Wetenschappers hebben ontdekt welk deel van het brein ons tijdens het navigeren vertelt in welke richting we ons moeten begeven. Het kan helpen verklaren waarom de één uitstekend kan navigeren en de ander altijd de weg kwijt is.

Om te kunnen navigeren, moet je weten in welke richting je kijkt en in welke richting je jezelf zou moeten begeven. Uit eerder (Nobelprijs-winnend) onderzoek is al gebleken dat in het brein van zoogdieren hersencellen te vinden zijn die je helpen vaststellen in welke richting je kijkt. Deze hersencellen bevinden zich in de entorinale schors. Wetenschappers hebben nu ontdekt dat datzelfde deel van het brein ons ook vertelt in welke richting we ons zouden moeten begeven om onze bestemming te bereiken. Feitelijk hebben onderzoekers dus ontdekt waar ons gevoel voor richting zijn oorsprong vindt.

Taxichauffeurs
“Onderzoek onder Londense taxichauffeurs heeft aangetoond dat het eerste wat zij doen wanneer ze een route uitstippelen, is het vaststellen van de richting waarin ze zich moeten begeven,” vertelt onderzoeker Hugo Spiers. “We weten nu dat de entorinale schors verantwoordelijk is voor deze calculaties.”

Geen gevoel voor richting
Het onderzoek kan ook helpen verklaren waarom de één totaal geen moeite heeft met het vinden van zijn eindbestemming en de ander enig gevoel voor richting lijkt te missen. De onderzoekers verzamelden zestien proefpersonen en lieten ze navigeren in een virtuele omgeving. “Het verraste ons om te zien dat de kracht en consistentie van de hersensignalen afkomstig van de entorinale schors merkbaar invloed uitoefenden op de prestaties van de proefpersonen.” De kracht van de signalen in de entorinale schors bepalen dus in welke mate mensen in staat zijn om te navigeren.

Onze resultaten voorzien ons van bewijs dat het idee van een intern kompas dat zich aanpast terwijl je je beweegt onderschrijft,” vertelt onderzoeker Martin Chadwick. “Wanneer je bijvoorbeeld linksaf slaat, dan zou je entorinale schors deze verandering in de richting waarin je kijkt moeten verwerken en ook de richting waarin je je moet bewegen, moeten aanpassen. Als je verdwaald bent nadat je te vaak bent afgeslagen, komt dat mogelijk doordat je brein je niet bij kon houden en er niet in slaagde om de richting waarin je kijkt en de richting waarin je je moet bewegen aan te passen.”

De entorionale schors is tevens één van de eerste delen van het brein die door Alzheimer worden aangetast. De resultaten kunnen dus ook verklaren waarom mensen in een pril stadium van Alzheimer al snel problemen krijgen met navigeren. Bovendien kan door de navigatievaardigheden van mensen te testen wellicht eerder de diagnose Alzheimer worden gesteld of het verloop van de ziekte worden gemonitord.

BRON: scientias.nl, artikel: Caroline Kraaijvanger, 19 december 2014
http://www.scientias.nl/wetenschap-...snel-verdwalen/

Eigen mening: Ik vind het een heel goede zaak. We kunnen nu door dit onderzoek eerder een diagnose stellen voor de ziekte Alzheimer. Het zou nog beter zijn als we mensen met een slecht gevoel voor richting ook kunnen helpen, misschien dat als ze hier verder onderzoek naar doen het ook effectief kan. Als onderzoekers ook de ziekte Alzheimer kunnen opvolgen met dit soort onderzoek, dan kan dit alleen maar voordelen hebben. Zo zullen we misschien begrijpen hoe de ziekte evolueert en misschien ook wel hoe we ze kunnen bestrijden

Ik vind dit een heel interessant artikel. Zelf was ik vroeger echt een ramp in het zoeken van de weg of de weg volgen. De laatste jaren merk ik dat ik hier beter en beter in word. Dan vraag ik me af of mijn hersenen gewoon beter ontwikkeld zijn of dat dit ook met iets anders te maken heeft?
Daarnaast stel ik me ook de vraag of er een mogelijk verband bestaat tussen mensen die al heel hun leven slecht zijn in navigeren en Alzheimer. Dit is misschien een denkpiste om nog verder onderzoek uit te bouwen?