Met het ene mopje lach je niet, terwijl je van het andere tranen in de ogen krijgt. Wetenschappers aan de universiteit van Oxford denken te weten hoe dat komt.

Een team onderzoekers onder leiding van de Britse antropoloog Robert Dunbar onderzocht het onderliggende mechanisme van lachen en humor. De studie is gepubliceerd in het vakblad Human Nature en toont aan dat er een succesvolle formule bestaat om een goede grap samen te stellen.

De vorsers lieten 55 studenten aan de London School of Economics 65 mopjes beoordelen die ze selecteerden op de site ‘101 funniest jokes of all time’. De verzameling moppen bestond uit oneliners, iets langere en complexe grapjes en moppen waarvoor inzicht nodig was in de wereld. De proefpersonen werden gevraagd om de grapjes een score te geven tussen één (niet grappig) en 4 (heel grappig).

Daaruit blijkt dat we het meest lachen met eenvoudige moppen met twee personages in de hoofdrollen. Hun (eventuele) fictieve conversatie mag niet te lang zijn: vijf keer antwoorden per personage is voldoende. Van zodra er meerdere personages aan bod komen of de conversatie langer wordt, vindt ons brein de plot te complex en haken we af.

Deze bevindingen suggereren dat humor niet wordt bepaald door hoe slim een grap is opgebouwd, maar wijst erop dat er grenzen zijn aan hoe complex de inhoud mag zijn om als grappig te worden beschouwd. “De taak van professionele komieken is om hun publiek zo snel mogelijk aan het lachen te brengen. Ze doen dat door de mentale bevoegdheid van de aanwezigen te respecteren. Als de komiek die grenzen overschrijdt, dan is de kans groot dat de mensen niet lachen”, zegt Dunbar in het vakblad

Bron: http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20151125_01988725

Eigen mening: Eerst en vooral wil ik zeggen dat lachen heel gezond is voor iedereen. Het is een goede manier om te communiceren en het ijs te breken tussen verschillende personen. Ook komt er dan een specifieke stof vrij in je lichaam die je doet ontspannen en wat gezond is voor het lichaam. Wat mij echter al was opgevallen, was dat ik soms niet zo kon lachen om een bepaalde mop terwijl ik dan weer dacht van: " ja die is eigenlijk wel goed gevonden". Nu dat ik dit gelezen heb, snap ik het wel beter hoe dat dat komt. Vandaar dat soms de ene persoon een komiek schitterend vindt en de andere niet. Ik vind het wel interessant dat er nog steeds onderzoeken worden uitgevoerd.