd. De diensten onderling weten niet waar de andere diensten mee bezig zijn. Ze verwijzen je naar een andere dienst maar die blijkt dan naderhand toch niet de juiste dienst te zijn en je wordt weer doorverwezen naar een nieuwe dienst. Telkenmale veel papierwerk, veel dingen in te vullen. Het vergt veel moed om door te zetten terwijl je gevoel krijgt dat al het werk dat je erin steekt totaal nutteloos is omdat je geen resultaat boekt vandaar dat ook weer velen afhaken tijdens het zoeken naar hulp. Een oplossing hiervoor zou inderdaad het geïntegreerde brede onthaal zijn waar men weet waar alle diensten mee bezig zijn en waar men al van in het begin de mensen naar de juiste dienst kunnen doorverwijzen. Zo moet het papierwerk ook maar eenmalig ingevuld worden. Hierdoor zouden de mensen ook het gevoel krijgen dat ze echt worden geholpen.

Ik kan dit enkel maar toejuichen. Hulp vragen is inderdaad voor sommige mensen een hele opgave. Wanneer je dan eindelijk de moed bij elkaar geraapt hebt, weet je niet waar eerst te beginnen. K*thleen verwoordt het mooi want je wordt inderdaad dikwijls van het kastje naar de muur gestuurd. België kent zo veel verschillende diensten en plaatsen waar je terecht kan voor nog eens veel meer verschillende zaken dat het gewoon simpelweg te complex geworden is. België als verzorgingsstaat doet veel voor de kwetsbare groepen zoals ouderen, zieken enzovoort, daarom vind ik het ook zo belangrijk dat het hulpaanbod verbeterd en toegankelijker wordt. Zo kan iedereen op een gelijke en eerlijke manier van de nodige hulp gebruik maken.