'De degelijke sportieve prestaties van de Rode Duivels doen niets af aan het feit dat België een volledig gescheiden medialandschap, geen eigen taal, geen economische coherentie', schrijft Jonas Naeyaert van de VVB.


Er is heel wat te doen over Rode Duivels. Na hun overwinning op Israël mogen de Duivels hun hotel al boeken in Frankrijk (waar het Europese Kampioenschap plaats vindt) en hebben ze bovendien een mooi precedent geschapen door op te rukken naar de eerste plaats in de FIFA-rangschikking.
Politiek is een spel

De mens is een politiek dier, zo is te lezen in een sterke bijdrage over (politiek) gedrag en meningen van redacteur Joël De Ceulaer. Je zou kunnen denken dat bij iets eenvoudigs als voetbal (ik heb me laten vertellen dat het gewoon een spel is waarbij 22 mannen achter een bal lopen gedurende 90 minuten en dat op het einde 'den Duits' wint) geen politiek komt te kijken. Maar is dat wel zo?

In sommige Balkanlanden zijn voetbalwedstrijden momenten van bijzonder hoge interculturele spanning, in het bijzonder bij duels tussen bepaalde groepen voor wie de conventie van Genève in de jaren '90 niet zo belangrijk was, laat staan fair play. Overal in Oost-Europa en Italië zijn er voetbalploegen en vooral supportersverbanden te vinden die langs het politieke (extreem)linker- of rechterspectrum te vinden zijn. In Duitsland spraken zich heel wat voetbalsupporters uit voor meer vluchtelingenopvang.

Dichter bij huis is het algemeen geweten dat de supporterskern van Club Brugge uitgesproken Vlaamsgezind is. Zo pakten de fans van Club Brugge in april dit jaar uit met een tifo met een Vlaamse leeuw. Ook de tifo van Standard met een onthoofde Defour in februari liet een hele maatschappelijke discussie losbarsten over vrije meningsuiting. Tussen El Salvador en Honduras kwam het zelfs tot een heuse oorlogsverklaring met een voetbalwedstrijd als casus belli.

Gelukkig heeft niemand de oorlog verklaard aan Argentinië toen de Rode Duivels verloren tegen dat land in het WK van 2014. Het Belgische voetbalspel is echter verre van vrij van 'politieke spelletjes'. Het hele land zal het geweten hebben dat de N-VA-fractie in de Kamer niet geestdriftig en vol Belgisch vuur op de parlementaire banken stond toen PS-fractieleider Laurette Onkelinx een applaus vroeg voor de prestatie van de Rode Duivels. Geen kat die een kritische vraag stelde over wat precies de Rode Duivels te zoeken hadden in de plenaire vergadering van de Kamer. Een veel ostentatievere manier om de Rode Duivels te politiseren dan ze letterlijk in het Belgische parlement brengen kan je moeilijk verzinnen. "Niet erg vriendelijk, dames en heren van de N-VA", zei de PS-politica dan nog met een grijns. Het is bijna alsof men geen moeite meer doet om te verbergen dat men tracht het degelijke voetbalspel van de Duivels politiek te recupereren.

Ze hebben het natuurlijk niet eenvoudig bij het promotieteam van de Duivels. Terwijl de Franse en de Nederlandse voetbalploeg (die laatste ploeg zal het EK overigens op hun televisie mogen volgen) in hun eigen moedertaal kunnen tweeten (respectievelijk @equipedefrance en @OnsOranje) moeten de Rode Duivels zich in Twitterland behelpen met het Engelstalige @BelRedDevils. We hebben natuurlijk niet stiekem een nieuwe Engelstalige Gemeenschap erbij gekregen; tweeten in het Engels zal wellicht de meest praktische oplossing zijn, we hebben immers geen eigen Belgische taal. Overigens, de laatste hashtag was wél in een officiële landstaal: #TousEnFrance.

Er was daar een beetje commotie rond maar ik begrijp best waarom het marketingteam #TousEnFrance (alluderend op het EK in Frankrijk en de populaire slogan 'tous ensemble!') gebruikt. Men heeft geen verborgen agenda (#ToutEnFrançais ofzo). 'Tous Ensemble' is gewoon best populair in ons landsdeel omdat wij allemaal wat toleranter zijn in die taalzaken. Bovendien begrijpt men in Wallonië ook niet bijzonder goed Nederlands. Niets is zo erg tijdens het supporteren als een onbegrijpelijke slogan. Slecht voor de esprit de corps, geloof ik. Een hashtag in het Duits zou dan weer iedereen wat in de war brengen en een hele resem flauwe en minder flauwe Belgen- en Hitlermoppen genereren.

Het is dus niet zozeer het team of het team achter het team dat iets te verwijten valt. Beiden doen hun job bijzonder goed. Maar laten we in hemelsnaam stoppen met het goede voetbalspel van de Rode Duivels te gebruiken als emotionele legitimatie voor de staat België. De Rode Duivels werken, België niet. Degelijke sportieve prestaties doen niets af aan het feit dat België een volledig gescheiden medialandschap, geen eigen taal, geen economische coherentie, geen gedeelde partijen enzovoort heeft. En die dingen zijn een stuk belangrijker om een land consistent en degelijk te organiseren dan wat goede voetballers. Just sayin' (ook met een grijns).

Bron: www.knack.be

----
Mening: Ondanks dat mijn voetbalkennis zowat gelijk te stellen is aan mijn kennis over de bijdrage van Vasili III aan het Novodevitsjiklooster, ga ik me als leek hier toch aan wagen.

Politiek vermengt zich haast op ieder domein in onze samenleving, al dan niet opzettelijk. Wanneer mensen zich gaan groeperen onder een gemeenschappelijke factor, lijkt het me ook logisch dat er vroeg of laat collectieve opvattingen ontstaan binnen hun groep. Voetbalploegen kunnen kiezen om in te spelen op deze opvattingen op het politiek spectrum of om deze te negeren. De auteur haalt enkele excessen aan waarbij er vaak op ingespeeld werd maar tevens zijn er voldoende ploegen die zich bewust niet willen wagen aan een politieke profilering. Ik vond zelf de opsomming van de auteur vrij irrelevant als we spreken over de Rode Duivels als legitimering van de staat België. Door selectief negatieve voorbeelden aan te halen, insinueert hij dat dit uitsluitend een slechte zaak is, de schobbejak.

Ik heb vanzelfsprekend een andere mening over de staat België dan de auteur dus ik zal logischerwijs het succes van de Rode Duivels ook anders opvatten, wellicht in een positiever kader. In politieke discussies zijn mensen vaak erg gevoelig voor emotionele argumenten omdat deze vaak niet stand houden in het heersend debat maar wel opvallend doorslaggevend kunnen zijn. Ik vind echter dat een debat over België als staat wel sterk afhankelijk is van de emotionele kant, het nationalistisch gevoel bestaat immers gedeeltelijk uit de verbondenheid van het volk (afhankelijk van welke vorm van nationalisme je verkiest, de auteur neigt kennelijk meer naar het politiek nationalisme).
De Rode Duivels als bijdrage aan deze verbondenheid kan ikzelf enkel toejuichen . Kijk hoe enthousiast deze smiley de Rode Duivels toejuicht, erg enthousiast.

Het zou natuurlijk wel vrij naïef zijn om te denken dat deze gemeenschappelijke factor plots al de netelige politieke en economische issues (Engels, kan ik ook) zou oplossen. Deze zouden nog steeds agendapunten blijven maar een mens mag dromen dat deze dan op een welwillendere wijze worden afgehandeld.
Dit alles in tegenstelling tot een partij die weigert te klappen met hun handjes en een andere partij die zich genoodzaakt voelde om hier een bijtende opmerking over te maken.