'De Tandt benoemde schuldeiser tot gerechtelijk expert'


BRUSSEL - De in opspraak gebrachte rechter Francine De Tandt benoemde de zakenman Luc Vergaelen vorig jaar tot gerechtelijk expert bij de Brusselse handelsrechtbank. De Tandt kon moeilijk weigeren, schrijft De Morgen, want ze moet Vergaelen ruim 500.000 euro en mocht hij dat willen, dan kan hij de magistrate, haar broer en hun hoogbejaarde moeder stante pede uit hun woningen zetten.


De redactie van De Morgen kon het vonnis inkijken waarmee de rechtbank van eerste aanleg in Oudenaarde op 16 december 2002 Francine De Tandt, haar broer Marc De Tandt en diens echtgenote veroordeelde tot terugbetaling van 526.512,67 euro aan Luc Vergaelen.

De Tandt was ten tijde van de lening, eind 1998, ondervoorzitter van de rechtbank van koophandel. Luc Vergaelen, een rijke accountant uit Asse, was toen consulair rechter. Hij zetelde geregeld aan de zijde van De Tandt in dezelfde rechtbank. Hij zou dat blijven tot 2000, toen toenmalig voorzitster Anne Spiritus-Dassesse hem tot ontslag dwong.


Goud

De lening, zo staat te lezen in het vonnis, had tot doel om Marc De Tandt 'een zeer gunstige goudconcessie te doen verkrijgen' in Ivoorkust. Volgens het vonnis hadden broer én zus zich het hoofd op hol laten praten door een Afrikaanse oplichter zoals die zich tegenwoordig vooral manifesteren via kettingmails op internet.

Het geld, 21,6 miljoen frank, werd door Vergaelen cash uitbetaald. 13,9 miljoen frank kwam van zijn bedrijf Valérie Invest, 7,7 miljoen uit zijn andere bedrijf, Fiduver.

Volgens de tekst van het vonnis was het niet de broer, maar de magistrate zelf die Vergaelen 'kwam opzoeken met de mededeling dat haar broer een zeer gunstige goudconcessie kon verkrijgen'. Het vonnis: 'De heer Vergaelen zou zeer goede relaties gehad hebben met eerste verweerster (Francine De Tandt), met wie hij jarenlang gezeteld had.'

Binnen de kortste keren verdween het geld in de zakken van de Ivoriaanse fraudeur, waarna enkele vergaderingen werden belegd, onder meer in de woning van Francine De Tandt. Het overleg leidde tot niets, en Vergaelen daagde de magistrate en haar broer voor de rechtbank.


Blog DS, 19-08-2009

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Lek als een mandje


Gent heeft er, naast Oostakker-Lourdes en het stadhuis, een nieuw bedevaartsoord bij: het hof van beroep. Daar zetelt raadsheer Heimans. Hij wordt vooral bevraagd door justitie als het elders totaal is misgelopen. Verkoop van aandelen met voorkennis door Minister De Gucht, Lernout en Hauspie, Schurmans en Fortis, de moord op De Vleeschauwer: van al die zaken ... verlos ons Heimans. Het zal niemand verwonderen als ook het geschil tussen voorzitster De Tandt en Glenn Audenaert uiteindelijk in Gent zal belanden.


Het is toch een teken van schraalheid of wantrouwen in het eigen kunnen, als slechts één magistraat geschikt bevonden wordt om te doen wat normaal is: onafhankelijk onderzoek voeren.

Het respect voor twee basispijlers van het strafrecht, namelijk het vermoeden van onschuld én dus geheim van het onderzoek, is zoek. Dat bewijzen de laatste berichten uit de geschreven pers (Fortisrechter Schurmans zou meermaals over haar dossier gebeld hebben met boezemvriendin en gepensioneerd rechter Nicole Diamant, red.): het onderzoek over de lekken in wat nu al Fortisgate wordt genoemd, is zelf zo lek als een mandje. Elke stap die raadsheer Heimans zet, komt in de pers. Gedetailleerde informatie over resultaten van een telefonieonderzoek kunnen alleen gelekt worden door mensen uit het onderzoek.

Dat de media deze gegevens brengen in de wedloop naar de primeurs, beschermd door het bronnengeheim, kan hen niet ten kwade worden geduid, maar in een rechtstaat mag toch eens worden stilgestaan bij de desastreuze gevolgen van een lek voor het onderzoek én voor de in verdenking gestelde.

De massale belangstelling voor de eerste gegevens uit een (gelekt) vooronderzoek staat in schril contrast met de flauwe weerklank die een latere buitenvervolgingstelling of vrijspraak mag genieten. Zo werd een Gents gemeenteraadslid door vroegtijdig lekken uit het onderzoek lastens zonechef De Wulf genoodzaakt ontslag te nemen, waardoor ze meteen geen aanspraak meer kon maken op een mogelijk schepenambt. Niet zoveel later bleek dat ze zelfs niet vervolgd werd door het openbaar ministerie.

Omdat in de Fortiszaak ook de verhouding tussen de verschillende machten ter discussie komt te staan, is het nodig dat minister De Clerck zo snel en zoveel mogelijk uitleg verschaft over het tweede luik van de Fortiszaak, namelijk het probleem rond voorzitster De Tandt, die het vonnis in eerste aanleg heeft geveld.

Het is immers niet te begrijpen - met wat we nu weten - dat ze niet geschorst wordt, vooral ter bescherming van zichzelf. Ze kan toch niet zetelen en tezelfdertijd haar verdediging voeren? En ze is bijna gedwongen die publiek te voeren, juist omdat er lekken zijn.

En dus zijn we terug bij de lekken. Blijkbaar verwart men de controle op de rechterlijke macht met het voeren van het vooronderzoek op straat. Als men de onafhankelijkheid in de rechterlijke macht ernstig neemt, moet men, naast het vermijden van politieke benoemingen via de Hoge Raad van Justitie, ook vermijden dat die rechterlijke macht onder zware druk komt te staan door allerlei geruchten en/of publicaties.

Een ander uiterste is dan weer dat men alle magistraten gaat verdenken. Hoe moet men anders denken over een klacht van de advocaat, die door Glenn Audenaert wordt beschuldigd van corruptie, tegen deze politieman? Die klacht uit 2004 tegen Audenaert doorliep al eens alle geledingen van het gerechtelijk apparaat - tot in Cassatie - en eindigde op een vrijspraak. Zitten al die rechters van raadkamer, hof van beroep en Hof van Cassatie dan in één groot complot?

Tussen 1992 en 1995 had België met Melchior Wathelet een vicepremier en minister van Economische Zaken, die ook nog eens minister van Justitie was. In die volgorde. Hij tekende de voorwaardelijke invrijheidsstelling van Marc Dutroux en was hierdoor ongewild de oorzaak van de politiehervorming. Het wantrouwen ten aanzien van justitie is nu blijkbaar zo groot dat het misschien de voedingsbodem vormt voor de geplande justitiehervorming. Maar dan gaat het niet over oplapmiddelen zoals de huur van buitenlandse gevangenissen of het spannen van helikopternetten. Belangrijke hervormingen zullen moeten gaan over de herverdeling van de arrondissementen, de uitbreiding van de bevoegdheid van de minister van Justitie, het (hopelijk) afweren van de privatisering van de gevangenissen, en andere veranderingen die wel degelijk ideologisch gekleurd zijn.

Het wordt tijd dat de vakantie voorbij is, de komkommers geoogst worden, en er tijd gemaakt wordt voor ernstig werk. Als er twintig gevangenen ontsnappen op een populatie van 10.000, is dat misschien, alle verhoudingen qua menselijk leed in acht genomen, minder erg dan 19 verkeersdoden op de fiets.

Filip Van Hende is advocaat en werd bij het grote publiek bekend als panellid in het debatprogramma Recht Van Antwoord (VTM)


DS, 19-08-2009

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Schuldeiser van De Tandt kreeg voor Brusselse rechtbank altijd gelijk


Luc Vergaelen, de zakenman bij wie Francine De Tandt, voorzitter van de Brusselse rechtbank van koophandel sinds 1999 voor meer dan een half miljoen euro in het krijt staat, kreeg van diezelfde rechtbank de afgelopen jaren bijna altijd gelijk. Ook in rechtszaken die hij normaliter nooit had kunnen winnen.


Eind 2007 werd Vergaelen door de rechtbank in Brugge veroordeeld wegens contractbreuk met een man die van hem een appartement had gekocht in Oostende. Hij liet prompt alle contracten met andere kopers wijzigen. Voortaan was, in geval van geschil, enkel nog 'de rechtbank van koophandel te Brussel' bevoegd. 'Hij ging ervan uit dat daar voor hem andere wetten gelden dan in Brugge', zegt één van de gedupeerden.


"Humane redenen"

In 1998 leende de firma Valerie Invest van Luc Vergaelen na bemiddeling door rechter Francine De Tandt 540.000 euro aan haar broer Marc De Tandt. Die maakte het geld onmiddellijk over aan een groep Ivoriaanse oplichters. Zij hadden een concessie op een goudmijn voorgespiegeld en samen met zijn zus was hij erin getuind. Francine De Tandt werd eind 2002 door de rechtbank in Oudenaarde samen met haar broer en diens echtgenote veroordeeld tot het terugbetalen van de openstaande schuld van 526.512,67 euro. De veroordeling werd in 2005 bekrachtigd door het hof van beroep.

Vergaelen verwierf inmiddels de hypotheek op de woningen van Francine De Tandt, haar broer en hun hoogbejaarde moeder. Hij kan vrij beslissen of en wanneer hij de familie op straat zet, maar liet tot nu toe na de gerechtelijke beschikkingen uit te voeren. "Om humane redenen laat ik dat voorlopig zo", zei hij gisteravond aan vtm. "Maar vroeg of laat zal die schuld terugbetaald moeten worden. Niet meer of niet minder."


Gedwongen ontslag

Gisteren berichtte De Morgen dat Luc Vergaelen onlangs, nadat hij zelf voor die functie had gekandideerd, is benoemd tot gerechtelijk expert bij de Brusselse rechtbank van koophandel. Dat gebeurde onder de verantwoordelijkheid van De Tandt, die eind 2007 voorzitster werd.

Vergaelen was vroeger al, tot in 2000, consulair rechter bij de die rechtbank. Hij werd tot ontslag gedwongen door voorzitster Anne Spiritus Dassesse. De officiële reden was dat hij zijn accountancybureau Fiduver & Partners van de hand had gedaan en zijn professionele activiteiten wou afbouwen. Volgens insiders lag de ware reden bij het feit dat de man langzamerhand de faillissementen opstapelde en het steeds vaker gebeurde dat hij als procespartij moest verschijnen in de rechtszaal waar hij mee rechtsprak.

Eerder was de man ook in opspraak gekomen na de zelfmoord van één zijn klanten, een garagist uit Vilvoorde die ervan overtuigd was dat hij was geruïneerd door Vergaelen.


Niet-concurrentiebeding

Of de aanstelling als expert de prijs is die De Tandt moest betalen om een dak boven het hoofd te behouden, zal verder onderzoek moeten uitmaken. Er rijzen nu ook vragen over de wijze waarop de Brusselse rechtbank van koophandel de afgelopen jaren recht sprak, telkens als een van de (vele) bedrijven van Luc Vergaelen voor de rechtbank werd gedaagd.

In 2000 verkocht Vergaelen Fiduver & Partners aan twee medewerkers die gaandeweg zijn vennoten waren geworden. Fiduver was een bekend kantoor, met een uitgebreid klantenbestand en een eigen racewagen in Parijs-Dakar. De vennoten moesten diep in de buidel tasten voor de overname, en lieten in het overnamecontract een niet-concurrentiebeding opnemen. Dat hield in dat Vergaelen zich ertoe verbond om de komende twintig jaar zelf geen commerciële activiteiten te ontplooien als boekhouder en al zeker niet voor klanten van Fiduver & Partners.

Het duurde geen maand of de nieuwe vennoten ontdekten dat hun vroegere patron via zijn bedrijven Group M en V en Management & Consulting NV doorging met zijn activiteiten als boekhouder en klanten van Fiduver & Partners trachtte in te pikken. In het overnamecontract was bepaald dat Vergaelen per inbreuk op het niet-concurrentiebeding een zware schadevergoeding zou moeten betalen aan zijn ex-vennoten. Zij stapten met een klacht naar de Brusselse rechtbank van koophandel, die op 17 maart 2006 in een vonnis van drie pagina's concludeerde dat Vergaelen geen enkele inbreuk op het niet-concurrentiebeding kon worden aangewreven. Vergaelen ging vrijuit en kon ongestoord doorgaan. "Wij hebben dat nooit begrepen", zegt een zegsman van Fiduver & Partners, die verder vooral benadrukt dat er geen enkele band meer is tussen het bedrijf en zijn vroegere zaakvoerder.

Het vonnis werd uitgesproken door drie zeer jonge magistraten die uitzonderlijk samen een kamer vormden. Er is - voor alle duidelijkheid - tot op heden geen enkele indicatie voor een tussenkomst van De Tandt, op dat ogenblik nog ondervoorzitter. De ex-vennoten tekenden beroep aan tegen het vonnis en werden in juni van dit jaar grotendeels in het gelijk gesteld.


Een appartement aan zee

In 2002 kocht Vergaelen via zijn firma's Valerie Invest en Pro Construct Plus in Oostende drie oude huizen langs de Van Iseghemlaan, nummers 61, 63 en 65. Hij zou er een luxueus appartementencomplex neerpoten, Residentie Odyssey. Voor de mensen die een appartement kochten, werd het een odyssee. Het duurde meer dan vijf jaar voor de appartementen werden gebouwd. Een aantal bouwwerken werd nooit uitgevoerd, en één van de kopers van het eerste uur, Guido S., stapte naar de rechtbank. Dat werd de rechtbank van koophandel in Brugge, want de verkoopsakte stipuleerde duidelijk dat in geval van betwisting de rechtbank van "de ligging van het goed" bevoegd zou zijn.

Pro Construct Plus werd in oktober 2007 in een uitermate scherp vonnis in het ongelijk gesteld. Vergaelen werd gesommeerd het gebouw af te werken en Guido S. schadeloos te stellen.

"Vanaf dat moment sloot hij nieuwe overeenkomsten af met andere kopers, waarin hij het zo regelde dat enkel nog de rechtbank van koophandel te Brussel nog bevoegd zou zijn", zegt Marc Van Gestel, een van de gedupeerden. "Hij lachte al onze klachten weg. Pas maar op, zei hij, of ik laat de firma failliet gaan en dan kunt ge fluiten naar uw appartement. Hij liet uitschijnen dat hij zeer goede connecties had bij de rechtbank van koophandel in Brussel en dat het weinig zin had om daar tegen hem te gaan procederen."

In de nieuwe contracten stond nu, in artikel 12: "Voor de geschillen inzake de uitvoering of de interpretatie van deze overeenkomst zal de koper dagvaarden voor de rechtbanken van de zetel van de verkoper, die uitsluitend bevoegd zijn." Lees: de rechtbank in Brussel.

In een brief van 12 februari 2009 laat Vergaelen alle eigenaars in Residentie Odyssey weten dat de firma Pro Construct Plus in vereffening is gegaan. Dat is zo geregeld via een beschikking van de rechtbank van koophandel te Brussel op 15 december 2008. Volgens de brief zat er niks anders op de firma op te doeken, gezien "de algemene economische malaise" en "opstapelende verliezen". Maar die verliezen, zo ontdekten de kopers, waren vooral te wijten aan het feit dat Pro Construct Plus voor behoorlijke spectaculaire bedragen een aantal garageboxen in Residentie Odyssey verkocht aan Valerie Invest. Vergaelen verkocht met andere woorden zijn eigen garageboxen aan zichzelf. Er zou zo onder goedkeurend oog van de rechtbank van koophandel zo'n 50.000 euro zijn verschoven van het ene bedrijf naar het andere.

Ook hier zijn er geen indicaties dat Francine De Tandt als rechter betrokken was bij de vereffening van Pro Construct Plus. "Men kan wel aan de hand van de verkoopscontracten objectief vaststellen dat mijnheer Vergaelen ervan uitgaat dat er voor hem in Brussel andere wetten gelden dan in Brugge", zegt Van Gestel. "Wij hebben hem begin dit jaar gedagvaard in Brussel. We zullen zien wat ervan komt."

Gisteren kon nog worden vernomen dat Vergaelen in het kader van een tuchtonderzoek tegen De Tandt door het Brusselse Hof van Beroep werd ondervraagd over de de lening en de goudmijn in Ivoorkust. De man deed de hele affaire uit de doeken en legde zijn ondervragers uit dat hij de (toen nog) kandidaat-voorzitter van de rechtbank van koophandel te allen tijde uit haar huis kon zetten.
Ook die wetenschap kon blijkbaar niet beletten dat De Tandt geschikt werd bevonden om de grootste handelsrechtbank van het land te leiden.


Blog DM, 20/08/09 (Douglas De Coninck)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Oud-stafhouder: "Sfeer van onderlinge welwillendheid heerst op Brusselse rechtbank"


"Een doofpotoperatie", heette het meteen. Maar is de heisa rond rechter Francine De Tandt niet buiten proportie? Carl Bevernage, oud-stafhouder en advocaat, snijdt in Knack de affaire op maat.


Bevernage: "De lening van De Tandt - als die informatie tenminste klopt - vind ik het allerdelicaatste aan de hele zaak.""De zaak-De Tandt is een dossier van secundair belang, maar de voorbije dagen wekte ze de indruk dat het Brusselse gerecht helemaal verrot is en compleet hervormd zou moeten worden. Maar het is niet verrot, en het hoeft ook niet van vooraf aan hervormd worden. Ik ben geen paleisrat, maar ik heb niet de indruk dat er fundamenteel vreselijke dingen zijn gebeurd", meent de Brusselse advocaat en oud-stafhouder Carl Bevernage, die ook acht jaar actief was bij de Hoge Raad voor de Justitie.


De Tandt te dienstbaar

"Het leek wel alsof de hel zou losbarsten. Kranten en tijdschriften berichtten over de ergst denkbare vormen van beïnvloeding, vanuit de ene of de andere hoek. Ik kan me vergissen, maar ik gelóóf het niet. Ondertussen is immers gebleken dat er tijdens de bewuste huiszoeking bij advocaat Robert Peeters in 2004 geen ontwerpvonnis van Francine De Tandt is gevonden, maar een formulier om een eenzijdig verzoekschrift (waarbij de rechtbank uitspraak doet over een geschil zonder daarbij de andere partij in het conflict te horen, tenzij derdenverzet volgt, nvdr) in te dienen, in het handschrift van De Tandt. De Tandt is too forthcoming, ze is veel te dienstbaar. Ze zou partijen zelfs opbellen om preciseringen te vragen over een gepleite zaak zodat ze de debatten niet hoeft te heropenen en sneller een uitspraak kan doen.'


Is ze dan niet chanteerbaar door de hoge schulden die ze heeft, zoals sommigen beweren?

Carl Bevernage: De lening van De Tandt - als die informatie tenminste klopt - vind ik het allerdelicaatste aan de hele zaak. De Tandt, of haar broer, heeft een lening aanvaard van een toenmalige consulaire rechter van de rechtbank van koophandel. Ik vind het op zichzelf al vrij onbegrijpelijk dat De Tandt in deze zaak de 'gave des onderscheids' niet heeft gehad. Als bovendien zou blijken dat deze verhouding tot de consulaire rechter in het verleden ook haar beoordelingen zou hebben beïnvloed, en dat die persoon daar directe of indirecte belangen bij zou hebben gehad, dan zou dat verwerpelijk zijn. Maar tot nu toe zijn daar geen aanwijzingen voor gevonden.


Waarom is De Tandt eigenlijk ooit benoemd tot voorzitter van de rechtbank van koophandel?

Bevernage: Het fundamentele probleem van de Brusselse rechtbank is dat er een sfeer van 'onderlinge welwillendheid' heerst, waarbij al dan niet uitdrukkelijk wordt afgesproken wie de mandaatfuncties zal uitoefenen, gelet ook op het noodzakelijke taalevenwicht. Daardoor ontstaat een carrousel tussen de Nederlands- en de Franstalige magistraten aan het hoofd van de Brusselse rechtbanken, hoven, parketten en parketten-generaal, met bovendien een zogeheten links-rechtsverdeling. Op het moment dat er een voorzitster moest worden aangesteld bij de rechtbank van koophandel, was De Tandt de enige kandidaat. Als de timing niet goed uitkomt, heb je niet altijd de beste man of vrouw op de juiste plaats.


Blog HLN, 25/08/09 (belga/odbs)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

De dubbele Fortis-kronkel van rechter Francine De Tandt


BRUSSEL - Handelsrechter Francine De Tandt herriep bij Fortis een beschikking na externe druk.


Francine De Tandt, de belaagde voorzitster van de rechtbank van koophandel van Brussel, had in het dossier-Fortis moeite om te weerstaan aan druk, zo blijkt. Het gevolg van die houding was dat een mondeling toegestane beschikking op eenzijdig verzoekschrift abrupt door haar herroepen werd. Dat zou gebeurd zijn nadat advocaten van Fortis haar onder druk hadden gezet.

De zaak gaat terug tot de machtsstrijd tussen Georges Ugeux, de kandidaat-voorzitter van Fortis, en Fortis-kandidaat Etienne Davignon. Fortis liet niet toe dat minderheidsaandeelhouders van hun amenderingsrecht gebruik maakten om een alternatieve bestuurderslijst ter stemming te leggen, naast de Fortis-lijst die getrokken werd door Davignon.

Toen Fortis op de buitengewone aandeelhoudersvergadering van 2december het amenderingsrecht 's ochtends niet toestond, trokken advocaten van minderheidsaandeelhouders naar De Tandt om op eenzijdig verzoekschrift de toepassing van het amenderingsrecht en dus het voorleggen ter stemming van een alternatieve bestuurderslijst te bekomen. De Tandt stond de beschikking toe, maar nog voor de zegevierende advocaten terug op de Heizel waren, kregen ze een telefoon dat De Tandt haar beschikking niet op papier zou zetten, maar introk. Volgens betrokkenen hadden advocaten van Fortis, die lucht hadden gekregen van de tegenzet, De Tandt onder druk gezet om de beschikking te annuleren.

De zaak met de beschikking is interessant omdat ze lijkt aan te geven dat rechter De Tandt het moeilijk had om aan grote druk te weerstaan. Toen De Tandt begin december in kort geding het Fortis-vonnis velde dat via een kronkelredenering bepaalde dat de ontmanteling van Fortis niet aan de aandeelhouders moest worden voorgelegd, circuleerde het verhaal dat de beslissing die De Tandt aan de griffie afleverde om te laten uittikken, anders was dan de uitspraak die ze enkele dagen later deed.

Het is niet duidelijk of het die kwestie is die mee onderzocht wordt in verband met De Tandt en Fortis. De krant De Tijd meldde dat in de zaak-De Tandt ook haar Fortis-vonnis onderzocht wordt. De redenering in het vonnis-De Tandt stelde dat de corporate governance-code van Fortis, die bepaalde dat de ontmanteling door de aandeelhouders moest worden goedgekeurd, niet toegepast moest worden omdat de raad van bestuur die code (die statutair verankerd was) toch kon wijzigen. Raadsheer Paul Blondeel van het hof van beroep volgde die kronkel niet en eiste de toepassing van de statutaire corporate governance code.


DS, 31-08-2009 (pdd)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB