"Na de pis, de hondendrol, de vliegende pinten, en al de rest, is dit de tijd in mijn leven waarin ik mij het racisme het hardst aantrek", begint Dalilla Hermans haar opiniestuk op de dewereldmorgen.be. De getuigenis van de Groen-politica gaat over racisme in Vlaanderen en wordt momenteel druk besproken op sociaalnetwerksites.

De in Rwanda geboren, maar in België getogen, Dalilla schreef de opinie naar aanleiding van de internationale dag van de migrant morgen. In haar relaas vertelt de jonge vrouw over hoe prachtig haar jeugd en studentenjaren wel waren. Ook nu lacht het leven haar toe: Dalilla is getrouwd, moeder van een zoontje, in blijde verwachting van een dochter,...

Maar boven die goednieuwsshow hangt een grote, donkere wolk. Dallila heeft genoeg van het racisme waar ze al heel haar leven mee geconfronteerd wordt. De jonge vrouw somt voorbeelden na voorbeeld op:

"Er waren ouders die hun kinderen expliciet verboden met mij en mijn zus te spelen."

"Toen ik 14 was, glipte ik uit mijn slaapkamerraam om stiekem naar een fuif in de parochiezaal te gaan. Toen ik terug naar huis wilde vertrekken werd ik omsingeld door een groepje skinheads. Ik werd heen en weer geduwd, en enkele van hen hielden me vast terwijl een paar anderen op mij plasten. Ik ging doorweekt naar huis, en liet een stuk van mijn ziel en onschuld achter op de parking van die parochiezaal."

"Toen we verhuisden vonden mijn ouders een hondendrol in de brievenbus. Ga terug naar je eigen land."

"Ik ben ooit uit een bus gezet door een buschauffeur omdat ik een broodje aan het eten was. 'Wij' moeten niet denken dat 'we' hier zomaar alles mogen."

"Toen ik 18 was volgde ik rijlessen. De instructeur die ik had schreeuwde zo vaak tegen me dat 'mijn volk toch echt niet kan rijden', dat ik het ging geloven. Geen rijbewijs dus."

Steeds groter probleem
De Kempische is het beu en kroop in haar pen. Ze hekelt dat racisme "zichtbaar en alomtegenwoordig" is. "Het is een steeds groter probleem."

"Een staatssecretaris die woorden als 'kutmarrokaantjes' in de mond neemt... Een minister van Gelijke Kansen die beweert dat racisme relatief is... En een regering van blanke mannen die dat allemaal oké vinden..."

Waarom Dalilla de opinie op papier zette? "Als tegengif voor mijn eigen frustratie. Ik ben het beu om te doen alsof het niet zo erg is, dat het allemaal wel meevalt. Het is tijd voor actie, er moet nu iets gaan gebeuren. Als we blijven doen alsof racisme in Vlaanderen best wel meevalt en we toch niet moeten overdrijven, dan zal dat serieuze gevolgen hebben", schrijft ze.

Het opiniestuk kadert in de internationale dag van de migrant morgen. Onder het motto 'Sit in or stay away' organiseert het platform Together for Dignity morgen een sit-in op het Brusselse Poelaertplein en roept het collectief klanten op niet te consumeren en handelaars hun zaak te sluiten tussen 12 en 14 uur.

Op de Facebookpagina, waarop meer dan 850 mensen hun deelname bevestigden, vraagt men ook een wit stuk stof aan het raam te hangen en de petitie te tekenen.

Bron: http://www.demorgen.be/binnenland/n...cisme-a2155595/

Eigen mening: Ik vind het belachelijk dat in deze 'ver ontwikkelde' tijd nog zoveel racisme voorkomt. Tegenwoordig is het nog steeds een heel groot probleem op verschillende vlakken en men lijkt maar niet verder te kunnen evalueren naar mijn mening. Het menselijk ras ziet zich zelf vaak als superieur, terwijl in feiten er vele zijn die zich net als wilde dieren gedragen. Of er ooit een einde zal komen aan racisme, discriminatie of seksisme lijkt mij nog ver uit de voorziene toekomst. Maar er steeds dichter naartoe werken, door er samen wat aan te doen zou zeker een stap in de goede richting zijn.

Het is heel erg om zulke verhalen te lezen. Volgens mij kunnen de meeste van ons het niet voorstellen om zo uitgescholden en gepest te worden, eigenlijk gewoon omdat je mens bent. Een mens met een andere huidskleur maar nog altijd wel een mens. Het is verontrustend dat de wereld nog zo bekrompen kan zijn. We zeggen wel dat we openstaan voor andere culturen, dat we internationaal zijn maar voor veel mensen is dat niet zo. Zij accepteren mensen die anders zijn niet. Dit gaat dan niet enkel over racisme maar ook ongelijkheid op vlak van geslacht, handicap, bezit, etc. Volgens mij zal er altijd wel ongelijkheid zijn tussen mensen. Er zal altijd wel een beetje racisme zijn in deze wereld, gewoon omdàt we anders zijn. Dat betekent niet dat we niet toleranter moeten worden. Samen moeten we racisme en andere soorten ongelijkheid beetje bij beetje uit deze wereld helpen.

Ik vind dit verhaal inderdaad schokkend. We weten allemaal dat racisme nog speelt in deze maatschappij, maar denken er niet veel over na. Daarbovenop komt dan ook nog het NIMBY-syndroom: vele mensen denken dat ze niet racistisch zijn tot wanneer er bijvoorbeeld vreemdelingen bij hen in de buurt komen wonen. Ze willen wel een tolerantere maatschappij maar niet veel mensen willen er iets aan doen of toch niet als het bij hen in de buurt is. Ik vind dit inderdaad verontrustend en een tolerantere maatschappij zal nodig zijn. Mensen discrimineren om één of andere reden, vind ik persoonlijk niet kunnen. Anderzijds snap ik ook wel dat mensen het niet leuk vinden dat ze in contact komen met vreemdelingen. Dit ligt vaak aan het feit dat we een andere cultuur niet kennen of niet willen kennen. Daarom is het nodig dat we elkaars cultuur leren kennen en niet blijven steken bij de leuke dingen als eten en muziek. We moeten internationaler worden op alle gebied.