Close-up — BRUSSEL - 'The cove' toont verborgen massale jacht op dieren voor dolfinaria De duikelende dolfijnen in dolfinaria lijken niet meer zo vrolijk voor wie de documentaire 'The cove' heeft gezien. Dolfijnentrainers kiezen enkele dieren uit voor dolfinaria, de rest wordt afgemaakt.
31 oktober 2007. In een baai voor de kust van het Japanse vissersdorpje Taiji verzamelen enkele surfers zich om te protesteren tegen de slachting op grote schaal van dolfijnen. Tussen de actievoerders bevindt zich Hayden Panettiere, de cheerleader uit de populaire televisiereeks Heroes. De beelden van een huilende Panettiere dobberend op haar surfplank gaan de wereld rond, over de dolfijnen wordt met geen woord gerept.

Het is tekenend voor de grote geheimhouding waarmee de jaarlijkse dolfijnenjacht in Taiji gepaard gaat. De baai waar alles zich afspeelt, wordt bewaakt als een militaire basis, waardoor er nog nooit beelden gemaakt konden worden van wat er zich afspeelt. In de meeslepende documentaire The cove volgt Louie Psihoyos, fotograaf van National Geographic, de pogingen van de campagnevoerder Richard O'Barry om ruchtbaarheid te geven aan de slachting.

O'Barry: 'De film wordt een public relations-nachtmerrie voor de Japanse overheid. De enige manier om iets te veranderen in Japan is door de druk van buitenaf op te voeren, en dat is wat we met deze film willen bereiken: internationale druk uitoefenen. En dat zal lukken ook.'

Psihoyos: 'De internationale reputatie van de Japanners gaat eraan. Het kan me niet schelen hoe gesofisticeerd hun electronische apparatuur is, of hoe goed georganiseerd hun samenleving, door die enkele barbaren wordt de reputatie van het hele land bevuild.'

Ik vind het heel moedig van Louie Psihoyos, fotograaf van National Geographic. Ik denk wel dat ze met 'The cove' heel wat mensen aan hun 'kant' krijgen. Grote kans bestaat inderdaad dat de reputatie van Japan eraan gaat, daarmee heb ik dan ook geen medelijden. Dolfijnenhandel kan niet.

Ik was de bronvermelding blijkbaar vergeten, dit artikel komt uit de standaard.

Hoe triest het ook is, dergelijke praktijken lijken in de ogen van zulke barbaren normaal. Zo hebben we tijdens de lessen aardrijkskunde in het middelbaar ooit een gelijke situatie gezien: om mannen hun 'mannelijkheid' te laten bewijzen, moesten ze 1 keer per jaar een zeehond (dacht ik, ik weet niet meer goed welk dier het precies was...)koelbloedig slachten voor de ogen van het hele dorp. Wat een traditie. Ik bedoel hier enkel mee: zou internationale druk deze mensen veel kunnen schelen? De zeehondenjacht is ook nog steeds een feit, om nog maar te zwijgen over het afslachten van olifanten voor dat beetje ivoor. De documentaire zal mensen zeker aanzetten om na te denken bij zulke praktijken, maar of we er veel aan kunnen doen? Ik vrees het niet. Organisaties als PETA moeten vaak al jarenlange discussies voeren om dierenrechten te promoten en zulke barbaarse activiteiten te stoppen. Dus of een documentaire een middel is om dit te laten stoppen, nee, ik vrees het helaas niet.