donderdag 03 maart 2011
De Standaard

Volgens Le Soir mogen we niet al te veel verwachten van Wouter Beke als onderhandelaar. Al heeft hij wel een heel bijzonder wapen.
Le Soir is blij dat CD&V eindelijk verantwoordelijkheid neemt in deze moeizame poging een regering te vormen. De partij heeft zich al te lang schuilgehouden, oordeelt de Franstalige krant.

De partij moest wel. 'Het was niet geloofwaardig meer om zich bezorgd te tonen over de politieke situatie zonder zelf het initiatief te nemen."

Kansloos is Beke niet, oordeelt de krant. Hij kent de N-VA beter dan wie ook (dankzij het vroegere kartel). En wie is er beter in staat om de N-VA te overtuigen een compromis te aanvaarden, dan CD&V?

Maar al te optimistisch toont commentator Martine Dubuisson zich niet. Het is niet omdat CD&V deze missie aanvaardt, dat de partij afstand neemt van de N-VA. Bovendien, zo zegt Dubuisson, is CD&V in sommige domeinen - vooral Brussel - zeer radicaal.

Toch heeft Wouter Beke een wapen op zak, stelt de krant. 'Als hij erin slaagt een akkoord te schetsen dat voor iedereen aanvaardbaar is, behalve voor de N-VA, dan kan hij bewijzen dat de mannen rond Bart De Wever echt geen akkoord willen. Dat ze elk Belgisch akkoord afwijzen. En dat het dus beter zou zijn om het zonder de N-VA te doen.'

Volgens Le Soir is dat meteen de reden waarom de N-VA niet graag had dat CD&V aan zet kwam.

Ook La Libre Belgique hoopt dat deze opdracht zal tonen dat CD&V geen 'copie conforme' is van N-VA, geen doorslagje van de partij van Bart De Wever.

'CD&V staat al acht maanden in de schaduw van de N-VA. Die politiek was nefast voor de partij (een verwijzing naar de slechte peilingen, red.). Dit is het moment waarop CD&V terug de CVP (een verantwoordelijke staatspartij, red) kan worden.'

De krant noemt de opdracht ook een buitenkans voor Wouter Beke. 'Woutertje a tout à gagner dans cette aventure.' Johan vande Lanotte heeft getoond dat wie belast is met een koninklijke opdracht kan groeien als politicus. Deze opdracht kan Bekes echte politieke geboorte betekenen.

Mijn mening:

Is het niet een beetje kinderachtig om te zeggen dat Wouter Beke een voorstel moet vinden dat iedereen aanvaardt behalve de N-VA?
Men gaat er maar van uit dat de N-VA geen akkoord wil terwijl dit helemaal niet zeo is.
Zij zij nsamen met de PS de winnaars va nde verkiezeingen en het is hun taak om een regering te vormen met deze partijen. Het volk wil hen en waarom zouden zij dan geen akkoord willen?
Ze willen juist wel een akkoord dat aan hun voorwaarden voldoet, anders is het helemaal niet nodig om de verkiezingen te winnen. Ah nee want je moet ienboeten in je standpunten tot de rest tevreden is en zo werkt het toch niet?
Waarom houdt men dan nog verkiezingen? Er moet dringend iets gebeuren in onze Belgische politiek en met moet de winnaars van de verkiezeingen aan het woord laten en hen een compromis laten maken. En dan is het pas aan de andere partijen om hun mening te geven

Ik deel uw mening dat er dringend iets moet veranderen in de politiek in België. Zeker aan de Belgische staatsstructuur. Maar ik denk dat je ongelijk hebt dat het inboeten aan de punten van de winnaars van de verkiezingen niet correct is. Zo gaat het jammer genoeg in België wel. Een winnaar van de verkiezingen heeft nooit alleen zeggenschap in ons land. Zij moet compromissen zoeken met andere partijen. En, zo is het nu eenmaal, op bepaalde vlakken afstand doen van de eigen punten. Maar wat er is de laatste jaren in de Belgische politiek gebeurd? De radicalisering is in vrijwel elke partij binnengeslopen. Elke partij wil zijn mening doordrukken en volhard die mening ook. Ook de N-VA, die sowieso al als een Vlaams-nationaal (en radicaal) partijtje begonnen is en nu de grootste partij van het land is, ook aan Franstalige kant waar de PS de plak zwaait en voor een status quo pleit. De beide winnaars van de verkiezingen zijn al aan het woord geweest: Bart De Wever als informateur en verduidelijker en Elio Di Rupo als preformateur. Beiden draaiden uit op een mislukking. De twee gunnen elkaar het succes niet en weigeren afstand te doen van hun eigen punten. N-VA en PS zijn de twee inderdaad die een akkoord onder elkaar moeten zoeken, maar hebben de andere partijen óók nodig! Zonder hen is er geen tweederde meerderheid en die heb je jammer genoeg nodig om hervormingen door te voeren en dat is gelijk aan, jawel: compromissen sluiten en afstand van je eigen punten.