Laatste keer à la Belge?


Wat onthouden we van meer dan 500 dagen onderhandelen over een federale Belgische regering? Het resultaat is een splitsing van BHV, een staatshervorming met een nieuwe financieringswet, een begroting en gisteren ook nog een nieuwe asiel- en migratiewet. Telkens zijn het klassieke Belgische akkoorden, compromissen die niemand tevreden stellen, laat staan uitbundig maken. Wat met de ene hand wordt gegeven, wordt met de andere voor een deel teruggenomen. Dezelfde mechanismen en blokkeringen blijven spelen. Elke fundamentele hervorming moet met de ijzers worden gehaald en komt onherkenbaar ter wereld.


Het is, alles bij elkaar, verbazend dat deze compromismachine nog een keer heeft gewerkt. Gedurende het grootste deel van de formatieperiode zag het ernaar uit dat een ontploffing van het hele systeem even waarschijnlijk was als een permanente impasse. Een solution à la Belge leek niet meer haalbaar. Toch viel, na de exit van de N-VA in juli, alles in zijn oude plooi en namen de traditionele partijen hun klassieke rollen weer op. De druk van de markten deed de rest.

Niemand kan zeggen of de voorgestelde besparings- en belastingmaatregelen voldoende zijn om de federatie België financieel overeind te houden. Daarvoor hangt te veel af van wat in Berlijn en Frankfurt over de euro wordt beslist en of Parijs ons werkelijk in de steek laat met de miljardengaranties voor Dexia. In ieder geval is de voorgestelde begroting met veel meer onzekerheid omgeven dan anders. We kunnen niets voorspellen over de groei, over de rente en zelfs niet over de munt waarmee we betalen. Alles kan straks anders zijn.

Of de regering-Di Rupo I meer wordt dan een voetnoot in de vaderlandse geschiedenis, zal niet afhangen van de akkoorden die de betrokken partijen tot dusver sloten, maar van hun cohesie straks, nadat hun ministers de eed hebben afgelegd.

Intussen rijst de vraag hoe het verder moet met de in Vlaanderen opgebouwde frustratie over de onmogelijkheid om het Belgische status-quo te doorbreken. De N-VA blijft meer dan ooit het toevluchtsoord voor de velen die daaronder gebukt gaan. Ze hoeft zich nog lang geen zorgen te maken over haar handelsfonds. En Bart De Wever kan met verve blijven inhakken op de schildwachten en collaborateurs van Het Systeem. Maar dan?

De N-VA heeft zich de tanden stukgebeten op de onverzettelijkheid van de PS. Tegen dat onwrikbare apparaat was ze niet opgewassen. Welke conclusie trekt ze daaruit? Steriel scoren vanuit de oppositie? Of zonder dubbelzinnigheid gaan voor het Belgische eindspel? Die vraag kan ze, nu Di Rupo I in de steigers staat, niet meer uit de weg gaan. Hoeveel van haar boze kiezers zijn bereid echt de consequenties te trekken uit deze formatie?


DS, 29-11-2011 (Bart Sturtewagen)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB