Grenzen aan de schijnheiligheid


Ik ben geen kenner van Hoei. Maar je moet geen doctoraat over Hoei hebben geschreven om te beseffen dat er iets rot is in het gemoedelijke stadje aan de Maas. De manier waarop het systeem-Lizin functioneerde en functioneert is zo stuitend, zo flagrant, zo in strijd met wat politiek kan en moet zijn, dat een mens zich afvraagt hoe het zo ver is kunnen komen.Wat heeft de PS belet om eerder in te grijpen? Of doet het er niet toe wat iemand uitvreet, zolang hij/zij maar stemmen oplevert? PS-voorzitter Elio Di Rupo benadrukt - terecht - het belang van het vermoeden van onschuld. Maar waarom zijn de Franstalige socialisten niet vroeger begonnen de handel en wandel van mevrouw Lizin na te gaan? Dat ze van niets wisten kan het PS-hoofdkwartier bezwaarlijk als excuus inroepen. Als de stroom artikelen en onthullingen in de lokale en nationale pers niet volstond, wat dan wel?

Maar nee. Anne-Marie Lizin was een grote naam. Niet alleen in Hoei, maar van Caïro tot Guantanamo. En ze kon dan ook rustig haar gang gaan. Bij de laatste federale verkiezingen mocht ze als beloning van haar partij zelfs lijsttrekker zijn voor de Senaat.

Wat heeft de Waalse regering belet om eerder in te grijpen? Waals minister van Binnenlands Bestuur Philippe Courard (PS) kreeg in november 2007 een vraag van Ensemble - de verenigde oppositie in Hoei - om de opmerkelijke uitgaven in te kunnen kijken die Lizin had gedaan met de Visa-kaart van het lokale ziekenhuis. Het antwoord van Courard kwam... in oktober 2008. De vraag aan Courard kwam er trouwens pas nadat de drie bestuurders die Ensemble in de raad van bestuur van het lokale ziekenhuis heeft, vruchteloos via die raad van bestuur hadden geprobeerd de informatie los te krijgen. Bestuurders die de rekeningen willen inkijken, in het systeem-Lizin is het not done. Voor elke weldenkende mens lijkt het misschien te gek voor woorden, maar in Hoei keken weinigen er nog van op. En wie dat wel deed, kreeg een proces aan zijn been. De lijst is lang: van RTBf-journalist Patrick Remacle die onthulde dat Lizin gemeentepersoneel inschakelde voor haar verkiezingscampagne, over Soir Magazine-journalist Jean-Frédérick Deliège die als eerste schreef over het gebruik van de bewuste Visa-kaart, tot de gemeenteraadsleden van Ensemble. Die laatsten kregen zelfs een eis tot schadevergoeding in de bus van Lizins advocaat Marc Uyttendaele omdat ze een gemeenteraad durfden bijeenroepen. Wat heeft MR-voorzitter Didier Reynders belet om eerder in te grijpen? Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 vochten ook de Franstalige liberalen tegen het systeem-Lizin. Na de verkiezingen gingen ze echter met Lizin in zee in ruil voor een handvol mandaten. De democratie mag blijkbaar verkracht worden, zolang er mag meegegeten worden uit de ruiven van de macht. Vandaag lijkt niemand snel genoeg zijn handen van Anne-Marie Lizin te kunnen aftrekken. Maar als zelfs een Vlaamse journalist na een paar passages doorhad dat er iets rot was in Hoei, wat belette de hoofdrolspelers de voorbije maanden en jaren actie te ondernemen? Het is laat, heel laat, maar nooit te laat meneer Di Rupo, meneer Courard, meneer Reynders. Doe mij en uzelf een plezier en begin niet te rommelen in de marge. Dit gaat verder dan de persoon van Anne-Marie Lizin. Dit gaat over een systeem. Want de inwoners van Hoei verdienen beter. Anders en beter. En u hebt daarvoor de sleutels in handen.

Steven Samyn is Wetstraatredacteur.


DS, 29-01-2009

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB