Ziekenhuis veroordeeld na redden baby

Een Frans ziekenhuis moet een ouderpaar een schadevergoeding betalen, omdat artsen 'onredelijk hardnekkig' hebben geprobeerd hun pasgeborene te redden. Het kind overleefde met ernstige hersenschade en zware handicaps.

De rechtbank van Nîmes veroordeelde het ziekenhuis van Orange wegens een medische blunder. Dat schrijft donderdag de Franse krant Le Monde.

Het kind was in december 2002 met een te trage hartslag en extreme verstikkingsverschijnselen geboren. De artsen spanden zich 25 minuten lang in om het ukje te reanimeren. Dan deelde een arts de ouders de dood van de baby mee. Intussen probeerden zijn collega’s verder het kindje te redden - en slaagden er dan uiteindelijk in om het hart normaal te laten slaan.

Maar omdat de hersenen te lang geen doorbloeding hadden gekregen, liep de zuigeling zware lichamelijke en geestelijke schade op.

De artsen hadden zich onredelijk hardnekkig gedragen, omdat ze geen rekening hebben gehouden met de 'zeer voorspelbare verschrikkelijke gevolgen voor het kind', oordeelde de rechtbank. De omvang van de schadevergoeding zal bepaald worden zo gauw een commissie heeft vastgesteld welke handicaps aangeboren zijn en welke tijdens de reanimatie zijn ontstaan.

De ouders eisen minstens 500.000 euro. Het ziekenhuis heeft het vonnis aanvaard. De Franse federatie voor anesthesie raadt het af pasgeborenen langer dan 20 minuten te proberen terug tot leven te wekken.

www.nieuwsblad.be

Eigen mening

Ik versta het vonnis van de rechtbank. Toch heb ik bij het artikel een dubbel gevoel. Het is nooit leuk om een kind te verliezen en zeker niet een kind met een handicap.
Toen ik de titel van het artikel las, ging er voornamelijk door mijn hoofd hoe kan een ouder hiervoor het ziekenhuis aanklagen? Na het lezen van het artikel begrijp ik hen. Ik begrijp dat zij de artsen verantwoordelijk achten want normaal moet een arts toch weten dat een mens een zware hersenschade oploopt wanneer hij/zij lang niet in contact is geweest met zuurstof.
Ik begrijp dan ook de beslissing om achter de rug van de ene arts door te gaan met de reanimatie ..

Ik vind het heel erg dat de ouders eerst te horen krijgen dat hun pasgeborene gestorven is om daarna te horen te krijgen dat de baby dan toch leeft. Voor de ouders moet dit een hel zijn.
De baby heeft nu zware lichamelijke en geestelijke schade. Dit is toch een van de ergste situatie dat je als ouder kan meemaken.

Aan de andere kant kan ik begrip opbrengen voor de arts in kwestie. Het moet enorm moeilijk zijn om een pasgebore baby dood te zien liggen. Je zou er haast alles voor doen om dit kind terug in leven te brengen.

Anouk Cornelissen

Ik ben akkoord maar ook niet akkoord. Ik ben akkoord omdat het inderdaad zowel voor de ouders als voor het kind zelf niet leuk is om zo als 'een plant' te leven. Eerst krijgen ze te horen dat hun baby dood is en even later leeft hij weer. Dit moet als ouder super zijn om te horen dat je baby nog leeft maar als je dan moet horen dat hij er zoiets aan over heeft gehouden denk ik dat de wereld voor de ouders instort.
Aan de andere kant ben ik het wel eens met de artsen want het is natuurlijk hun job om levens te redden. Ze willen er alles aan doen om iedereen te redden wat natuurlijk positief is. Maar als ze weten wat voor gevolgen het met zich meebrengt moeten ze ook de juiste beslissing nemen.