Eén op de drie jongeren vindt sites die je helpen in je magerzucht 'een goed idee'

Een op de drie Vlaamse jongeren vindt het een goede zaak dat pro-anorexiawebsites bestaan. Een op de acht tienermeisjes heeft al zo'n site bezocht, waarop meisjes elkaar aanmoedigen zo min mogelijk te eten.

'Vandaag één appel gegeten en een liter water gedronken. Jammer dat ik mij niet heb kunnen inhouden.'

'Als je vermagert, gaat je huid er droog uitzien. Gebruik héél veel lotion en slik multivitamines. Gebruik ook altijd nagellak, want door een slechte bloeddoorstroming gaan je vingertoppen er blauw uitzien en dokters letten daarop.'

'Wat goed dat je die lasagne niet gegeten hebt. Daar zitten echt superveel calorieën in!'

Zulke boodschappen lees je in dagboeken die tieners met magerzucht, of anorexia, bijhouden op het internet of in de chats die ze houden op zogeheten 'pro-anawebsites'. Dat zijn websites die anorexia voorstellen als een bewust gekozen levensstijl in plaats van als een ziekte. Ze worden door meisjes en soms ook jongens met eetstoornissen gezien als een stiekeme ondersteuning, die hen helpt vol te houden, tegen de waarschuwingen van de buitenwereld in.

Er zijn heel veel Engelstalige pro-anasites, maar ze bestaan evengoed in het Nederlands. Behalve tips om je afvalrace verborgen te houden en tabellen met voedingsmiddelen en calorieën vind je er doorgaans ook foto's van supermagere catwalkmodellen of van sterren met (al dan niet bevestigde) magerzucht, zoals Nicole Ritchie, Paris Hilton, Mary-Kate Olsen en vele anderen. Deze strekken tot voorbeeld of tot 'thinspiration' , een samentrekking van de Engelse woorden voor 'dun' en 'inspiratie'.

Kathleen Custers van de Leuvense School voor Massacommunicatieresearch wilde weten of die sites ook bekend zijn bij Vlaamse jongeren in het algemeen, die niet aangemeld zijn als eetstoornispatiënt. Ze kon 711 jongeren uit het eerste, derde en vijfde middelbaar ondervragen, bijna evenveel jongens als meisjes. De resultaten verschenen zopas in het European Eating Disorders Review .

Een op de drie jongeren vindt het bestaan van de sites een goed idee. Een kwart is fel tegen en ook de rest is er niet zo voor te vinden. Toch betekent het niet dat ook een op de drie naar zulke sites surft.

Een op de acht tienermeisjes doet dat wel, of heeft dat al minstens een keertje gedaan. Net als een op de zeventien jongens. Het gaat dus niet om een uitsluitend vrouwelijk fenomeen. Leerlingen uit het vijfde middelbaar hebben meer ervaring met zulke sites dan leerlingen uit het eerste jaar. Wel opvallend: in dat eerste jaar zijn jongens haast even goed vertegenwoordigd als meisjes, wat in het vijfde jaar niet zo is.

Lopen jongeren die pro-anasites bezoeken het risico zelf een eetstoornis te ontwikkelen? Het blijft ook na dit onderzoek een moeilijke vraag, geeft Custers toe. 'We kunnen stellen dat meisjes die dergelijke sites bezoeken, wel degelijk ook vaker bepaalde risicokenmerken vertonen.'

'Zulke kenmerken zijn: wensen dat je slanker bent, een negatief beeld van het eigen uiterlijk en een hoge mate van perfectionisme. Maar we kunnen geen oorzaak en gevolg aanduiden. Het kan dus ook dat meisjes die naar eetstoornissen neigen, sneller zulke sites opzoeken.'

Custers meent dat ouders en hulpverleners maar beter rekening kunnen houden met het bestaan van deze sites. 'Ik denk niet dat ouders direct groot alarm moeten slaan als ze ontdekken dat hun zoon of dochter pro-anasites bezoekt. Niet iedere bezoeker ontwikkelt anorexia. Verbieden lijkt me ook niet de beste optie, omdat zo'n verbod nauwelijks afdwingbaar is. Het lijkt me beter de gelegenheid aan te grijpen om met je kind over de inhoud van die sites te praten.'

'Hulpverleners moeten er zich op hun beurt van bewust zijn dat de jonge eetstoornispatiënten die ze behandelen, op het internet voortdurend ondergedompeld worden in een wereld die lijnrecht ingaat tegen wat de medische wereld zegt. Ze vinden er steun om de stoornis, die zijzelf als een levensstijl zien, vol te houden.'


Veerle Beel

Bron: http://www.nieuwsblad.be/Article/De...cleID=GP7259KML

Anorexia is een ziekte die zeker niet te onderschatten is. Het is ook zeer moeilijk om van deze eetstoornis af te graken. De pro-anorexiawebsites die anorexia 'verbloemen' kan ik dan enkel maar afkeuren. Op deze manier krijgen de jongeren een positief beeld over anorexia, met als gevolg dat het aantal anorexiapatiënten stijgt.
Toen ik in het 6de middelbaar zat is er een ex-anorexiapatiënt bij ons in de klas komen spreken. Ik vond dat zeer interessant. Op deze manier werden we ook geconfronteerd met de ernstige gevolgen van deze hardnekkige ziekte.
Dergelijke vormen van preventie op school, zijn volgens mij dan ook ten zeerste aan te raden.

Sommige vrouwen worden geobsedeerd door het schoonheidideaal dat toch grotendeels door maatschappij opgedrongen wordt. Onlangs heb ik ergens gelezen dat de regering een akkoord wil opstellen dat topmodellen of mannequins met een lager BMI dan 18 verbiedt om deel te nemen aan een show. Dit vind ik niet meer dan normaal. Ik denk dat velen niet dat ze beseffen waarmee ze bezig zijn, hoe gevaarlijk het is. Anorexia is levensgevaarlijk. Het is belangrijk dat de media inziet wat een impact het heeft op onze tienermeisjes.

Anorexia is een ziekte waarbij veel begeleiding nodig is om het eten terug in de hand te krijgen. De enige manier om de ziekte onder controle te krijgen is als je zelf beseft dat je fout bezig bent en je ook echt gemotiveerd bent om eraan te werken. Ik denk dat pro-ana sites ervoor zullen zorgen dat anorexiapatiënten minder snel tot het besef komen dat wat ze doen niet ok is. Ik vind het dan ook helemaal niet goed dat deze sites bestaan en jongeren stimuleren om op een obsessieve manier bezig te zijn met eten.