Deed Maan de Titanic zinken?

Bewerkt door: Koen Hellemans
7/03/12 - 10u34 Bron: Sky and Telescope
Maan 1 keer in 1.400 jaar zo dichtbij: extreem springtij deed ijsbergen afbreken

Bijna 100 jaar na de ondergang van de Titanic is een nieuwe theorie opgedoken over de oorzaak van de ramp. Volgens Amerikaanse onderzoekers zou de stand van de Maan een gigantisch springtij veroorzaakt hebben. Daardoor dreven uitzonderlijk veel ijsbergen richting Titanic en eentje daarvan dook onverwachts op in de vaarroute van het schip dat volgens de makers niet kon zinken.

In de nacht van 14 op 15 april 1912 ramde het luxeschip Titanic op de Atlantische Oceaan tijdens zijn maidentrip een ijsberg. Drie uur later al zonk het grootste en meest prestigieuze schip uit die tijd naar de dieperik. Liefst 1.522 van de 2.200 opvarenden kwamen om. Jarenlang vroegen onderzoekers zich af hoe het kon dat de kapitein verrast werd door de ijsberg. Nu is er wellicht een antwoord op die vraag.

Ontketend
In het magazine 'Sky and Telescope' lanceren de natuurwetenschappers Donald Olson en Russell Doescher van de universiteit van Texas in San Marcos hun theorie. Op het moment van de ramp met de Titanic stond de Maan extreem dicht bij de Aarde. Zo uitzonderlijk dat die toestand maar één keer in de 1.400 jaar voorkomt. "Daardoor werden de krachten die op onze planeet de getijden regelen, helemaal ontketend en op maximale kracht gebracht", zegt Donald Olson. "Daar kwam dan nog eens bij dat de Aarde op datzelfde moment ongewoon dicht bij de Zon stond."

Zeeniveau zeer hoog
"Door die twee fenomenen was het zeeniveau zeer abnormaal hoog gestegen. IJsbergen die op hun weg van de Noordpool naar het zuiden vastgeketend waren aan Newfoundland en Labrador werden plots losgeslagen door het wassende water. Ze spoelden heel onverwachts richting Titanic."

Waarschuwingen
"Met grote snelheid stuwde het springtij de ijsbergen rechtstreeks naar de vaarrroute van de Titanic, waar normaal gesproken nauwelijks ijsbergen voorkwamen. Zelfs al kreeg de kapitein van de Titanic tijdig de waarschuwing dat er ijsbergen onderweg waren, toch kon het enorme gevaarte niet meer tijdig remmen. De ramp was onvermijdelijk."

Bron:
http://www.hln.be/hln/nl/961/Wetens...ic-zinken.dhtml

Mening: We wisten altijd al dat de maan veel invloed heeft om de getijden, maar dat de invloed zo groot kon zijn dat de Titanic dankzij zijn kracht zou zinken, dat had ik zeker niet verwacht. Dit werd natuurlijk weer een heel ander licht op die verschrikkelijke ramp. Als we het zo bekijken, komt het erop neer dat het niet de schuld was van de kapitein of van de matroos in het kraaiennest was dat de Titanic bootste met een ijsberg, maar wel die van de maan. Als de maan niet zo dicht bij de aarde had gestaan, had het waterpeil niet zo hoog gestaan en was de ijsberg niet met zo een grote snelheid op de Titanic gebootst.
Dit vertelt ons dat we niet te snel moeten oordelen als er een ramp gebeurd. Soms is het de schuld van de kapitein, zoals bij de Costa Concordia. Maar hier zat de schuld ook gedeeltelijk bij de natuur. De natuur kunnen we niet tegenhouden.

Ik heb toch enige twijfels over de nieuwe theorie omtrent het zinken van Titanic. Het is eenmaal een ramp in de geschiedenis van de mensheid, maar er is niets meer aan te veranderen. Ik ben zelf altijd heel gefascineerd geweest door het idee van Titanic, maar ook rampen in het algemeen. Ik vind het dan ook heel boeiend om hierover meer onderzoek te verrichten en te zoeken naar enige verklaringen van het fenomeen. Toch heb ik wel mijn twijfels bij deze nieuwe theorie.
Het is natuurlijk zo dat de man in het kraaiennest en de kapitein voor schuldig werden bevonden, toch denk ik dat door deze nieuwe ontwikkelingen zij ook nog altijd een deel van de verantwoordelijkheid zullen dragen. De maan stond inderdaad dicht bij de aarde waardoor het waterpeil veel hoger was en ijsbergen met een grote snelheid richting het onzinkbare schip kwamen. Maar toch denk ik dat er ingegrepen kan worden in de mate waarin het schip misschien wel beschadigd raakte, maar niet tot de dood toe.
We kunnen eigenlijk altijd blijven speculeren. Het is eenmaal zo dat de mens probeert de natuur onder controle te houden en uit ervaringen blijkt dat dit volledig onmogelijk is. Toch denk ik dat de mens ook deels verantwoordelijk is voor zijn eigen welzijn en zijn eigen lot. Misschien had er inderdaad niemand iets aan kunnen veranderen, maar misschien ook wel. Ik denk dat we dit nooit met 100% zekerheid kunnen zeggen!