Banken winnen met 30-1 van samenleving


Via meer dan 1.700 lobbyisten besteden de banken jaarlijks 120 miljoen euro aan het beïnvloeden van de Europese besluitvorming.


BRUSSEL Twee jaar lang hield het Europees Parlementslid Sven Giegold bij hoe vaak hij benaderd werd door financiële belangenorganisaties of pr-bedrijven die in hun opdracht werkten. Het resultaat: 142 uitnodigingen. Bijna zes per maand dus. Als Duitser werd Giegold het vaakst benaderd door het Bundesverband deutscher Banken (BdB), de koepel van de Duitse banksector. Dat wilde negentien keer met hem praten over uiteenlopende onderwerpen als het financiële toezicht, witwasregels en de crisis in Cyprus. Nog vijf andere financiële organisaties stuurden hem in die periode meer dan tien uitnodigingen. De vakbonden en de consumentenorganisaties steken daar met elk twee uitnodigingen mager bij af.

Het illustreert de enorme lobbykracht van de Europese financiële sector in de Brusselse machtscenakels. Voor het eerst is de omvang ervan in kaart gebracht. Drie organisaties hebben die taak gezamenlijk op zich genomen: de Brusselse bureaus van de Oostenrijkse vakbonden en van de Oostenrijkse kamer van koophandel, en de ngo Corporate Europe Observatory.

Het rapport ‘The Fire Power of the Financial Lobby’ stelt vast dat de sector beschikt over honderden lobby-organisaties. Het rapport keek niet alleen naar het officiële lobbyregister van de Europese Unie. Dat is immers een wassen neus, omdat opname daarin volledig vrijwillig is. De onderzoekers gingen ook na welke organisaties deelnamen aan de openbare consultaties die de Commissie organiseert, en welke zitting hadden in de zogenaamde expertengroepen die door de Commissie geconsulteerd worden. Ook werd nagegaan welke organisaties deelnamen aan consultaties in het Europees Parlement. En ten slotte identificeerden de auteurs van het rapport ook wie er zitting heeft in de adviesgroepen van instellingen als de ECB en de diverse Europese toezichthouders. Uiteindelijk werden er ruim 700 lobbygroepen voor de sector geïdentificeerd, en ongeveer 150 voor alle andere maatschappelijke geledingen samen (ngo’s, vakbonden, consumentenorganisaties). Een verhouding van bijna vijf op één.

De van de financiële sector beschikt over een jaarbudget van ongeveer 123 miljoen euro, terwijl de ngo’s, vakbonden en consumentengroepen samen ongeveer 4 miljoen euro kunnen uitgeven. Hier is de verhouding dertig op één. Dat onevenwicht is in de financiële sector groter dan in bijvoorbeeld de farma, de voedingsindustrie of de tabakssector.

In sommige expertengroepen die de Commissie adviseren, bestond meer dan 90 procent van de experts uit vertegenwoordigers van de sector zelf. In zeven van de achttien onderzochte groepen had het maatschappelijk middenveld geen enkele vertegenwoordiger. In de belangengroepen van de toezichthouders is het overwicht van de financiële sector nog groter. In één geval levert de sector zelfs 100 procent van de leden.

De auteurs van het rapport noemen het geschetste beeld ‘verontrustend’. De overmacht van de financiële sector is ‘een ernstig probleem voor de democratie. Niet alleen omdat invloed blijkbaar met geld te koop is, maar ook omdat juist de sector die zoveel maatschappelijke schade heeft veroorzaakt, zo zijn eigen hervorming mee kan vormgeven. Dat is erg riskant voor de samenleving’.


DS, 10-04-2014 (Ruben Mooijman)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB