Sinds ze werd ingevoerd in de VS in 1977, is de dodelijke injectie een grote bron van controverse geweest. De executiemethode was bedoeld als meer menselijk alternatief voor de elektrische stoel, maar is ze wel degelijk pijnloos?

Clayton Lockett leverde in april 2014 een doodstrijd van drie kwartier na een mislukte executie. Hij stierf uiteindelijk aan een hartaanval. © Wikipedia.
Al meer dan 1.000 gevangenen werden in de Verenigde Staten geëxecuteerd met een dodelijke injectie. Dit 'menselijke alternatief' voor de elektrische stoel blijkt toch niet zo menselijk te zijn. Er zijn gevallen waarbij gevangenen twintig minuten tot zelfs een uur lang naar lucht happen, kreunen en kronkelen.

De dodelijke injectie bestaat doorgaan uit een cocktail van drie verschillende substanties die een pijnloze dood moet garanderen. Maar sommige staten houden er andere injectiemethodes op na, omdat er een tekort is aan producten.

Natriumthiopental is de eerste substantie die bij de gevangene wordt geïnjecteerd. Het moet de gevangene in slaap doen. Vervolgens moet pancuronium bromide de adem stoppen en stopt kaliumchloride ten slotte het hart. Kaliumchloride in de bloedstroom zou te vergelijken zijn met het gevoel levend verbrand te worden.

Een recente studie van onderzoekers uit Virginia en Florida heeft aan het licht gebracht dat bijna 90 procent van de geëxecuteerden pijn voelde bij een dodelijke injectie. In meer dan 40 procent van de gevallen was de gevangene bij bewustzijn. Omdat dokters en verplegers niet mogen assisteren bij een executie, wordt dat werk overgelaten aan mensen die daar geen specifieke training voor hebben gekregen.

Ondanks de wereldwijde kritiek, lijkt de dodelijke injectie niet meteen afgevoerd te worden. China, het land waar het grootste aantal mensen wordt geëxecuteerd, heeft onlangs de kogel vervangen door de dodelijke injectie.

Bron: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buiten...ource=hootsuite
Mening:
Ik heb gekozen voor dit artikel omdat ik de problematiek omtrent de doodstraffen wil aankaarten. Naar mijn mening moet een ter dood veroordeelde gevangene sowieso een levenslange gevangenisstraf uitzitten en mag niet in aanmerking komen voor vervroegde of definitieve vrijlating. De ter dood veroordeelde gevangene mag naar mijn mening zelf de keuze maken of hij die levenslange gevangenisstraf uitzit in een uitzichtloze situatie met bijvoorbeeld dwangarbeid of dat hij kiest voor een menswaardige dood, zoals wij die toepassen door euthanasie (wat in onze westerse gemeenschap veel gebeurd bij terminale zieke patiënten die vragen om een menswaardig einde te stellen aan hun leven). Zo zouden ook ter dood veroordeelde gevangenen of levenslang veroordeelde gevangen het recht moeten hebben voor deze vorm van euthanasie (dus ZONDER pijn onder goed medisch toezicht) te kunnen kiezen.

Ik ben het niet eens met Britt. Hoewel haar voorstel al een pak menselijker is dan wat momenteel gebeurt, ben ik absoluut tegen elke vorm van doodstraf.
Zolang er over eender welke vorm van misdaad en veroordeling ook maar een greintje twijfel kán bestaan, is het in mijn ogen onmogelijk om een doodstraf te verantwoorden. We kunnen zeggen 'het mag alleen in de allerergste gevallen, wanneer we 100 procent zeker zijn dat de schuldige ook écht schuldig is', maar wie bepaalt dan welke gevallen het allerergst zijn? Wie durft bepalen of hij hélemaal zeker is dat iemand schuldig is?
Er zijn genoeg gevallen van mensen die veroordeeld zijn op basis van DNA of bekentenissen (zaken waarvan men verwacht dat ze buiten alle twijfel vallen), en uiteindelijk onschuldig bleken. Kunnen wij het maken iemand onomkeerbaar te straffen wanneer we nooit hélemaal zeker kunnen zijn van schuld? Eén onschuldig veroordeelde is voor mij al genoeg om het hele systeem van doodstraf af te keuren.
Een veroordeling mag daarnaast ook geen kwestie van wraak zijn, vind ik. Een straf mag niet uitgezeten worden 'onder uitzichtloze omstandigheden', laat staan dat we iemand simpelweg van kant maken omdat we vinden 'dat hij niet anders verdient'. Ik kan garanderen dat ik voor élk misdrijf wel ergens iemand vind, die van mening is dat de dader een doodstraf verdient (een half uurtje reacties lezen op HLN.be maakt dit triestig snel duidelijk).
In een ideale wereld begeleiden we misdadigers en bereiden hen voor op een betere tweede kans in de maatschappij in plaats van hen simpelweg in een hok te steken tot hun tijd er opzit. Uiteraard zijn er gevallen die nooit meer terug in de samenleving kunnen komen omdat zij mentaal niet passen binnen onze maatschappij. Zelfs voor hen wil ik niet voor God spelen en bepalen dat zij dan maar vermoord moeten worden.