Dat we met z'n allen langer moeten werken, beseft langzaam maar zeker iedereen. Slechts 9procent van de 50-plussers denkt nog altijd vóór zijn 60ste op pensioen te kunnen. Vijf jaar geleden was dat nog 15 procent. Toch wil nog altijd 'maar' één op de drie voortwerken tot zijn 65ste... en dan nog het liefst deeltijds.
Hoe bereiden 50-plussers zich voor op hun pensioen? Die vraag liet Plus Magazine beantwoorden door een duizendtal werkende Belgen tussen de 50 en 65 jaar naar aanleiding van Zenith, de jaarlijkse beurs voor 50-plussers in Brussels Expo. De twee belangrijkste conclusies: de 50-plussers van vandaag beseffen dat ze langer zullen moeten doorwerken en 55 procent maakt zich zorgen over hun financiën na hun actieve loopbaan.

Tot de laatste snik?

Langer werken, tot daar aan toe, maar tot ons 65ste? '62 jaar lijkt de ideale pensioenleeftijd voor 49 procent van de 50-plussers. Slechts 33,5 procent is van plan om tot de volle 65 jaar door te werken', zegt Anne Vanderdonckt van Plus Magazine. 'Al is er een opvallend verschil tussen de Franstaligen, van wie 40 procent denkt te werken tot 65, en de Nederlandstaligen, van wie 35 procent toch nog hoopt te stoppen op zijn 60ste.'

Tijdskrediet

Maar 50-plussers willen zeker niet de hele tijd doorwerken aan hetzelfde tempo. 'Minder dan de helft, 43 procent om precies te zijn, wil voltijds doorwerken tot zijn pensioen, terwijl 38 procent nu al zeker weet over te stappen op deeltijds werken of in een of ander systeem van tijdskrediet in het laatste deel van hun loopbaan', zegt Vanderdonckt. 'Dit resultaat pleit voor het behoud van het tijdskrediet als maatregel om 50-plussers aan het werk te houden, een duidelijke boodschap aan het adres van de sociale partners en de overheid.'

Nu al sparen

Andere bekommernis: de financiële toestand na de pensionering. Slechts 10 procent van de ondervraagde 50-plussers denkt financieel op rozen te zitten, maar een meerderheid van 55 procent is ongerust over de financiële impact van de pensionering: 'Niet verwonderlijk dus dat velen hun pensioen financieel voorbereiden: 78 procent doet aan pensioensparen, 49 procent zet ook nog eens op eigen houtje geld opzij, 38 procent heeft een groepsverzekering en 26 procent belegt op de beurs,' zegt Anne Vanderdonckt.

Opmerkelijk: vrouwen maken zich over het algemeen meer zorgen dan mannen. Dat blijkt ook nog eens uit het volgende cijfer: 70 procent van de vrouwen vreest dat de pensionering ook een impact zal hebben op hun consumptiepatroon, tegenover 59 procent van de mannen.


Bron: www.standaard.be
Datum: 17/11/2010


Mening:
Pensionering is een actueel thema. Verschillende vragen houden de mensen bezig: tot welke leeftijd zal ik moeten werken, wat zal de overheid aan pensioenen kunnen uitbetalen, zal dit wel voldoende zijn, hoeveel moet ik nu reeds opzij zetten voor later?

Ook ik ben ervan overtuigd dat we met z'n allen langer zullen moeten werken. Er is immers de vergrijzing van de bevolking.
Ik ben ook van mening dat je tijdens je actieve beroepsloopbaan best een spaarpotje kan aanleggen als extra voor later.

Of je wil werken tot je 65ste hangt van veel factoren af. Soms zie ik mensen die letterlijk gebukt gaan onder het werk. Ik heb medelijden met arbeiders die in weer en wind aan een hels tempo moeten werken, dikwijls onder het juk van een werkgever die geen kaas heeft gegeten van het begrip "respect" en die zijn werknemers beschouwt als moderne slaven. Deze arbeiders laten werken tot hun 65ste betekent dat ze daarna dikwijls hun 70ste verjaardag niet meer halen. Ze zijn kapot gewerkt.

Persoonlijk wil ik gerust tot mijn 65ste (of zelfs nog langer) werken, ervan uitgegaan dat ik gezond blijf en dat mijn gezinstoestand het toelaat. Mensen die bvb. moeten zorgen voor hun zieke partner kunnen dit moeilijk combineren met een voltijdse baan buiten huis.

Wat volgens mij écht niet kan, maar wat we anderzijds wel zullen moeten, is dat we nog moeten zorgen voor een extra spaarpotje voor later. Je zou toch mogen aannemen dat Vadertje Staat al ruim voldoende incasseert uit onze lonen en wedden (zie: verschil bruto-netto loon/wedde) dat moet mogelijk maken mensen financieel een zorgeloze oude dag te garanderen.

Ik stel mij tevens de vraag waarom er zoveel onderscheid gemaakt wordt in de pensioenbedragen. De ene krijgt een maandelijks pensioen, waar hij nog rijkelijk mee kan leven en de andere krijgt een aalmoes waarmee hij nog niet eens aan zijn primaire behoeften kan voldoen. Hoeveel ouderen zitten tijdens de winter niet half te bevriezen omdat ze moeten besparen op verwarming?

Er zullen mensen zijn die het niet graag horen, maar soms maak ik mij de bedenking of het niet mogelijk zou zijn iedereen hetzelfde pensioen uit te keren. Of je nu heel je leven hebt gewerkt als ambtenaar of als arbeider, een brood kost voor beiden evenveel. Dat geldt voor alle onkosten. Dus waarom onderscheid maken?