Hoe is het om de buitenwereld na 44 jaar pas weer te zien? Otis Johnson ging op 25-jarige leeftijd de gevangenis in. Vorig jaar, op 69-jarige leeftijd, kwam hij vrij. Al Jazeera publiceerde een korte film over de Amerikaan.

Otis Johnson moet nog flink wennen. Als een soort buitenaards wezen wandelt hij rond op Times Square. Hij verbaast zich over van alles, zoals de ‘telefoondingen’ die mensen massaal in hun oren dragen. ‘Werken ze allemaal bij de CIA of zo?’ Het valt hem op dat sommigen alleen naar hun telefoon lijken te kijken en niet naar de weg. ‘Hoe doen ze dat?’, zegt hij.

In de supermarkt vergaapt de ex-gevangene zich aan de ruime keuze aan producten. ‘Ik eet en drink andere dingen dan vroeger’, zegt Johnson. Zoals drankjes in ‘grappige kleuren’. Hij is verheugd om te zien dat Skippy’s, een merk pindakaas, de tand des tijds heeft overleefd.

Poging tot moord

Johnson werd opgepakt voor poging tot moord op een politieagent. In de korte documentaire laat hij daar verder weinig over los, behalve dat hij schuldig is. Na zijn vrijlating kreeg Johnson alleen wat documenten, 40 dollar en twee kaartjes voor de bus mee. Hij leunt nu op een non-profitorganisatie die huizen verzorgt voor ex-gevangenen in de New Yorkse wijk Harlem.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20151126_01990680
Datum: 26-11-2015

Mening: Ik begrijp deze ex-gevangene zeer goed omdat onze maatschappij in die 44 jaar zeer hard geëvolueerd is. In het verleden is het vaak gebeurd dat dergelijke mensen zich van het leven ontnemen omdat ze paranoïde worden omdat ze de maatschappij niet meer aankunnen maar ook geen werk en dergelijke vinden. Nu er is al een organisatie die hem maar ik hoop voor hem dat hij verder nog geholpen wordt en zijn leven zeker verder kan zetten en hij tot volwaardige burger van de 21ste eeuw kan uitgroeien.