Artsen mikken te breed

BRUSSEL - Artsen schrijven minder antibiotica voor. Maar de antibiotica die ze het vaakst voorschrijven, werken de resistentie van bacteriën in de hand.
Van onze redactrice

‘De afgelopen tien jaar is het antibioticaverbruik in België met een derde gedaald. Ooit waren we koploper in Europa, maar nu behoren we tot de besten van de klas', zegt Herman Goossens. De professor microbiologie van het UZ Antwerpen publiceert vandaag een studie over het antibioticaverbruik in de EU, die De Standaard kon inkijken.

‘Door de mediacampagnes zien burgers in dat antibiotica niet onschuldig zijn. Nu moeten de artsen op hun beurt begrijpen dat de keuze voor een bepaald antibioticum niet eender is.'

Wanneer een bacterie vaak in contact komt met een antibioticum, verandert ze zodanig van vorm dat ze resistent wordt. Als de bacterie tegen verschillende antibiotica resistent is, kan ze dodelijk zijn voor wie haar in het lichaam heeft.

‘Ook de verkeerde keuze voor een bepaald antibioticum kan resistentie in de hand werken. In ons land zijn veel meer resistente bacteriën in omloop dan in Noord-Europa, hoewel artsen hier niet veel meer antibiotica voorschrijven', zegt Goossens.

Volgens zijn onderzoek schrijven Belgische artsen vooral antibiotica voor die op allerlei verschillende bacteriesoorten mikken: de brede antibiotica (grijs in de grafiek) en de combinatiemiddelen van brede antibiotica (rood). Deense en Zweedse huisartsen daarentegen schrijven veeleer de klassieke penicilline voor, die maar op één specifieke bacterie doelt (groen).

‘Door enkel op de ziekmakende bacteriën te mikken, voorkomen de Noord-Europese huisartsen dat onschuldige bacteriën, zoals darmbacteriën, resistent worden.'

Hoe zuidelijker, des te vaker schrijven artsen antibiotica voor die op allerlei bacteriën doelen. ‘In Italië en Griekenland neemt de resistentie catastrofale dimensies aan. Als arts zie ik geregeld Belgen die daar op reis waren en terugkomen met een resistente bacterie. Onze statistieken zijn ook maar het topje van de ijsberg. Veel Spaanse, Italiaanse en Griekse apotheken verkopen antibiotica zonder voorschrift, hoewel dat verboden is.'

De richtlijnen voor Belgische huisartsen raden brede antibiotica aan. Waarom zouden we niet net als Denemarken en Zweden kiezen voor de klassieke penicillines? Goossens: ‘Van die geneesmiddelen moet je vier of vijf keer per dag een pil slikken. Bij de brede antibiotica is dat beperkt tot twee tot drie keer per dag. Dat geeft de patiënt comfort. Maar artsen mogen niet langer routinematig de nieuwste antibiotica, de combinaties van brede antibiotica, voorschrijven. Ze werken de resistentie het ergste in de hand.'

(bron: www.standaard.be 18/11/11)

Mening:
Ik vind het al heel erg positief om te horen dat artsen steeds minder en minder antibiotica voorschrijven. Er zijn vele mensen die voor het minste al naar de dokter gaan en/ of pillen beginnen te slikken tegen de pijn. Ook deze mensen blijken volgens dit artikel in te zien dat dit niet goed is voor ons lichaam maar als de bacteriën resistent worden tegen deze antibiotica, moeten we dringen voor een alternatieve oplossing gaan zoeken.

Ik ben akkoord met het feit dat er minder antibiotica geslikt moet worden binnen onze samenleving. Het zou inderdaad erge gevolgen hebben moesten de bacteriën resistent worden tegen deze geneesmiddelen.
Minder akkoord ben ik met een deel van de mening van Nikki, omdat ze zegt dat veel mensen naar de dokter gaan om pillen tegen pijn te krijgen. Akkoord, sommige mensen gaat té snel naar de dokter, maar je mag het niet te zwart inzien. Sommige mensen hebben nu eenmaal die pillen nodig, je mag niet gaan veralgemenen als je de achterliggende redenden van die mensen die pillen nemen niet weet.