Pleidooi voor inclusief onderwijs

In Nederland hebben sinds de late jaren tachtig ruim 2.600 kinderen met downsyndroom een tijd doorgebracht in het gewone basisonderwijs. De Nederlander Gert de Graaf, vader van Mirte, een dochter met Down die op haar vijftiende onverwacht overleed, promoveert vandaag aan de Universiteit Gent met een onderzoek naar zo'n inclusief onderwijs. De effecten blijken overwegend positief.

Zelfs wanneer deze kinderen de gewone basisschool niet afmaken boeken ze meer leerwinst dan Downkinderen die nooit op een gewone school hebben gezeten, zegt De Graaf. Dat komt doordat de taalomgeving in een gewone klas rijker is: zowel leerkrachten als medeleerlingen hanteren een complexere taal.

Ook hechten leerkrachten in het gewoon onderwijs meer belang aan het leren van schoolse vaardigheden. Het bijzonder onderwijs daarentegen stelt het aanleren van lezen, schrijven en rekenen te lang uit. Gevolg: een Downkind dat in een gewone school zit, zal anderhalve keer meer tijd besteden aan lezen, schrijven en rekenen dan eenzelfde kind in het bijzonder onderwijs.

Op sociaal vlak is het beeld meer gemengd. Downkinderen voelen zich nagenoeg even goed in het gewoon als in het bijzonder onderwijs. Maar in een gewone school hebben deze kinderen meer ondersteuning nodig om evenwaardige en wederkerige relaties aan te gaan met gewone kinderen.

Bron: De Standaard, 7 maart, (Veerle Beel)

Commentaar:
Ik geloof best dat de kinderen met down beter de taal leren en misschien meer gezien hebben in het gewoon onderwijs. Maar als ze naar het gewoon onderwijs gaan moeten ze goed begeleid worden. Als dit niet gebeurd dan kan je in de klas zeggen wat je wil maar dan begrijpen ze er misschien niets van.
Ik denk ook dat het sociaal wel moeilijk kan zijn voor leerlingen met down. De leerlingen van de klas en de school moeten dan toegelicht worden.
Ik ben wel akkoord met het inclusief onderwijs maar ik denk dat het sociale aspect een even belangrijk punt is. Als de leerlingen zich op sociaal vlak niet ontwikkelen, zich niet thuis voelen in de klas, dan gaan ze niets kunnen leren.
Ook lijkt me inclusief onderwijs gemakkelijker in de lagere school dan in het secundair. In het secundair zijn er erg veel leerkrachten mee gemoeid. En ik denk dat het de bedoeling is dat er erg veel communicatie is tussen de leerkracht, de ouders en de begeleiders van de leerling met down. Met veel leerkrachten lijkt dit al wat moeilijker en zeker op een grote school waar ze elk jaar andere leerkrachten hebben.