De Noorse massamoordenaar en terrorist Anders Behring Breivik dreigt in een brief met hongerstaking tot de dood erop volgt. Hij schreef naar de gevangenisdirecteur, verschillende Noorse media en de procureur omdat hij ontevreden is met zijn leefomstandigheden.

Breivik ging op 22 juli 2011 op moordtocht, wat het leven kostte aan maar liefst 77 mensen. Hij zit daarvoor de maximumstraf van 21 jaar uit volgens de Noorse wetgeving.

De man zit nog steeds 23 uur per dag in de isoleercel in de gevangenis van Skien, op zo’n 20 km ten noorden van Oslo. Hij mag slechts 1 keer per dag luchten, en dat zint hem duidelijk niet.

Volgens de brief die hij naar verschillende Noorse nieuwskanalen heeft verzonden, moest Breivik noodgedwongen stoppen met een opleiding die hij binnen de muren volgde . Het studeren viel hem immers te zwaar door zijn isolement. “Het was alles wat ik had”, pent hij neer in zijn weeklacht. Volgens hem is het ook moeilijk praten met het gevangenispersoneel via het kleine doorgeefluikje in de deur van zijn cel.

Procureur Anders Anundsen, aan wie Breivik ook een exemplaar had gericht, wenst niet te reageren in de Noorse media. “Ik kan niet reageren op individuele dossiers van gevangenen”, klinkt het.

Hongerstakingen zijn Breivik niet vreemd: in januari van dit jaar ging hij al een keer in staking omdat hij geen PlayStation kreeg.

bron: http://www.gva.be/cnt/dmf20150930_0...ing-tot-de-dood

eigen mening: Ik vind dat Anders Breivik geen recht heeft om dingen zoals een Playstation te eisen. Hij heeft heel veel mensen vermoord en met opzet, hierbij komt ook nog dat hij heel veel andere levens verwoest heeft zoals die van de familie, vrienden ... Ik vind dat hij door dit bericht laat zien aan de familie en vrienden dat hij zich veel te goed voelt en dat hij evenveel recht heeft op spreken dan andere mensen. De familie wordt nu weeral geconfronteerd met hun verlies.

Ik sluit mij aan bij Antje haar mening. Anders Breivik is een massamoordenaar met 77 slachtoffers op zijn geweten. Ik vraag mij af wie zijn studies betaald die hij volgt in de gevangenis. Vervolgens vind ik de gevangenis ook absoluut geen plaats om te studeren en plannen te maken voor het verdere leven, maar om na te denken over fouten en om de straf ook werkelijk uit te zitten. Een playstation is naar mijn mening dus ook overbodig. Met deze brief de media in te sturen krijgt hij opnieuw alle aandacht op zich en ik veronderstel dat dat is wat hij wil en kwetst hij opnieuw de nabestaanden van de slachtoffers.

Dit artikel (en Breiviks hongerstaking) gaat niet over het feit dat hij geen PlayStation krijgt. Breivik klaagt aan dat hij 23 uur per dag in een kleine cel opgesloten wordt en eigenlijk mensonwaardig behandeld wordt. Zonder ook maar iets van zijn daden goed te willen praten, vind ik niet dat hij volledig ongelijk heeft. Een gevangenisstraf dient niet om iemands leven zo miserabel mogelijk te maken. Uiteraard gaat het om een (welverdiende) straf, maar dit hoeft niet te betekenen dat we iemand bij wijze van spreken moeten pesten en folteren tot hij er bij neervalt.
Iemand wordt opgesloten ofwel om de maatschappij tegen hem te beschermen, ofwel om iemand te bestraffen voor gedane feiten (vaak een combinatie van beide), maar ook in dit straffen zijn er grenzen. Een leven in de gevangenis doorbrengen is een verschrikkelijke straf op zich. Dit soort veroordeling nog eens extra zwaar maken door iemand 90 procent van de tijd niet uit een kleine kamer te laten, is in mijn ogen meer een kwestie van wraak dan van straf.
Om nog even terug te komen op het feit dat men in de gevangenis kan studeren: is dit niet juist iets dat we moeten aanmoedigen? Iemand die tien jaar in een hok zit zonder iets zinnig te doen, zal volgens mij niet als een beter mens terug de maatschappij inkomen. Laat staan dat hij voorbereid is op een nieuw en beter leven in de maatschappij. Ik heb het nu niet over Breivik, omdat hij waarschijnlijk nooit meer deel uit zal maken van onze maatschappij, maar zovelen anderen zullen ooit wél terug vrijgelaten worden.
Willen we dan mensen zien die nog steeds dezelfde zijn als toen ze binnenkwamen, die worden losgelaten helemaal onderaan de maatschappij of mensen die aan zichzelf hebben kunnen werken, hebben gestudeerd, getoond hebben dat ze betere mensen willen (en kunnen) worden en met een diploma op zak klaar zijn voor een tweede kans?