België kan golf jonge vluchtelingen niet slikken

Het aantal onbegeleide minderjarige jongeren dat in ons land asiel aanvraagt, stijgt spectaculair. In februari dienden er 149 een asielaanvraag in, tegenover 56 jongeren een jaar eerder. Dat is een stijging met maar liefst 166 procent.
Het leeuwendeel van de jongeren zijn Afghanen, en hun leeftijd blijft dalen, schrijft De Persgroep. "Kinderen van veertien die twee jaar onderweg zijn geweest vormen geen uitzondering meer", luidt het bij het 'Platform Kinderen op de Vlucht'.

Als de trend zich doorzet, zullen er dit jaar dubbel zoveel Afghaanse minderjarigen asiel aanvragen in ons land dan in 2010. Op de tweede plaats komen Guineeërs. Samen vertegenwoordigen ze 60 procent van de minderjarige asielzoekers.
Bron: Gazet van Antwerpen

Dat we een redelijk populair land zijn voor vluchtelingen, wisten we al. Maar deze enorme stijging doet me wel schrikken. Kinderen die 14 jaar zijn en twee jaar onderweg zijn naar 'het beloofde land'? Ik vind dat we strenger moeten omgaan met het toekennen van asiel. Als we al deze jongeren asiel geven, is het voor hen makkelijker om ook hun gezin naar België te laten komen (onder de vorm van gezinshereniging). Ik vind het niet erg dat er steeds meer mensen van andere origine naar België komen. Uiteindelijk zegt dat alleen maar dat we het hier best goed hebben. Er komt misschien een tijd dat wij moeten vluchten, en dan zou ik ook graag 'welkom' zijn in andere landen.

Ik heb absoluut geen persoonlijk probleem met vluchtelingen die in ons land onderdak willen krijgen en die hier een nieuw - veilig - leven willen opbouwen.
Toch moeten we er rekening mee houden dat onze goede wil niet volstaat. Er moet ook plaats en geld zijn om deze mensen een plaats te kunnen geven in ons kleine België.
We laten onze deuren misschien toch iets té vaak (te ver) openstaan voor vluchtelingen. Er moet een duidelijke grens getrokken worden, want we moeten ervoor zorgen dat ons landje niet verpletterd wordt onder die zware druk van toestromende vluchtelingen.

De klemtoon binnen het beleid zou volgens mij moeten verschuiven van de opvang en regularisering van nieuwe vluchtelingen naar het opvolgen en blijvend begeleiden van reeds bestaande vluchtelingen. Wat met hen die hier al jaren verblijven en wiens uitkering plots wordt stopgezet omdat men de problemen vanuit de regering ineens anders aanpakt? Zij verdwijnen in de illegaliteit en zwartwerk. En hoe bewijs je als vluchteling dat je politiek vluchteling bent ? In Knack van deze week staat een slotartikel over de reeks over jeugdzorg. Daaruit blijkt dat er een schrijnend tekort is aan opvangplaatsen voor kinderen en jongeren met psychische of sociale problemen. Waarom niet meer middelen voorzien om onze ‘eigen’ probleemjongeren op te vangen ? Het is een delicaat onderwerp, maar toch vind ik dat onze eigen landgenoten in deze materie voorgaan, juist omdat er zo’n tekort is aan opvangplaatsen.