Vlaanderen excuseert zich voor gedwongen adopties: “Pijnlijke vaststelling”

Het Vlaams parlement en de regering hebben zich dinsdag officieel verontschuldigd bij de slachtoffers van gedwongen adopties, die vooral tussen de jaren vijftig en tachtig plaatsvonden. De overheid heeft te laat gereageerd, erkenden ze. De Belgische bisschoppen sloten zich aan bij de excuses.

Een aanzienlijk aantal pasgeboren kinderen werd in Vlaanderen onvrijwillig afgestaan voor adoptie, vaak omdat men niet wist hoe om te gaan met tienermoeders. Rita Schouppe, bijvoorbeeld, beviel eind jaren zestig in een Brussels ziekenhuis, nadat ze als minderjarig meisje zwanger was geraakt van een man in scheiding. “De adoptie gebeurde onder dwang van mijn schoonouders”, vertelt ze dinsdag. “Het kind werd onmiddellijk bij mij weggenomen, pas enkele dagen later kreeg ik te horen dat het een jongen was.”

In het geval van Rita werd de adoptie georganiseerd door ‘La famille adoptive’, een organisatie die al lang is opgeheven. “Pas drie jaar geleden vond mijn zoon me terug, na een zoektocht op het internet”, zegt ze.

Vlaanderen wil zich excuseren, omdat het te weinig medewerking heeft verleend met moeders en kinderen. “We moeten erkennen dat wat gebeurd is, niet ongedaan kan worden gemaakt”, aldus Welzijnsminister Jo Vandeurzen. “Deze pijnlijke vaststelling plaatst ons des te meer voor onze verantwoordelijkheid. We moeten doen wat voor slachtoffers essentieel is om het gedane leed te verwerken, en waar mogelijk tot herstel te komen.”

De minister stelt onder meer een dna-databank in het vooruitzicht en een afstammingscentrum, dat onafhankelijk de informatie van de verschillende instellingen kan verwerken. Om het leed te erkennen komt er volgend jaar een expo in het Museum Dr. Guislain.

De Vlaamse excuses werden dinsdag bijgetreden door de Kerk, die vaak actief meewerkte aan de adopties. “Wie de beslissing ook nam, de scheiding van moeder en kind laat diepe wonden na. Die genezen niet zomaar”, zegt de Antwerpse bisschop Johan Bonny. “We moeten erkennen dat er in het verleden te weinig aandacht werd geschonken aan de moeder en het verdere verloop van haar levensverhaal.”

De Kerk wil volgens Bonny mee op zoek gaan naar beschikbare informatie. “We hebben een netwerk gevormd om archiefmateriaal terug te vinden en beheerders ervan te overtuigen alle gegevens over te maken aan Kind & Gezin”, besluit hij.

Bron: DS, 24/11/2015 (http://www.standaard.be/cnt/dmf20151124_01986781)

Eigen mening: Ik vind het verschrikkelijk dat in de jaren '50 en '60 kinderen onvrijwillig van de moeder werden afgestaan voor adoptie. Meer en meer verhalen worden hierover verteld en telkens sta ik verbaasd dat dokters en/of verplegers/verpleegsters dit toestonden. Het is wel verbazingwekkend dat nu pas de regering en kerk hun verontschuldigingen aanbieden maar de maatregelen die ze nu eindelijk gaan toepassen, vind ik heel goed. Een netwerk oprichten om opzoek te gaan naar beschikbare informatie, is naar mijn mening een passende maatregel en hopelijk zullen ze vele slachtoffers kunnen helpen.