Het is erg dat de kinderen geen plezier meer mogen beleven in het uitoefenen van hun sport.
Op school moeten ze al vaak presteren, als ze dan de mogelijkheid hebben om zich te ontspannen en uit te leven, moeten ze weer presteren.
Ook de ouders dragen daarin hun verantwoordelijkheid.

Bij Eendracht Aalst zijn de ouders verplicht om twee keer naar een oudertraining te gaan. Hierin wordt gezegd wat ouders wel en niet mogen langs de zijlijn.
Het is toch wel erg ver gekomen als ouders al naar een cursus moeten gaan.
Kunnen ze nu niet gewoon voor het plezier hun kinderen aanmoedigen en genieten van de buitenlucht?


Ik denk dat onze maatschappij hier ook schuld bij heeft.
Zij laten ook uitschijnen dat prestatie belangrijk is.

Bron: De Nieuwe Gazet
Datum:16/10/08

Bijgesloten Plaatje(s)

 

Dat is echt erg eigenlijk... Een sport of hobby oefen je toch uit omdat je het zelf wil!! Bij zo'n situaties stel ik me altijd vragen... Mochten de ouders deze hobby niet uitoefenen van thuis uit? Mochten de ouders het wel, maar waren ze er niet goed in? ... Het lijkt me precies of de ouders willen hun kind laten bereiken wat ze eigenlijk zelf hadden willen bereiken.
Een hobby oefen je als kind toch uit omdat je het graag doet en omdat je er je vriendjes/vriendinnetjes hebt!?! Als ouders een druk gaan uitoefenen op hun kinderen, denk ik dat én het kind de hobby minder leuk zal vinden én het kind zal moeilijkheden krijgen met vriendjes die niet onder druk staan. (denk ik..!)

Ik vind dat Laurianne langs de ene kant gelijk heeft, maar langs de andere kant ook niet. Het is waar dat de kinderen tegenwoordig veel onder druk staan. Een sport zou er dus voor moeten zorgen dat ze zich nog eens volledig zouden kunnen ontspannen. Om die ontspanning te kunnen bieden, zou er geen druk meer mogen zijn van de ouders. Anderzijds vind ik dat Laurianne ongelijk heeft met haar kritiek op de oudertraining. Het is toch juist een goed initiatief dat ouders naar een "oudertraining" moeten om hen wat regels voor naast het veld bij te brengen. Het zorgt er volgens mij net voor dat de druk op de jonge spelertjes afneemt. Ik heb vroeger ook genoeg gezien hoe ouders naast het veld stonden te roepen op hun kinderen (gelukkig mijn ouders niet) en de kinderen voelden een enorme druk. Het is net die druk die ze door de oudertraining zullen wegnemen. TOP!

Mijne kleine wordt ook een voetballerke bij Anderlecht en presteren maar...

Ik ben zelf voetbaltrainer van de preminiemen van Gierle en ik weet hoe vervelend ouders kunnen zijn. Het probleem van ouders, in mijn ogen, is het feit dat ouders te vaak gericht zijn op hun eigen kind. Hierbij vergeten zij het plezier dat het kind aan de sport moet beleven. Enkel de goede passes en de doelpunten van hun kind tellen.

Uiteraard wil ik niet alle ouders over dezelfde kam scheren. Er zijn ook ouders die hun kind wel vrijlaten op het veld en er niet echt mee inzitten of hun kind nu de beste of de mindere van de ploeg is.

De echte goede voetballers komen toch pas boven op de leeftijd rond 16 jaar. Op dat moment beginnen pubers kennis te maken met uitgaan, vrienden, alcohol, sigaretten, ... En op deze leeftijd speelt de rol van de ouders minder en minder een rol, omdat de jongeren denken zelfstandig te zijn. De goede voetballertjes van vier à vijf jaar, zijn nu misschien al lang gestopt. De mindere van vroeger zijn nu op weg naar een verdienstelijke voetballer in de nationale afdelingen.
Een goede raad voor de ouders: laat je kind in de beginjaren vrij en plezier maken en als het op latere leeftijd toch een goede voetballer zou zijn, mag je er gerust achterzitten.

Ikzelf speel op vrij hoog niveau voetbal, mijn vader heeft me nooit gepushed of onder druk gezet om dit niveau te bereiken. Toch vind ik het niet zo’n slecht idee van Eendracht Aalst om zulke sessies in te richten voor de ouders van de spelertjes. In Westerlo heb ik al vele ploeggenoten geweten die onder druk gezet werden door hun ouders en die aangemaand werden om niet naar de trainer te luisteren. Deze jongens hebben echter nooit iets bereikt want ze zijn dan ook daadwerkelijk bezweken onder de druk van hun ouders. Er is niets verkeerd mee als je als ouder eens een raad geeft om je kind op het goede sportspoor te brengen, maar het kind moet in eerste plaats luisteren naar de trainers. Het is vaak zo dat een kind raad krijgt van de ouders en daarna krijgt het nog eens raad van de trainer.. het is niet moeilijk dat het kind op een gegeven moment niet meer weet wat er van hem verlangt wordt of naar wie het moet luisteren. Daarom vind ik het een goed initiatief van Aalst om zulke sessies in te richten. Hierdoor gaan ouders misschien wel iets meepikken hoe ze moeten omgaan met hun kinderen op gebied van sport dan. Laat het kind gewoon plezier beleven in het begin en groeien in zijn sport en zet het niet onder druk anders bezwijkt het toch. Als hij het echt graag doet en hij wil er alles voor geven dat zal hij er wel komen.. daarvoor hoeft hij niet gepushed te worden.. zulke dingen moet je als speler zelf beseffen.

Dit artikel verbaasde me helemaal niet. Ik ken veel kinderen die gedwongen worden door hun ouders om te voetballen. Zelf heeft mijn broer ook gevoetbald. Hij is gestopt met voetballen omdat de ouders van de andere spelers zo vele druk zetten op de ploeg. Hij vond het niet meer leuk en mijn ouders hadden ook steeds minder zin om te gaan kijken naar de wedstrijden. Ouders vonden dat hun zoon een hele match moest spelen en de beste van het veld was. Voor zij die het niet wisten, voetbal is een teamsport. Zelf speel ik ook voetbal. Bij ons bestaat er geen druk omdat de meeste ouders niet komen kijken. Voor ons is voetbal een ontspanning.
De training die Aalst inlast is een goed idee. Veel ouders moeten leren dat niet enkel hun zoon voetbalt, maar dat heel de ploeg moet voetballen. Het is opmerkelijk hoe ouders roepen tegen scheidsrechters en andere spelers. Voetbal is helemaal geen agressieve sport, maar velen maken er een agressieve sport van. Een strafschot uitlokken of aan de truitjes trekken is niet nodig. Ik vind het erg dat ouders ontgoocheld zijn als de ploeg van hun zoon verliest of als hun zoon geen doelpunt heeft gemaakt.
Conclusie: laat kinderen enkel voetballen als ze het zelf willen. Zet ze niet onder druk want dan loopt er veel mis tijdens de wedstrijd.

Dit hoor je tegenwoordig toch zoveel!
Als ouder doe je toch zoiets niet!
Mijn ouders hebben mij nooit onder druk gezet! Ik heb 9 jaar verschillende soorten dans gedaan, maar nooit hebben ze mij onder druk gezet om beter te doen, om meer wedstrijden te doen.
Als ik nu ook terugdenk aan een programma op één, over kindjes van een 6 à 7 jaar die aan ballroomdancing doen op topniveau. De ouders van deze kinderen zeggen dat zij het beste voor hun kinderen willen, maar eigenlijk willen zij gewoon meegenieten van het succes van hun kinderen. Zij steken ongelofelijk geld in alles wat hun kinderen nodig hebben voor hun hobby! Maar als kind moet zoiets verschrikkelijks zijn, constant moeten presteren en te horen krijgen “het kan nog beter”.

Bij mijn nichtje in de ploeg, ze speelt volleybal, denkt ook elke mama dat hare kleine de beste is. Ze zitten constant over de andere kinderen te roddelen onder elkaar en dit verziekt de sfeer echt verschrikkelijk. Ik ben nu twintig en heb het vorig weekend nog meegemaakt dat twee moeders van teamgenoten, ook allebei rond de twintig, de coach de les kwamen lezen over wie er wel of niet op het veld moet staan! Sorry maar er over hoor! Wij zijn al wat ouder en zouden normaal voor onszelf moeten kunnen opkomen, niet dus.
Ik ben zelf van het principe in een jeugdploeg laat je iedereen spelen, niet alleen de beste. Ik dacht dat kinderen plezier moesten beleven aan sport, misschien is dit er ook een oorzaak van dat er tegenwoordig zo weinig jongeren nog sporten. Ze stoppen omdat ze de druk van hun ouders niet aankunnen. Kinderen moeten leren winnen en verliezen en ik denk dat dit de beste methode is.

Ik vind het echt niet kunnen dat ouders hun kinderen dwingen om een bepaalde sport te doen. Ik denk dat veel ouders dit doen omdat zij vroeger de kans niet hebben gekregen of omdat hun zoon/dochter toch zo een groot talent. Als je een kind gaat dwingen om bijvoorbeeld voetbal te spelen, gaat hij/zij dit helemaal niet graag en ook niet goed doen. Als de kinderen dan niet naar wens presteren, worden ze nog eens uitgescholden ook. Dat kan toch niet!
Maar als je als ouders je kinderen stimuleert om te gaan sporten vind ik wel oké. Want veel sport de jeugd van tegenwoordig niet meer.

Voetbal is jammer genoeg niet langer enkel een sportief gebeuren. Het is big business. Je kan er veel in verdienen. Ouders willen in eerste instantie het beste voor hun kind. Ze willen dan ook dat hun kind een zo goed mogelijke voetballer wordt en zo veel centen kan verdienen. Op zich is dat niet slecht. Maar de ouders stellen gewoon te weinig de vraag of de kinderen het nu zelf wel willen. Ikzelf ben supporter van K. Lierse S.K. Maar als ik eerlijk ben moet ik inzien dat de holding waaronder mijn club zich bevind bezig is met zaken die eigenlijk dit proces enkel verslechten.
De wadi degla holding heeft namelijk 4 JMG jeugdacademies opgericht. Waarvan 1 in de Kempen. Het is de bedoeling om ieder jaar 10 jeugdspelers te laten afstuderen, een contract te laten tekenen bij 'uitstalraam' Lierse en later te verpatsen voor veel centen. Het vreemde aan de academie is dat er geen honderden spelers zich inschrijven. Enkel de beste worden toegelaten. En men gaat er dan ook van uit dat al wie toegelaten wordt het maakt als profspeler. Uit economisch standpunt is dit een zeer mooi plan. Als supporter kan je dit eigenlijk ook alleen maar toejuichen. Maar als je het puur op menselijk vlak gaat bekijken weet je gewoon dat dit niet kan. Het is onmenselijk hoe een druk op deze spelers gelegd wordt. De spelers tekenen op hun 12 jaar een contract waarbij ze zich 6 jaar in de academie inschrijven. Stel dat ze geen zin meer hebben in voetbal. Stel dat ze ermee willen stoppen dan moeten de ouders de in eerste instantie gratis opleiding volledig terugbetalen... Dit zal dus een onmenselijke druk met zich meebrengen.
Ik zeg het niet graag maar wat er nu allemaal op het Lisp gebeurd zal gevolgen hebben op menselijk vlak. Velen zullen er beter van worden maar vele kinderen zullen ook afzien. Kinderen moeten kinderen blijven en dat wordt wel eens vergeten...

Ik ben zelf ooit eens gaan kijken naar een voetbalwedstrijd voor de jongste kinderen. Ik was echt geschokt door de verschillende reacties van de ouders. Wat zij allemaal riepen, was echt ongeloofelijk! Het werd duidelijk dat de meeste ouders het plezier van hun kinderen niet het belangrijkste vonden. Met de slogan: “Deelnemen is belangrijker dan winnen!” waren zij duidelijk niet akkoord.

Daarom vind ik het ook geen slecht idee om de ouders op “oudertraining” te sturen. De ouders moeten duidelijk weten hoe ze zich moeten gedragen naast het veld.
Daarnaast vind ik het belangrijkste dat de ouders naar een wedstrijd komen met een andere ingesteldheid. Het winnen moet niet meer het belangrijkste zijn, maar wel het deelnemen. Door deze wijziging in mentaliteit zullen de ouders hun kinderen ook op een andere manier toejuichen. Dit zal hopelijk leiden tot een mentaliteitswijziging bij de ouders.

Winnen vindt iedereen leuk, maar in de jonge ploegen is dit helemaal nog niet het belangrijkste, er zijn andere elementen van het voetbal die veel belangrijker zijn zoals positiespel... . En dit zien ouders vaak niet! En hiervoor kan de cursus voor de ouders een oplossing voor bieden! Dus ik ben voorstander van deze cursus. Want ook ik heb al vaak gezien hoe het er aan toe gaat.

Ikzelf ondervindt hier trainer ook dat de jongsten al moeten presteren. Ik wil dit gerust aanhalen met een voorbeeld. Ik heb als trainer enkele principes en 1 daarvan is dat er minstens 1 training moet gevolgd worden alvorens op zaterdag te mogen spelen. Er was een spelertje dat niet is komen opdagen tijdens de trainingen dus ik selecteerde het ook niet voor de wedstrijd van zaterdag. Plots staat die vader voor mijn neus tijdens de wedstrijd en begint te schelden en te roepen dat zijn zoon moet spelen want dat hij anders niet 'bij den Anderlecht' terecht kan komen. Ik heb hem hierop gezegd dat er ' bij den Anderlecht' meer moet getraind worden als 2 x per week en dat hij daar wel elke keer aanwezig moet zijn.
De vader is furieus vertrokken, de zoon is gewoon naar de wedstrijd blijven kijken en ik vroeg hem wat hij ervan vond dat hij niet mocht spelen. Hij vond het niet leuk zei hij maar begreep het wel. Het was omdat hij niet getraind had die week. Dit verhaal maar om te bewijzen onder wat voor druk sommige jongeren staan om te presteren.

Voetballen moet je voor je plezier doen en niet omdat er een druk is van je ouders. Maar soms kan je niet anders. Naarmate de kinderen ouder worden gaan ze zelf hun eigen weg willen bepalen. Maar iets doen omdat je het moet doen kan nooit een goed resultaat hebben.