BRUSSEL - We maken ons zorgen over onze privacy op het internet. Maar we doen er weinig aan – en wat we doen, zet weinig zoden aan de dijk.

Deze week deed het Facebook-equivalent van een kettingbrief hardnekkig de ronde. Facebook-gebruikers over heel de wereld, ook in Vlaanderen, plaatsten een boodschap op Facebook waarin ze de auteursrechten opeisen op al hun informatie. Dat zou nodig zijn, om te beletten dat Facebook onze gegevens kan misbruiken. Een broodje aap, zo bleek intussen.

‘We maken ons zorgen, maar we weten niet goed over wat', analyseert Rob Heyman, onderzoeker aan de VUB. Hij werkt mee aan Emsoc, een Vlaams onderzoeksproject rond sociale media. Emsoc en een ander project, Spion, organiseren vandaag en morgen samen de conferentie For your eyes only . Die conferentie bestudeert hoe we meer controle over onze privacy kunnen (terug)krijgen – via wetgeving, technische hulpmiddelen en gezond verstand.

‘Bij Emsoc onderzoeken we wat er werkelijk gebeurt op het vlak van privacy', zegt Heyman. ‘Zowel wat er technisch mogelijk is, als wat Belgische bedrijven op dit moment effectief doen.' Daaruit blijkt dat we ons vaak zorgen maken over de verkeerde dingen. Bijvoorbeeld over dat auteursrecht op onze informatie, bleek deze week. Maar vooral ook over gepersonaliseerde reclame. Mensen maken zich zorgen dat hun meest intieme gegevens gebruikt worden door adverteerders. Maar eigenlijk klopt dat niet, toch niet in ons land.

‘Je kunt in theorie een campagne richten op jongeren tussen 18 en 22 die squash spelen en in een bepaalde buurt wonen, maar in de praktijk gebeurt dat zelden', zegt Heyman. ‘In de praktijk gebruikt men geslacht, leeftijd en taal en soms waar je woont.' Bovendien ziet de adverteerder niet wie je bent. Adverteerders weten trouwens heel goed dat privacy tegenwoordig gevoelig ligt bij veel consumenten. Dat is volgens Heyman ook de reden dat veel grote bedrijven weinig of niet adverteren op Facebook.

Een grotere bedreiging, zegt Heyman, is dat gegevens uit Facebook kunnen worden gecombineerd met andere databases, bijvoorbeeld het klantenbestand van grote nutsbedrijven als Electrabel of Belgacom of de commerciële databases die worden aangeboden voor mailingacties. ‘Op dit moment laat Facebook dat nog niet toe in België', zegt Heyman, ‘maar het wordt wel uitgetest.' Dat soort combineren van databases is in de Verenigde Staten gemeengoed. In Europa, daarentegen, is het in principe niet toegelaten, zegt Heyman, toch niet zonder dat elk individu daar expliciet zijn toelating voor geeft.

We zijn wel bezorgd over privacy, maar tegelijk blijkt uit het onderzoek van Emsoc dat we daar niet veel aan doen.

Weinig mensen besteden bijvoorbeeld tijd aan het bijstellen van hun privacy-instellingen op Facebook. Het mag blijkbaar geen al te grote inspanning kosten.

Privacy als ruilgoed

Dat jongeren geen belang hechten aan privacy, iets wat vooral Amerikaanse internetbedrijven te pas en te onpas beweren, is in ieder geval een fabeltje. Wat wel klopt, zegt Heyman, is dat veel mensen anders beginnen aankijken tegen privacy. Ze zien het niet meer als een soort menselijk basisrecht, maar als een eigendom waarmee ze kunnen handelen. Je geeft een stukje van je privacy op aan Facebook, in ruil krijg je een handig instrument om te communiceren met je vrienden. Ook apps op smartphones werken steeds vaker op die manier.

Om die ruilhandel in privacy in goede banen te leiden, zegt Heyman, moet er een geschikt wettelijk kader komen. Europa werkt aan een verordening over privacy, die de bestaande privacy-directieve zou vervangen. De nieuwe tekst bevat twee principes die dat soort ‘handel' vergemakkelijken. Ten eerste het ‘recht om te worden vergeten': een bedrijf is verplicht om alle gegevens over een persoon uit te wissen als die persoon daarom vraagt. En ten tweede de portabiliteit van gegevens: wie al zijn informatie wil overdragen van, bijvoorbeeld, Facebook naar Google+, die moet dat kunnen.

Zo zal de Europeaan altijd de controle over zijn privacy kunnen bewaren. Als de verordening erdoor komt, tenminste, want dat is verre van zeker.

Bron: De Standaard, 29/11/2012
http://www.standaard.be/artikel/det...121128_00385429

Eigen mening: Facebook is al geruime tijd een "hot item", maar de laatste tijd spelen de zorgen rond privacy nogal op. De meeste mensen vergeten dan ook dat je nog altijd de keuze hebt om geen facebook te hebben. Niemand verplicht je om dit te doen, tenzij de sociale druk. Jongeren worden onbewust aangezet om facebook te gebruiken, omdat het merendeel van de jeugd dit doet. Ik vind het wel zeer positief dat men hierover eens een artikel schrijft zodat mensen er zich meer bewust van worden wat ze eigenlijk aan het doen zijn!

Ik vind dit een zeer interessant artikel waar nog eens wordt aangehaald dat er wel degelijk gevaren zijn aan het wereldwijde web. Naar mijn mening staan we niet genoeg stil bij welke impact internet heeft op wie we zijn, welk leven we leiden. In het artikel wordt ook aangehaald dat we privacy niet meer gaan zien als een basisrecht, wel als een eigendom dat we zelf kunnen aanpassen. Mensen staan er niet bij stil dat ze zelf de keuze hebben gemaakt om een account aan te maken op facebook of andere netwerksites. Tuurlijk dat je hier bepaalde informatie moet vrijgeven wil je in contact komen met kennissen, vrienden, familie, ... Maar je bepaalt wel zelf hoeveel informatie je plaatst en waar voor jou de grens ligt. Naar mijn mening moeten we eerst zelf stilstaan bij de gevaren van het internet om zo vervolgens onze toekomstige leerlingen te waarschuwen.

Tegenwoordig kan je er niet naast dat de samenleving niet meer zonder internet, nieuwe media en dergelijke kan. Het is dan ook vanzelfsprekend dat wij hier meer gebruik van maken! Vele mensen houden echter geen rekening met het feit dat het internet een openbare plaats is waarbij alles blijft plakken! Via zoekrobots kan iedereen je opspeuren en veel meer over je te weten komen dan je lief is. Ik vind het dan ook zeer vreemd dat vele mensen geen of amper moeite doen om zaken zoals Facebook te beveiligen.
Wij als toekomstige leerkrachten kunnen hier hopelijk iets aan veranderen. We kunnen bijvoorbeeld in de lessen ICT het belang van internetveiligheid uitleggen en aansluitend ook aanduiden hoe de leerlingen een webpagina kunnen beveiligen.