Twee maten en twee gewichten


Moeten we solidair zijn met een land dat zichzelf verrijkt met het witwassen van zwart geld? Voelen we ons betrokken bij een patserige banksector die over de hele wereld klanten lokt met interestvoeten van vijf procent terwijl hij het geld belegt in (waardeloos) Grieks staatspapier? Gisteravond zochten de ministers van Financiën uit de eurozone koortsachtig naar een manier om het faillissement van Cyprus af te wenden. De Europese publieke opinie toont ondertussen veel onbegrip. Ze heeft geen zin om de rekening van valsspelers te betalen.


De eurozone heeft niets te winnen bij een ongecontroleerd bankroet. In crisistijd kan de eenheidsmunt een kick off voor een periode van wantrouwen en instabiliteit missen als kiespijn. Toch geeft de reddingsoperatie een wrang gevoel, zeker nu duidelijk wordt dat de Cypriotische regering voor de redding van haar casino-economie zelfs de tegoeden van de kleine spaarders aan een haircut wilde onderwerpen. Koste wat het kost wilde het eiland in de Middellandse Zee zijn reputatie als fiscaal paradijs behouden, tenslotte een bron van welvaart.

Gisterenavond zag het ernaar uit dat president Nicos Anastasiades de ontmanteling van ‘s lands grootste banken niet langer kon tegenhouden. Dat Europa aanvankelijk meestapte in het plan om deposito's onder de 100.000 euro af te romen en zo alle spaarders in de eurozone alarmeerde, blijft een blunder van formaat. Zonder eigen verantwoordelijkheid kan geen solidariteit ontstaan. Daarom moesten in de eerste plaats de banksector en de rijke spaarders, die het meest hebben geprofiteerd, meebetalen.

Dat de inschattingsfout de beurzen en de waardering van de euro nauwelijks onderuit haalde, geeft aan hoezeer de financiële wereld gewoon raakt aan het Europese mistasten. Dat vijf jaar na het uitbreken van de financiële crisis de bankwereld nog steeds niet werd uitgemest, maakt de Europese bevolking dan weer wantrouwig in de bereidheid om orde op zaken te stellen.

De hallucinante kostprijs van de bancaire hoogmoed noopt regeringen tot drastische besparingen. Daarbij kijkt Europa op straffe van boetes nauwlettend toe of er zelfs bij negatieve groeivoeten voldoende wordt gesneden. Tegelijkertijd slaagt datzelfde Europa er niet in om fiscale paradijzen af te branden en de versnipperde banksector om te smeden tot een unie waarbij goed gekapitaliseerde entiteiten zonder exorbitante bonussen samen met de Europese Centrale Bank verantwoordelijk worden voor bail-outs.

Als Europa vragen heeft over het waarom van zijn tanende populariteit, gloort hier een antwoord.


DS, 25-03-2013 (Bart Brinckman)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB