De Britse premier wordt vermalen tussen de anti- en pro-Europese vleugel binnen zijn partij.
Premier Cameron krijgt een revolte van zijn achterban maar niet onder controle. Rechtsom en linksom krijgt hij klappen, van voor- en tegenstanders van de EU en van het holebihuwelijk. Ook de top van het bedrijfsleven gaf hem een schot voor de boeg.

De ernst van de politieke crisis in Downing Street werd gisteren onderlijnd door enkele van de succesvolste en vooraanstaande Britse zakenleiders. In een open brief die werd gepubliceerd in The Independent beschuldigen CEO's zoals Richard Branson (Virgin), David Cruickshank (Deloitte) en Nicolas Petrovic (Eurostar) de eurosceptische Tories de nationale belangen te ondermijnen met hun queeste tegen Brussel. "De economische redenering om in de EU te blijven is overweldigend. Het Britse lidmaatschap van de EU wordt geschat tussen de 31 en 92miljard Britse pond per jaar in inkomstenwinsten, of tussen 1200 en 3500 pond per huishouden", schrijven ze. "Wat we nu zouden moeten doen is hard vechten om een competitiever Europa tot stand te brengen. We moeten aandringen om de interne markt te versterken en te verdiepen, met digitale technologie, energie, transport en telecom, wat het Britse bbp met 110miljard pond kan versterken."
De bedrijfsleiders delen de vrees dat EU-regulering een nadeel kan zijn voor The City, het financiële hart van het VK, maar relativeren ook. "Er is ook een enorme opportuniteit voor de Londense kapitaalmarkten op de problemen van het EU-bankensysteem te helpen oplossen", merken ze op. "De baten van het lidmaatschap overstijgen de kosten. Iets anders laten suggereren is de politiek laten voorgaan op de economie."

Binnen de partij van Cameron, Conservatives, ging de pro-Europese vleugel in het offensief tegen de Tory-lagerhuisleden die een motie van onvrede uitbrachten nadat er nog altijd geen volksraadpleging is geweest, zoals Cameron had beloofd in januari. Brits politiek veteraan Lord Howe zegt dat Cameron de doos van Pandora opent als hij het debat over het EU-lidmaatschap heropent.

De rechtervleugel van de Tories gunde Cameron ook gisteren geen rust. Meer dan 150 Conservatives maakten zich op om een amendement te stemmen tegen de programmawet die het homohuwelijk legaliseert. De Marriage Bill was in februari bij meerderheid van 225 parlementsleden al goedgekeurd maar bijna de helft van de Tories stemde tegen. Net zoals toen moest Cameron gisteren rekenen op steun van zijn LibDem-coalitiepartner en oppositiepartij Labour om de meubelen te redden. Of dat lukte, moest gisterenavond nog blijken. De Britse premier lijkt de komende alles uit de kast te zullen moeten halen om niet voortijdig ten val te komen, terwijl hij verder koorddanst tussen de twee tegengestelde vleugels van zijn diep verdeelde partij.

De Morgen 21mei

Daar dat het Verenigd Koninkrijk een financiële grootmacht is in Europa, nu toch nog, is het belangrijk om bij te houden hoe het over het Kanaal er aan toe gaat. Al sinds The Iron Lady Margaret Thatcher met haar anti-Europa politiek begon is het nooit vlot verlopen tussen het VK en de EU. Ten tijde van Blair en Brown viel dit goed mee aangezien zijn beide links, Labour, en pro-Europa waren. Nu de conservatieve kant weer heerst loopt het stroef ginder. Progressieve elementen als het holebihuwelijk en een goede samenwerking met andere instanties gaan nu veel minder vlot.

De Conservatives hebben nood aan een sterke leider. Niet iemand die vrienden wil maken op elk front, maar iemand met een duidelijke lijn. Een conservatieve lijn. Cameron probeert zowat langs de ene kant door economische en Europese visie de rechtervleugel te vriend te houden en langs de andere kant door achter het homohuwelijk te staan, door ethische vervaging, de linkervleugel van de partij en aanhangers van de liberalen voor zich te winnen.

Ik vind dit oneerlijke politiek. Men moet rechtlijnig blijven, denk maar aan lady Thatcher die altijd rechtlijnig is gebleven ("the lady's not for turning!") en dat heeft ook zijn vruchten afgeworpen. 11 jaar PM en een gezond Groot-Brittanië. Cameron moet dus wat minder letten op de volgende verkiezing en wat meer op zijn beleid en op de partij die hij vertegenwoordigd, want het is nog altijd vooral door beleid dat men verkiezingen wint, niet door stemmingmakerij (dat hoop ik toch).