Vijanden op Facebook


Eindelijk! Een app die je toelaat om op Facebook een lijstje 'vijanden' aan te leggen. Eerst dacht ik dat het om bedrog ging, net als bij die zogenaamde 'dislike'-knop die om de paar maanden weer opduikt maar eigenlijk een computervirus is. Maar nee, EnemyGraph is een heuse Facebook-app. Voorlopig toch, tot het moment dat Facebook ze eruit gooit. (Gisterenavond leek ik ze alvast niet te kunnen installeren, dus dat ziet er niet zo goed uit.)


EnemyGraph laat je toe om personen, maar ook websites, producten, films of wat dan ook tot je vijanden te verklaren. Republikeins presidentskandidaat Rick Santorum als vijand hebben, was al op slag de nieuwe trend.

De EnemyGraph-app is het werk van studenten en een heuse professor, met name Dean Terry van de universiteit van Texas. Aan de website Mashable vertelde Terry dat hij moeite heeft met de geforceerde vriendelijkheid die Facebook ons opdringt. En dat wil hij op deze manier aankaarten. Bovendien denkt hij dat wat we niét leuk vinden, vaak evenveel of meer over ons zegt dan al die opgestoken blauwe duimpjes. Wel, hij heeft zijn punt gemaakt.

Maar mijn grootste frustratie met Facebook is niet die eeuwige positiviteit. Wel dat de site ons, deels om die reden, opscheept met zo'n beperkte taalschat. Iedereen is ofwel een 'vriend', ofwel helemaal niets. En alles is ofwel 'leuk', ofwel helemaal niets. Een lijst 'vijanden' of een 'vind ik niet leuk'-knop, is amper een stap voorwaarts. Ik snak soms naar nuance.

Natuurlijk hoeft zelfs de meest verstokte Facebookgebruiker niet helemaal mee te gaan in dat smalle, binaire denken. Ik mijd zelf het blauwe duimpje als de pest. Ofwel schrijf ik ergens een commentaar bij, ofwel doe ik er het zwijgen toe. Voor een stuk uit een soort professionele trots of koppigheid, om dezelfde reden dat ik geen emoticons gebruik. De dag dat ik er niet meer in slaag om in een keurige Nederlandse zin te schrijven wat ik denk, mogen ze bij De Standaard beginnen uitkijken naar een betere columnist, redeneer ik.

Aanvankelijk had ik trouwens ook grote twijfels of de 140 tekens van een Twitter-bericht wel volstaan om een waardevolle opinie te formuleren over iets wezenlijks. Op dat vlak ben ik ondertussen bijgedraaid. Je mening formuleren in 140 tekens kan een verrijkende mentale oefening zijn, vergelijkbaar met het schrijven van een haiku.

Een binaire mening daarentegen - 'leuk' versus 'niet leuk' - is helemaal geen mening. U mag daar gerust anders over denken. In dat geval: vooral niet op het blauwe duimpje klikken.


DS, 28-03-2012 (Dominique Deckmyn)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB