De Palestijnse president Mahmoud Abbas wil vrijdag bij de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een resolutie eisen die een einde moet maken aan de Israëlische bezetting.

Dat zei Abbas gisteren in een toespraak in New York, voorafgaand aan de jaarlijkse Algemene VN-Vergadering later deze week in de Amerikaanse stad. Als zijn resolutie geen gehoor vindt, wil hij het lidmaatschap aanvragen van verschillende internationale instanties, waaronder het Internationaal Gerrechtshof in Den Haag.

Abbas zei ook dat hij bij de VN een nieuwe kalender gaat voorstellen voor de herneming van de vredesgesprekken met Israël die inmiddels al vijf maanden stil liggen. 'Ik zeg vandaag tegen premier Netanyahu: maak een einde aan de bezetting, sluit vrede', zo verklaarde Abbas.

Hij riep de internationale gemeenschap voorts op om haar verantwoordelijkheid op te nemen en 'ons volk te beschermen dat onder het terreurbewind van de kolonisten en een bezettingsleger leeft'. 'We begrijpen niet hoe het kan dat de Israëlische regering niet doorheeft dat de blinde bombardementen op Gaza, waarbij duizenden vrouwen en kinderen zijn omgekomen, voor nog meer haat zorgen', zo zei Abbas.

Bron: Trouw, dinsdag 23/09/2014
weblink

Eigen mening:
Een zoveelste nieuwe bladzijde in het historisch conflict tussen Israël en Palestina. We zitten aan onze televisie gekluisterd als we de namen IS, Chorasan, Syrië of Oekraïne horen vallen. ‘Wereldoorlog III staat op uitbarsten!’ Als we echter Gazastrook, Israël of Palestina horen, gaan we verder met ons dagelijks leven. 'Gewenning' heet dat. Het conflict lijkt al te bestaan sinds mensenheugenis. We komen in een soort van berusting terecht, ‘het zal wel nooit opgelost geraken’. Het probleem is dat het niet enkel gaat over waar precies de grens te trekken, maar dat er elke dag burgerslachtoffers vallen. Kinderen gaan naar school zonder boeken, maar met wapens in de boekentas. Veiligheid bestaat niet meer. Waarom reageert de wereld steeds minder op dat conflict? De media rapporteren alles wat er gebeurd, maar de mensen reageren niet meer. Het conflict sleept al decennia aan, is gecompliceerd en vereist de nodige (historische) achtergrond. Dit gaat niet zomaar over een terreurgroep waar we voor moeten opletten.

Berusten in deze kwestie is niet goed, maar een reële oplossing lijkt ook niet meteen voor handen. Er is natuurlijk wel een oplossing (een internationale instantie als bemiddelaar inzetten en via dialoog met beide gebieden de grenzen opnieuw vaststellen/trekken), maar vraag is of dat wel zo objectief kan gebeuren. Er wordt vanuit het probleemgebied (vooral dan Palestina) gevraagd voor een internationale instantie (de Verenigde Naties), maar binnen die VN is er (officieuze) verdeeldheid over het conflict. President Abbas mag dan wel een resolutie vragen aan de Algemene Vergadering van de VN, maar deze resolutie is slechts een aanbeveling. Het is een symbolische actie. Echt druk uitoefenen op Israël, kan hij er niet mee. Als men écht tot oplossing wil overgaan, zal men de hulp moeten inroepen van bijvoorbeeld de VN Veiligheidsraad. Probleem hier dan weer is de verdeeldheid binnen die Veiligheidsraad (en dan vooral bij de permanente leden). Obama zal het nooit letterlijk zeggen (maar je moet niet teveel moeite doen om tot dit besluit te komen), maar de VS zal altijd Israël blijven steunen in dit conflict. Met het vetorecht in de Veiligheidsheidraad heeft de VS dus steeds de mogelijkheid om elke interventie tegen te houden.

Het Internationaal Gerechtshof? Ook hier geldt hetzelfde probleem. Zowel Israël als Palestina moeten dat Gerechtshof eerst erkennen en zo de zaak overhandigen. Anders zal ook deze instantie slechts een aanbeveling kunnen doen.

Veel goede wil dus, maar als het er echt op aankomt gaat men eerst zijn partners tellen.

Resoluties en aanbevelingen zullen dit gebied niet uit het slop halen. Wachten tot ze elkaar hebben uitgemoord, is wreed en onmenselijk, maar wel de huidige tendens. Een oplossing? Die is er. Vredesonderhandelingen en de wapens het zwijgen opleggen. Spaar de burgers. Toegevingen langs beide kanten (want geen van beiden heeft het bij het rechte eind of heeft het volledig fout. De realiteit is veel gecompliceerder dan dat), erkenning van de gemaakte fouten, herstelbetalingen voor gemaakte schade… Een oplossing, ja, die is er… Een oplossing, ja, die is er…

- geschreven door Lode Govers, een twintiger met idealen, in een warm lokaal in de school waar hij dagelijks naartoe kan gaan, 100% veiligheid gegarandeerd, klagend over de mogelijke vettaks die zijn wekelijkse hamburger 20 eurocent duurder zal maken.