China scheidt schaamteloos economische en politieke hervormingen


De invloed van China op het internationale toneel wordt steeds groter, stellen VACLAV HAVEL en DESMOND TUTU vast. Maar het land kan geen aanspraak maken op een echte leidersrol zolang het de mensenrechten niet respecteert.


De westerse landen hebben niet langer het monopolie op economische en politieke macht. Deze positieve evolutie, die de wereld meer gelijkheid en welvaart brengt, versterkt de invloed van de ontwikkelingslanden en op de eerste plaats van China. De economische en politieke vooruitgang van China in de voorbije drie decennia verdient alle lof, maar zijn steun aan foute regimes en de brutaliteit waarmee het afwijkende meningen in eigen land onderdrukt, tonen dat er ingrijpende veranderingen nodig zullen zijn voor de internationale gemeenschap China als een echte leider kan beschouwen.

Kortom, de wereld moet krachtig protesteren tegen het Chinese ontwikkelingsmodel, dat economische en politieke hervorming van elkaar scheidt door schaamteloos te beweren dat elk beleid, met inbegrip van binnen- en buitenlandse onderdrukking, gerechtvaardigd is als het de economische groei bevordert.

De internationale kritiek op de wijdverspreide schendingen door de Chinese regering van fundamentele rechten in eigen land en in het buitenland is geen 'inmenging in binnenlandse aangelegenheden'. Ze vloeit voert uit de wettelijke verbintenissen van China om de inherente waardigheid en gelijkheid van alle mensen te eerbiedigen.

De winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede van dit jaar, Liu Xiaobo, is maar een van de 1,3 miljard Chinezen, maar zijn verhaal is een trieste illustratie van de intolerantie van de Chinese regering voor individuele meningsuiting.

Liu, een gewezen literatuurprof., kwam voor het eerst in aanvaring met de regering toen hij in de zomer van 1989 onderhandelde over een vreedzame aftocht van de protesterende studenten op Tian'anmen-plein in Peking. Een jaar geleden veroordeelde de regering hem tot elf jaar gevangenis, als een van de auteurs van Charter 08, een oproep tot politieke hervormingen die door 10.000 Chinese burgers werd ondertekend, voor de overheid hem in China van het internet haalde.

Op 8 oktober kende het Nobelcomité Liu de prijs voor de Vrede toe, als erkenning van zijn 'lange, geweldloze strijd voor fundamentele mensenrechten in China'. De reactie van de Chinese regering op de bekendmaking toont, net als haar reactie op Charter 08, haar buitengewone gevoeligheid voor kritiek en de uitersten waartoe ze zal gaan om die kritiek te voorkomen, zowel in als buiten China.

Het meest alarmerend is de arrestatie van Liu's echtgenote, Liu Xia, in haar woning in Peking, een uur na de bekendmaking van de prijs. Ze leeft nu onder huisarrest, afgezonderd van de buitenwereld, zonder aanklacht, proces of vonnis, laat staan de minste wettelijke rechtvaardiging. Andere Chinezen die banden hebben met Liu of ervan worden verdacht zijn visie op het land te delen, worden geïntimideerd, ondervraagd en opgesloten.


Spierballen

China laat bovendien internationaal zijn spierballen rollen. Nog voor de bekendmaking probeerde de regering het Nobelcomité in Oslo te intimideren. Na de beslissing van het comité reageerde ze door de prijs 'een belediging' te noemen en de betrekkingen met Noorwegen op de helling te zetten. Onderhandelingen over een vrijhandelsakkoord met Noorwegen zijn inmiddels uitgesteld. En terwijl de plechtigheid van de Nobelprijs voor de Vrede nadert, waarschuwt China andere landen dat zij 'de gevolgen zullen moeten dragen' als ze de uitreiking niet boycotten.

China schendt niet alleen de mensenrechten van zijn burgers maar steunt ook brutale dictaturen overal ter wereld. De regimes van Birma, Soedan en Noord-Korea, die de internationale vrede en veiligheid bedreigen, kunnen op grote schaal misdaden plegen tegen hun eigen bevolking dankzij bilaterale steun en voor miljarden dollar wapens uit Peking.

De internationale geldingsdrang van de Chinese regering bewijst haar toenemende zelfvertrouwen op het wereldtoneel, maar haar overgevoeligheid voor kritiek toont haar gebrek aan zelfvertrouwen in eigen land. Dat gebrek aan zelfvertrouwen kan uiteindelijk de geloofwaardigheid van de regering bij haar volk alleen maar verder ondermijnen.

China heeft nu een unieke kans om een nieuwe koers uit te zetten en zijn rechtmatige plaats als wereldleider op te eisen, in alle opzichten, ook die van de bevordering en de bescherming van de mensenrechten. Deze aanpak moet beginnen met de naleving van de plichten die zijn eigen grondwet en internationale akkoorden voorschrijven. De eerste stap moet de onvoorwaardelijke vrijlating zijn van Liu Xiaobo en zijn echtgenote, voor de plechtigheid van de Nobelprijs van de Vrede op vrijdag.

Vaclav Havel, gewezen president van de Tsjechische Republiek
Desmond Tutu, aartsbisschop emeritus van Kaapstad
Erevoorzitters van Freedom Now


© The Guardian (DS, 06-12-2010)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Iedereen kent de problematiek in China wel, maar voor ons Westerlingen lijkt het een 'ver weg van ons bed show'. Het is goed dat verhalen zoals deze van nobelprijswinnaar Liu de buitenwereld halen, zodat de problematiek in China nog eens wordt aangekaart. Wanneer iemand het woord communisme gebruikt, denk ik aan een verouderd systeem dat al lang opgedoekt is. Maar niets is minder waar! Europa en Amerika drijven al jaren handel met China, ook al weten ze dat de producten onder zeer slechte omstandigheden worden geproduceerd. De kapitalistische landen zouden al hun krachten moeten samenbundelen en de handel met China stopzetten totdat ze de mensenrechten toepassen, betere werkomstandigheden aanbieden,... Maar of de Chinse overheid hiervan onder de indruk zal zijn, is maar de vraag.