Eén jaar is hij premier, nu. Dat het zo zwaar zou zijn, had hij niet gedacht. Maar hij wil blijven vechten. Want eerlijk? Zo slecht doet ons land het niet, meent hij. En de N-VA? Die moet misschien eens een referendum over separatisme organiseren.


De premier blijft strijdbaar, tegen de moeilijke economische omstandigheden en de brede onvrede bij de bevolking in. ‘We zijn te bescheiden', zegt hij. ‘Iedereen mag commentaar en kritiek leveren in een democratie, maar men moet ook eerlijk zijn. Kijk eens naar Italië, Spanje, Portugal, om van Griekenland nog te zwijgen. België zit in een heel ander universum.'

‘We houden vol op de weg die we zijn ingeslagen. De staatshervorming zit op koers. De begroting is een erfenis van de bankencrisis en de daaropvolgende economische crisis, maar we dringen het tekort wél terug zoals afgesproken. Tegelijk nemen we structurele maatregelen zoals de pensioenhervormingen en hebben we een relancestrategie uitgewerkt. Dat is toch niet niks?'

Hoe verklaart u de algemeen heersende onvrede?

‘Ik krijg uiteenlopende boodschappen van de bevolking, maar één ding durf ik te zeggen: ik kan geen mirakels realiseren. Gelet op de omstandigheden hebben we het onderste uit de kan gehaald om de mensen weer vertrouwen te geven. In het buitenland, ook in de financiële wereld, vraagt men zich af hoe we erin geslaagd zijn om deze resultaten neer te zetten zonder aan geloofwaardigheid in te boeten.'

‘Ik begrijp dat men niet staat te juichen, maar wij doen wat noodzakelijk en haalbaar was met deze zes heel verschillende partijen. Er zijn honderden maatregelen de revue gepasseerd, maar om het beste compromis – een compromis met visie – eruit te halen, heb je gewoon tijd nodig.'

Dat de begroting 2014 moeilijk wordt, beseft Di Rupo. Tegelijkertijd kijkt hij naar de EU. De budgettaire orthodioxie heeft Europa nog niet veel opgeleverd. Zo zullen zelfs Frankrijk en Nederland geen begrotingsevenwicht hebben in 2017.

Minder budgettaire discipline en meer relance?

‘Op dit moment ben ik als eerste minister voorstander van een strikt begrotingsbeleid, en dat is wat we met de zes partijen ook hebben gedaan voor de begroting 2013. Als de economische groei even slecht blijft, moeten we bekijken hoe we gaan reageren, het is voorbarig om daar nu al een uitspraak over te doen.'

U citeerde in uw beleidsverklaring uit brieven van twee Belgen, Kevin en Frédéric. Hebt u nog contact gehad met hen?

‘Een van hen heeft recent van zich laten horen om ons te bedanken dat er naar zijn boodschap is geluisterd. Zij zijn geen uitzondering, wij krijgen veel brieven van burgers met grote problemen, ook uit Vlaanderen, meer dan de helft zelfs. Dat is zo verwonderlijk in het discours van de N-VA. Als je hen hoort, is het alsof er in Vlaanderen alleen maar een rijke middenklasse bestaat. Luister, mocht dat zo zijn, dan zou er een nog gelukkiger eerste minister voor u staan. Maar er zijn ook in Vlaanderen mensen in armoede, hoor.'

‘Vergis je niet in de N-VA. Ze doet nu alsof ze de economische belangen van de Vlaamse middenklasse verdedigt, over separatisme spreekt ze veel minder. Maar dat blijft wel het doel. Kijk naar separatistische partijen elders in Europa. Ze stellen zich links of rechts op naarmate het hen goed uitkomt om de stemmen te verzamelen die daarvoor nodig zijn. Un train peut en cacher un autre, zegt men dat ook in het Nederlands? En dat is niet waar ik voor sta. Als de N-VA aanstuurt op een splitsing van het land, dat ze dan een referendum voorstelt. Dat zou tenminste duidelijk zijn. Al zou het misschien niet opleveren wat zij hopen dat het oplevert.'

Dit is een deel uit een langer interview met premier Di Rupo dat u in De Standaard leest dit weekend. Hij heeft het ook over de staatshervorming, zijn relatie met de vakbonden en wat het premierschap doet met een mens.

Bron:
1/12/2012
De Standaard
http://www.standaard.be/artikel/det...DMF20121201_017

Eigen mening: Het is niet al te moeilijk om beter te doen dan Griekenland, Spanje of Portugal. Het is waar dat we het hier in België nog niet zo slecht hebben.Het is maar te hopen dat de economische groei er niet op achteruit gaat, maar een beetje vooruit. Indien dit niet zo is, moet men er op toezien dat men met de besparingen de koopkracht niet te fel inkrimpt, anders komen de mensen in de problemen. Dat de eerste minister het plan van de N-VA niet steunt is wel te begrijpen. Ik denk niet dat men al de problemen oplost door het land in twee te verdelen. Er zijn zowel armen, rijken en middenklassers in Vlaanderen als in Wallonië. Dus volgens mij staan we samen sterker dan alleen.