'Pa keert zich om in zijn graf'


BREE - De ouders van 'Blood and Honour'-kopstuk Kristof Vanholen begrijpen niets van het gedrag van hun zoon.


'Het houdt gewoon niet op met Kristof. Waaraan hebben wij dit verdiend? Wij kennen Blood and Honourniet. Wij hebben daar allemaal niets mee te maken', zegt de moeder van Kristof Vanholen. 'De schooldirecteur zei het ons vroeger al: Kristof heeft een goed hart, maar hij laat zich meeslepen door vrienden. Op een dag kwam hij thuis met een tatoeage op zijn arm. We hebben hem gevraagd wat dat betekende. Hij zei: Iets Keltisch.' In 2006 stelde magazijnier Vanholen zich kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen bij Vlaams Belang. 'We zijn daar ziek van geweest. Plots sprak hij over vreemdelingen die ons werk afpakken.

Wij zijn zo niet. Wij zijn geen racisten. Ook onze twee andere kinderen hebben nooit zo gesproken.'

Intussen woont Vanholen niet meer thuis. 'In zijn keuken hangen vlaggen van Vlaams Belang. Hoe vaak wij niet gevraagd hebben die weg te nemen! Maar hij luistert niet. Uit zijn jeugd houdt hij nog maar weinig fatsoenlijke vrienden over. Nu trekt hij altijd naar Antwerpen. We hebben hem al gevraagd wat hij daar toch doet. Maar hij antwoordt niet.' De vrouw kan er niet bij dat haar zoon de organisator zou zijn van bijeenkomsten waar Adolf Hitler wordt bezongen. 'Mijn vader keert zich om in zijn graf. Zijn broer is in een concentratiekamp overleden.'


DS, 22-10-2008 (bjm)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Als ik zoiets lees, dan vraag ik me af hoeveel invloed opvoeding kan hebben op een kind en dus later op een volwassenne. Die ouders hebben hun kinderen waarschijnlijk op dezelfde manier opgevoed en toch is er maar één kind dat zo racistisch is. Hoe komt dit toch? Wordt dit dan alleen bepaald door de vrienden die je tegenkomt of ben je zo geboren en ligt het aan je karakter? Dit zijn echt vragen die ik me stel als ik dit lees. Voor de ouders moet dit dan ook heel erg zijn en volgens mij vragen ze zich constant af wat ze verkeerd hebben gedaan.

Ik vind dit ook wel beangstigend om te lezen. Je denkt volgens mij als ouder toch altijd dat je een belangrijke rol speelt in het leven van je kind en dat je het je normen en waarden kan meegeven. Als dan blijkt dat dit helemaal niet het geval is dan denk ik dat dit een heel zware klap is. Vaak worden de ouders dan ook nog bekeken alsof zij de schuldigen zijn, wat het alleen maar erger maakt. Ik denk dat het onvoorstelbaar is hoe erg het is om te zien hoe je kind op het verkeerd pad geraakt.