De Standaardreporter Yves Delepeleire trok naar Budhpura, een gebied in Rajasthan amper een zakdoek groot. Toch wordt daar een van de meest verkochte kasseien op de Belgische markt geproduceerd: de kandla grijs. Met behulp van een verborgen camera stelde hij vast dat veel van die stenen door kinderhanden passeren. Bekijk hieronder alle video’s.

Op 20 april vertrok reporter Yves Delepeleire naar India samen met het Belgische natuursteenbedrijf Beltrami naar Budhpura, in de deelstaat Rajasthan. Doel van de reis: het productieproces van de ‘kandla grijs’, zowat de meest verkochte natuurstenen op de Belgische markt, documenteren. Al snel werd duidelijk dat kinderarbeid daarbij schering en inslag is.

Met behulp van een verborgen camera legde hij alle gesprekken en ontmoetingen vast. Waar nodig zijn de gesprekspartners onherkenbaar gemaakt, om hun privacy te beschermen.
Op dinsdag 21 april sprak hij met Nasir, de ‘sarpanch’ (een soort van burgemeester, red.) van Budhpura. Hij is ook handelaar in natuursteen en ontkent de beschuldigingen van kinderarbeid.

Een dag later trok hij op eigen houtje naar de grootste overheidsschool in Budhpura. De dag voordien werd naast het schooltje een informatiecentrum rond sociale voorzieningen geopend. Er liepen toen heel veel kinderen in en rond de school. Maar nog geen 24 uur later blijkt de school leeg te zijn.

In een andere school is de situatie nog slechter. Hij ziet kinderen aan de overkant van de straat steen kappen. Als de auto nadert rennen ze snel naar de school. In de school tonen de kinderen hun handen, die duidelijk de sporen dragen van het steenkappen.

Hij sprak ook met kinderen bij hen thuis. Ze vertellen over het werk aan de rand van de steengroeves, langs de snelweg of bij hen thuis.
Uiteindelijk bezocht hij ook de terreinen van de steengroeves, waar kinderen aan de slag zijn.

Bron: De standaard, 16 mei 2015 om 03u03 door Yves Delepeleire

Eigen mening: Van wat hierboven staat beschreven is ook beeldmateriaal. (Op deze link kan je de filmpjes bekijken http://www.standaard.be/cnt/dmf20150515_01682713) De beelden zijn schrijnend. Het is erg om te zien hoe de kinderen heel de dag stenen zitten te kappen. Om nog maar niet te spreken over de wonden op hun handen die ze daarvan overhouden. Als je dan denkt aan het feit dat dat soort kasseien één van de meest verkochte is op de Belgische markt, huiver je toch even.
Wat ik nog het ergst van al vind aan hele deze zaak, is dat de fabriekseigenaars weten dat ze fout bezig zijn. Ze leren de kinderen op om te doen alsof ze naar school gaan als er een auto komt aangereden. Naar mijn mening is dit ongehoord.