Brave meisjes komen in de hemel, stoute komen overal


Vrouwen hebben net zoveel recht op seksplezier als mannen. En ze mogen zich schaamteloos van hun sexappeal bedienen om veel geld te verdienen. Zo kijkt de 87-jarige Helen Gurley Brown, voormalige hoofdredactrice van 'Cosmopolitan' tegen het leven aan. Een biografie brengt haar eigen leven en loopbaan nu in kaart.


Het levensverhaal dat de biografe Jennifer Scanlon van Helen Gurley Brown optekende, heet Bad girls go everywhere. 'Brave meisjes komen in de hemel, stoute komen overal': het is een typische uitspraak van Gurley Brown. Het klinkt vandaag nauwelijks nog provocerend maar in het Amerika van de jaren vijftig was de gedachte alleen al een aardverschuiving.

Helen Gurley - toen nog niet getrouwd en dus nog geen Brown - zei het niet alleen hardop, ze leefde er ook naar. In een tijd dat nette meisjes een keurig huwelijk sloten en zo snel mogelijk met een buikje pronkten, noemde ze kinderen 'een hinderpaal op de weg naar succes'. 'Ik ben van mening dat een huwelijk je verzekert van de rotste jaren in je leven', zei ze. 'In je beste tijd heb je gewoon geen echtgenoot nodig.' Daar voegde ze fijntjes aan toe 'dat je natuurlijk wel voortdurend mannen bij de hand moet hebben' maar die zijn volgens haar 'emotioneel goedkoper en véél meer fun als je ze per dozijn neemt.'

Zo consumeerde Gurley ze ook. Als alleenstaande, werkende vrouw reeg ze de relaties aan elkaar. 'Wat een onzin dat single vrouwen geen seks zouden hebben', schreef ze. Ze had geen probleem met getrouwde mannen, zolang die haar maar vooruit konden helpen. Want dat is waar mannen in haar feministische theorie voor zijn geschapen. De maatschappij zit zo in elkaar dat mannen de macht en het geld hebben, dus moeten ze ook maar dokken, redeneert Gurley. 'Sla nooit een uitnodiging voor een etentje met een man af, want een uurtje verveling is zó voorbij en je hebt wel gratis lekker getafeld' is een van haar vuistregels. 'Laat hem een taxi voor je roepen, vraag terloops dat hij het geld voor de rit alvast aan jou geeft en spring na één blokje uit de auto en neem verder de bus. Dat levert steevast een aardige stuiver op.'

Ook van enige promotion canapé was ze niet vies. 'Ik heb nooit ergens gewerkt zonder een seksuele relatie te hebben gehad met iemand op kantoor, collega's zowel als chefs', zegt ze. Voor wie van optelsommetjes houdt: ze veranderde zeventien keer van werk. Jarenlang had ze slecht betaalde kantoorjobs, in 1953 bemachtigde ze via een wedstrijd een baan als copywriter.

In 1959, toen ze 37 was, vond Helen dat het welletjes was geweest met haar single leven en besloot ze te trouwen, met de zes jaar oudere Hollywoodproducent David Brown. 'Het was geen liefde op het eerste gezicht; het was liefde vóór het eerste gezicht. Ik werd verliefd op zijn macht en rijkdom. 42, briljant, een glamoureus filmproducent en knap. Een man die een vrouw kan helpen in haar carrière is sexyer dan een platte buik en een gespierde borstkas.'

Het klikte prima tussen de twee. Toen hij een bundeltje liefdesbrieven vond die zij ooit aan een getrouwde minnaar had geschreven, was hij onder de indruk van haar schrijftalent. Hij spoorde haar aan een boek te schrijven. Dat werd Sex and the single girl, waarmee ze in 1962 zo ongeveer het idee van de vrijgezelle vrouw uitvond. Het boek maakte furore in 35 landen en na amper een maand waren er twee miljoen exemplaren van verkocht. Het leverde ook een stroom aan brieven op, die Gurley thuis niet de baas kon. Ze besloot een tijdschrift op te starten om alle reacties te beantwoorden, maar Femme raakte nooit van de grond en uiteindelijk stapte ze naar het zieltogende Cosmopolitan. Met onderwerpen als geld, seks en beauty werd het magazine binnen het jaar weer een knaller.

Was Gurley Brown een feministe? Daar is pittig over gediscussieerd. 'Als je geen seksobject bent, dan heb je als vrouw een probleem', zei ze. En: 'vrouwen zouden ongewenste intimiteiten als een compliment moeten ervaren.' Het waren uitspraken die de vrouwenbeweging niet lustte. Maar Gurley Brown ging er prat op dat zij het, meer dan de intellectuele feministes, opnam voor de gewone vrouw, 'die het zich niet kan permitteren een nog niet versleten bh in de fik te steken'.

Het moet Gurley Brown, die tot op vandaag de supervisie behoudt over de internationale edities van Cosmopolitan, plezieren dat haar versie van het feminisme de populairste werd. Wat de iconische Carrie Bradshaw in de tv-reeks Sex and the city doet, deed Gurley Brown decennia geleden al voor.

'Bad girls go everywhere' van Jennifer Scanlon, een uitgave van Oxford University Press, komt deze week uit.


DS, 08-06-2009 (Jo De Ruyck)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB