Liever paaps dan Turks /
De Europese Unie blijft verdeeld over de toetreding van Turkije.

Houdt Europa op aan de Bosporus? Op 6 oktober moet de Europese Commissie een advies formuleren over de vraag van Turkije om onderhandelingen te beginnen met het oog op toetreding tot de Europese Unie. Scheidend commissaris Frits Bolkestein is tegen: hij is bang dat de Europese Unie 'verwatert'. Als je Turkije toelaat, houd je geen argumenten over om Oekraïne en Wit-Rusland buiten de deur te houden, zegt Bolkestein. Hij vreest bovendien dat de Amerikaanse islamkenner Bernard Lewis gelijk zal krijgen met zijn voorspelling dat Europa aan het eind van deze eeuw in meerderheid islamitisch zal zijn. 'De ontzetting van Wenen in 1683 - toen de Turken werden teruggeslagen - is dan tevergeefs geweest.'

Wil Turkije ooit lid worden van de EU, dan zal het moeten voldoen aan de zogeheten Kopenhagen-criteria: eerbied voor mensenrechten, respect voor minderheden, vrijemarkteconomie en democratie. Op al die vlakken is de laatste jaren voorzichtig vooruitgang geboekt. De Koerdische kwestie en de ruzie met Griekenland over Cyprus vormen niet langer onoverkomelijke hinderpalen. Maar het debat over de toetreding van Turkije is geen louter rationeel debat. Het wordt, om de Finse oud-president Martti Ahtisaari te citeren, beheerst door 'vooroordelen en angst'.

De kernvraag is natuurlijk: waar liggen de grenzen van Europa? Is Turkije wel een Europees land? Zolang het gaat over deelname aan het Eurovisiesongfestival of de Champions League zijn we geneigd die vraag met ja te beantwoorden. Maar als het over toetreding tot de EU gaat, komt de aap uit de mouw. Dan komen algauw de 'culturele verschillen' tussen Turkije en Europa ter sprake. Die verschillen bestaan natuurlijk. De 25 lidstaten van de huidige EU hebben, in al hun verscheidenheid, één ding gemeen: de christelijke traditie. Ze zijn in mindere of meerdere mate aangeraakt door de Verlichting. Met Turkije halen we de 'achterlijke' islam binnen, als een paard van Troje. Dat is zo'n beetje de redenering.

Je kunt het ook anders zien. Sinds Atatürk al is Turkije een moderne, seculiere staat. In een land waar de overgrote meerderheid van de bevolking zich tot de islam bekent, is dat allesbehalve vanzelfsprekend. Onderhandelingen met Ankara over lidmaatschap van de EU - die minstens tien jaar gaan duren - versterken de positie van de democratische en liberale krachten in Turkije. Zonder druk van de EU had de Turkse premier Erdogan zijn overtuiging dat echtbrekers in het cachot thuishoren allicht niet ingeslikt. Juist als Europa weigert de Bosporus over te steken, riskeert het een islamitische staat aan zijn achterdeur.

Piet Piryns, Knack 22-09-2004

Zie tevens http://actualiteit.org/forums/showt...php?threadid=63

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Turkije?


Europa zit te dubben. Hoort Turkije erbij of juist niet? Veertig jaar lang kregen de Turken geen ja en geen nee. Nu moet het ervan komen. Volgt de Europese Unie het spoor naar lidmaatschap? Of is het tijd voor de noodrem? Twee keer tien argumenten.


Voor


1. Ieder Europees land dat aan de voorwaarden voldoet, mag lid worden, dus ook Turkije
Er zijn duidelijke voorwaarden gesteld aan het lidmaatschap. Je kunt de regels niet veranderen voor één land. Nu moeten de Europese Commissie en daarna de regeringsleiders uitmaken of Turkije er klaar voor is. Vervolgens is Turkije nog minstens tien jaar bezig om alle Europese wetten en regels tot in detail uit te voeren. Pas daarna kunnen ze echt lid worden.

2. Europa maakt zelf wel uit wat Europa is

De oude leraar aardrijkskunde die verkondigde dat Europa ophoudt bij de Oeral en de Bosporus, had niet alle wijsheid in pacht. Grenzen van werelddelen liggen nergens vast. Of bijvoorbeeld Australië een eigen continent is of een eiland in Azië is niet alleen een kwestie voor geografen, maar ook van de politiek. Nu Australiërs hun toekomst bij de Aziatische buren ontdekken, zou de idee dat ze een continent vormen weleens kunnen slijten. Over 25 jaar praat misschien niemand meer over de Bosporus als grens van Europa.

3. Met Turkije kan de EU bewijzen dat de vrijheid van godsdienst echt is

Afwijzing van Turkije is niet alleen een klap voor de Turken. De hele islamitische wereld zal er een bevestiging in zien dat westerse waarden onver enigbaar zijn met die van de islam. Afwijzing zal islamieten sterken in de gedachte dat het Westen hun vijand is. DE EU is geen geloofsgemeenschap, maar een gemeenschap van waarden en normen, waarin de vrijheid van godsdienst vanzelfsprekend moet zijn.

4. Turkije is al tientallen jaren goed genoeg om als lid van de Navo het democratische westen te verdedigen

Vooral een Amerikaans argument. Het belangrijkste Navo-lid begrijpt niet waarom Europa een dubbele standaard gebruikt: Turkije is wel democratisch genoeg voor de Navo, maar niet voor Europa. Turkije is ook al tientallen jaren lid van de Raad van Europa, een organisatie van 45 landen die vooral toegewijd is aan mensenrechten.

5. Europa grenst met Turkije aan de Arabische wereld en krijgt daar meer invloed

Turkije heeft geheel eigen contacten met zijn Arabische buren en met de landen in Centraal-Azië. Daar hebben de Europese landen lang niet zulke goede ingangen. Nu geeft de EU bakkenvol hulpgeld in die roerige streken in de hoop stabiliteit te kopen, maar dat blijkt weinig invloed te hebben. De ervaring en contacten van Turkije kunnen de EU helpen. Stabiliteit langs de grenzen is belangrijk voor de EU, anders kan de ellende binnen stromen.

6. Turkije kan met zijn jonge bevolking het oude, vergrijzende rijke Europa een oppepper geven

Oud-eurocommissaris en oud-minister van buitenlandse zaken Hans van den Broek sprak over een 'levensverzekering voor Europa'. De jonge Turken zouden als ze welvarend worden kunnen bijspringen voor het dure oude Europa. Bovendien kan Europa de 70 miljoen Turkse consumenten goed gebruiken. De ondernemingszin van de Turken is befaamd. Menig voormalig gastarbeider heeft nu een bloeiende winkel in Nederland of Duitsland. Dat soort initiatief is goed voor Europa.

7. Europa maakt van Turkije een ander land

Uitvoering van de Europese regels dringt diep in de samenleving door. Alles moet anders. Europese ambtenaren en politici zullen Turkije vele jaren op de vingers kijken bij alles wat er gebeurt. Stapje voor stapje zal Europa Turkije binnendringen, en niet andersom.

8. Turkije heeft meer banden met Europa dan met islamitische landen

Het moderne Turkije heeft altijd zijn blik op Europa gericht. De staatsideologie is strikt seculier. Lang voordat Frankrijk het hoofddoekje als religieus symbool in de ban deed op scholen, had Turkije dat al gedaan. De grootste stad, Istanbul, was onder de naam Constantinopel een brandpunt van westerse beschaving.

9. Belofte maakt schuld: Turkije wordt al ruim veertig jaar aan het lijntje gehouden

Sinds Turkije in 1963 een associatieverdrag met een voorloper van de EU sloot, zit het land in de wachtkamer. In 1987 vond Turkije zichzelf rijp om officieel het lidmaatschap aan te vragen. Economische crises en de macht die Turkse militairen zich toeëigenden waren steeds reden voor Europa om de boot af te houden. Nu de militairen zich lijken te schikken in een minder politieke rol en de Turkse economie jaarlijks met sprongen van meer dan 8 procent groeit, moet het er maar eens van komen. Geen enkele Turkse regering heeft zoveel werk gemaakt van hervormingen als die van Erdogan. Ook op het oude twistpunt van Cyprus is Turkije inschikkelijk geweest.

10. De Europese kiezers is nooit iets gevraagd

Dus waarom nu ineens wel? Ook bij vorige uitbreidingen zijn er geen volksraadplegingen geweest. Alleen Frankrijk heeft dat gedaan voordat de Britten lid werden. De kiezers zijn altijd een beetje bang voor nieuwkomers en tot nog toe hebben ze steeds ongelijk gehad. Grote invasies gelukszoekers uit nieuwe lidstaten zijn er nooit geweest. Ook de arme Portugezen bleven liever thuis, vooral omdat ze er terecht op rekenden dat de EU de welvaart thuis zou bezorgen. Ierland, dat een traditie van emigratie had om de armoede te ontvluchten, haalt zelfs uit Rusland gastarbeiders, omdat er niet genoeg Ieren zijn om al het werk te doen dat de nieuwe welvaart heeft gebracht.



Tegen


1 Ook als Turkije zijn wetten Europees maakt, dan is de bevolking nog niet Europees.

Maak Japan, met zijn keurige wetten, dan ook maar lid. Premier Erdogan erkent zelf dat de wet alleen maar papier is: ,,De uitvoering ervan vereist een verandering van mentaliteit, en dat kost meer tijd dan de verandering van een wet.'' Toelating van Turkije vereist wel een heel groot voorschot op een toekomst die er misschien nooit komt.

2. Een kind kan op de wereldkaart zien dat Turkije buiten Europa ligt

Oekraïne, Georgië en zelfs Rusland zullen zeggen dat zij echt in Europa liggen en dus ook lid moeten kunnen worden. Eurocommissaris Verheugen, die zo enthousiast is over de Turkse vorderingen, beseft dat met Turkije het hek van de dam is. Dus heeft hij iets bedacht om zich Oekraïne en Georgië van het lijf te houden: Europees Nabuurschapsbeleid. Wie daaraan meedoet krijgt, in ruil voor keurig burengedrag, allerlei handelsvoordelen en hulp. Dat kunnen we de Turken toch ook aanbieden? Dan hoeven ze ook niet hun hele land overhoop te halen.

3. Je weet niet wat je in huis haalt

Het gerommel in de islamitische wereld is veel te gevaarlijk om de EU binnen te halen. Nu lijkt de islamitische partij van premier Erdogan heel Europees gezind. Maar ze zijn nog maar twee jaar aan de macht. Wie weet hoe die partij zich gaat ontwikkelen? Erdogan wilde zelf overspel strafbaar stellen, totdat Europa daar boos over werd. Toen draaide hij om als een blad aan de boom. Zijn eigen vrouw gaat zelfs niet naar staatsontvangsten in Turkije omdat ze daar geen hoofddoek mag dragen. Dat zegt veel over huize-Erdogan. Als de Europese buit eenmaal binnen is, kan Erdogans ware aard blijken.

4. De militairen kunnen altijd weer de macht grijpen en de folteraars zijn nog altijd bezig

De Navo sloot de ogen voor militair machtsmisbruik, niet alleen in Turkije, ook in Spanje, Portugal en Griekenland. Nu sluit de Unie de ogen voor de honderden gevallen van marteling in Turkije met het argument dat je nu nog geen 100 procent kunt eisen van de Turken bij de naleving van de mensenrechten. Hoeveel procent is dan wel genoeg? De militairen wachten af: zodra de burgers te ver gaan naar hun smaak, kunnen ze weer ingrijpen of ermee dreigen.

5. Met Turkije als lid, verwatert Europa

De Europese Unie zal met zoveel nieuwe belangen rekening moeten houden, dat besluitvorming nog moeilijker zal worden. Laten we eerst maar eens afwachten hoe de vroegere communistische landen en de Balkan hun plaats binnen de EU vinden. Britse Conservatieven die niet zoveel op hebben met een steeds sterkere EU, verwelkomen Turkije juist omdat het de Unie zwakker maakt.

6. Binnen de Europese Commissie leeft ook verzet tegen Turkije, dus zo gek is dat niet.

Eurocommissaris Bolkestein geldt als tegenstander, ook al erkent hij dat het ja-woord al gegeven is. Eurocommissaris van landbouw, de Oostenrijker Franz Fischler, waarschuwde zijn collega's in een lange brief. Natuurlijk is hij beducht voor het landbouwbudget als al die berooide Turkse boeren aankloppen voor steun. Maar hij schreef ook: ,,Er kan een fundamentalistische terugslag komen.'' En: ,,We kunnen de publieke opinie niet blijven negeren en de opbouw van Europa overlaten aan de diplomaten.''

7. Turkije wordt misschien wel het machtigste lid van de EU

Met zijn bevolking van nu ruim 70 miljoen zou Turkije na Duitsland de zwaarste stem hebben binnen de EU. De Turken baren meer kinderen dan Europeanen, dus ze worden vanzelf nummer één. Binnen het Europees Parlement zouden ze zelfs een Turkse fractie kunnen vormen, want de eis dat de fractieleden uit minstens vijf landen moeten komen kunnen ze makkelijk vervullen door Turken uit andere lidstaten op te nemen.

8. De moeizame integratie van Turken in West-Europa bewijst dat ze helemaal geen Europeanen zijn

Als de Turken zich hier al zo isoleren, hoe zou hun thuisland dan wel Europees kunnen zijn? De Turkse gastarbeiders kwamen alleen voor het geld naar Europa, Turkije nu ook.

9. De wereld is veranderd sinds de Unie van alles beloofde aan Turkije

De Unie gaat altijd sluipend te werk. Stapje voor stapje zodat het niet opvalt. Principiële beslissingen worden vermomd als bureaucratische probleempjes en belanden op pagina zoveel van de krant. En dan ineens zegt de EU: wie A heeft gezegd, moet ook B zeggen, nu kunnen we niet meer terug. Zo ging het met de euro, zo gaat het met Turkije. De islamitische wereld is veranderd. Europa is ook veranderd. Daar hoeft de EU zich niet voor te verontschuldigen.

10. De Europese kiezers is nooit iets gevraagd

In Nederland (VVD) en Frankrijk (premier Raffarin en andere ministers) zijn voorstellen gedaan om referenda te houden. Als de kiezers niets te zeggen krijgen over de Turkse toetreding, dan gebruiken ze de referenda over de Grondwet om nee te zeggen. En dan zitten we zonder Grondwet. Maar de aparte referenda over Turkije, die nu worden voorgesteld, komen te laat, pas tegen 2010. Dan kun je echt geen nee meer zeggen. Het zijn fopspenen voor de kiezer, om de Grondwet te redden.


Trouw, 02-10-2004

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Nee !

Simpel: mensenrechten, politieke situatie, vrouwenrechten, etnische minderheid wordt verwaarloosd en genegeerd (en erger), ...

Geef ze elke 10 jaar een kans. Tijd genoeg denk ik om orde op zaken te stellen. Als je het echt wil. Maar te snel is ook niet goed. Eens lid kan de drang om zich verder aan te passen naar Europese waarden wel eens zakken naar een dieptepunt...

TEGEN!

Europa moet puur christelijk blijven, en geen mengeling van culturen en godsdiensten waaronder de Islam de grootste bedreiging is, omdat het land nog heel actief is in het fundamentalisme.

Waar gaat anders die identiteit van europa naartoe?

Er zijn genoeg (zeer geldige) redenen om tegen de toetreding van Turkije te zijn. Die ga ik dus niet opsommen...

Er is nochtans 1 tegenargument dat de andere zowat overklast en dat is dat Turkije een NAVO-bondgenoot is. Elk land dat voor onze veiligheid bereid is nukes op z'n grondgebied te zetten, verdient een kans.

Die argumenten over die quota die Turkije moet halen om bij de EU te mogen zijn nogal loos, aangezien de pas toegetreden landen die quota (sommige) zelf niet haalden. Die typische Europese dubbele standaard...

Eigenlijk zag ik liever een streng geseculariseerde Islam-staat zoals Turkije lid worden, dan ex-communistische landen zoals diegene die we nu kregen.

Gisteren (06/10/2004) heeft de Europese Commissie zijn zegen gegeven om de toetredingsonderhandelingen met Turkije te beginnen (nog niet hetzelfde als lidmaatschap!)...

In tegenstelling tot vorige onderhandelingen zijn de 'beperkende maatregelen' een heel stuk strenger dan voorheen (bv. in vergelijking met Roemenië & Bulgarije die al in 2007 lid KUNNEN(!) worden):
-de onderhandelingsfase wordt uitgespreid over een tijdsperiode van mintens(!) tien jaar...
-de hervormingen mogen op geen enkele manier teruggeschroefd worden;
-elke (geslaagde) poging tot 'militaire coup' (in Turkije blijkbaar nog steeds een reële mogelijkheid) werkt onmiddellijk opschortend m.b.t. de onderhandelingen;
-de rechten van de minderheden in Turkije en het respect voor de mensenrechten in het algemeen moeten noodzakelijkerwijs gevrijwaard blijven...
-de onderhandelingen monden niet automatisch uit in een goedkeuring tot lidmaatschap: voor het eerst bij toetredingsonderhandelingen wordt de mogelijkheid ingecalculeerd dat de zaak op een 'njet' uitdraait...

Gans het dossier gaat nu over naar de regeringsleiders die finaal (ergens in december) hun fiat zulllen moeten geven bij dit 'advies' van de Commissie. Benieuwd wat dat gaat geven... Overigens is nog maar de vraag wie van de twee partijen eigenlijk het meest moet hervormen: Turkije of de E.U. (o.a. vanuit de wetenschap dat het vetorecht binnen de Raad van Regeringsleiders nog steeds van kracht is!)??

Ik wist overigens niet dat de E.E.G. (want zo heette de E.U. toen nog) al in 1963 Turkije had aanvaard als 'associatieland', d.w.z. als 'Europees land'... En is het ook niet een beetje vreemd dat er nooit een voorafgaandelijk debat is geweest over welke landen wel en niet tot 'Europa' behoren? Ik kijk dan richting Kaukasus, maar ook naar Oekraïne, Wit-Rusland, en zelfs naar... Israël (doen mee aan het Eurovisiesongfestival en spelen ook mee in de U.E.F.A.-voetbalcompetities...)...

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik vind het niet kunnen dat Turkije zou toetreden. Ze staan totaal niet op hetzelfde 'niveau' dan wij in europa. Ze moeten nog heel wat leren over vrouwenrechten en emancipatie e.d. De mensen worden daar nog onderdrukt en dat is toch iets wat in onze westerse maatschappij totaal niet meer van toepassing is. Alé, dat hoop en denk ik ook.
Men moet toch eens 2 keer nadenken vooraleer men Turkije laat toetreden. Ze mogen toetreden eh. Maar dan moeten ze ,wel hun denkwijze drastisch veranderen. En niet alleen dat.

VOOR

Ultieme kans om te laten zien dat een 'echt' islamland ook past binnen de europese unie. Waarom moet europa christelijk blijven? Ik dacht dat je in europa mocht geloven in wat je zelf wilt of moeten we terug naar de samenvoeging van kerk en staat?



Helemaal mee eens...




Nuja ieder zijn idee hierover he...

__________________

,,Stoom op Turkse ketel blijven zetten''


BRUSSEL - Op de gekozenen van het Vlaams Blok na, reageren de meeste Vlaamse europarlementsleden positief op het rapport van de Commissie-Prodi. Marianne Thyssen (CD&V) twijfelt wel of er zomaar onmiddellijk onderhandelingen kunnen worden opgestart met Turkije.



Anne Van Lancker (SP.A)

,,De Commissie heeft een heel wijze beslissing genomen. De hervormingen die Turkije heeft doorgevoerd, zijn spectaculair. Maar er is nog veel werk aan de winkel. Daarom is het logisch dat er een permanente opvolging komt, dat dit niet automatisch betekent dat Turkije ook lid zal worden, dat er in veiligheidsclausules wordt voorzien om het proces indien nodig op te schorten. Maar laten we niet hypocriet doen: Turkije moet kunnen toetreden. Belangrijk is ook dat erkend wordt dat de fundamentele waarden van de EU niet het privédomein zijn van de christelijke wereld.''

Frank Vanhecke (Vlaams Blok)

,,We zijn het volledig oneens met de Commissie, om de principiële reden dat Turkije geografisch gezien een Aziatisch land is. Turkije behoort noch cultureel, noch politiek, noch religieus noch geschiedkundig tot Europa. En dan spreken we nog niet over de reusachtige kosten die een toetreding met zich zal meebrengen. In plaats van een deur open te zetten die je nog maar moeilijk zult kunnen sluiten, moeten we eerlijk zijn en de Turken vertellen dat we het allerbeste nabuurschap met hen willen, maar dat ze geen lid kunnen worden. Wij vinden het een probleem dat een islamitisch land lid zou worden van de EU en eisen een referendum over de toetreding.''

Bart Staes (Groen!)

,,Het is nu duidelijk dat er geen weg terug is. De vraag is nu of we onderhandelingen kunnen beginnen met Turkije. Het rapport stelt dat Turkije veel vooruitgang heeft geboekt, maar ook dat er nog een kloof is tussen de wet en de toepassing. Dat is ook zo. Het is daarom goed dat de Commissie besluit om de vinger aan de pols te houden, omdat we zo stoom op de ketel blijven zetten. We kunnen niet ontkennen dat de kans bestaat dat Turkije op bepaalde punten op zijn stappen terugkeert als er geen druk is. Het is ook een goede zaak dat alles opgeschort kan worden als er een ongeluk zou gebeuren, zoals een staatsgreep. Maar juist uit het oogpunt van de mensenrechten is het belangrijk om Turkije nu op koers te houden.''

Marianne Thyssen (CD&V)

,,Mijn eerste, voorzichtige reactie is dat de Commissie het wijs aanpakt. Nu zullen we moeten oordelen over eventuele onderhandelingen, en dat ligt zeer moeilijk met Turkije. Ze hebben enorme inspanningen gedaan. Als we de Turken nu ontgoochelen, betekent dat dan niet dat dit proces zal stilvallen? Maar het spoor van zomaar beginnen onderhandelen kan ook niet, want sommige politieke voorwaarden zijn niet vervuld. Dit is onvoldoende om de normale weg van het onderhandelingsproces in te slaan. Die andere procedure die de Commissie voorstelt, is misschien geen slechte uitweg. We zijn niet voor een referendum over de nieuwe grondwet, dus ook niet over de eventuele toetreding van Turkije.''

Johan Vanhecke (VLD)

,,Turkije heeft de jongste twee jaar grote inspanningen geleverd inzake democratie en respect voor de mensenrechten. Er is nog veel werk aan de winkel, maar dat was ook het geval voor de tien landen die op 1 mei van dit jaar zijn toegetreden. Als buffer tegen het moslimfundamentalisme, de grootste bron van het internationaal terrorisme, is het beter om Turkije aan ons te binden dan het te isoleren. Sinds 11 september 2001 weten we waartoe isolationisme kan leiden.''

Mia Devits (SP.A)

,,Het openen van toetredingsgesprekken met Turkije zal een goede zaak zijn voor Turkije maar ook voor de hele Europese Unie. Er staan ons lange en moeizame onderhandelingen te wachten. Maar als ze tot een goed einde worden gebracht, is Turkije welkom. Het zou bijzonder onverstandig zijn om van de islam, de belangrijkste religie van Turkije, een vijandbeeld op te hangen. En dat is precies wat sommige groepen vandaag maar al te graag doen.''


07/10/2004 Bart Beirlant

©Copyright De Standaard

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik vind het ook niet kunnen dat Turkije zou toetreden. Ze zijn noch cultureel noch politiek en op vlak van mensenrechten en... gelijk dan Europa. Ze Behoren ook geografisch tot Azië. Wat hebben wij er aan te winnen dat dit land opgenomen word in de europese gemeenschap?

__________________
Beter een beetje raar dan doodnormaal

Ik ben voor.

Mits een grondig onderzoek naar mensenrechtenschendingen in Turkije, moet dit land zeker en vast een kans krijgen!


"Europa moet puur christelijk blijven, en geen mengeling van culturen en godsdiensten waaronder de Islam de grootste bedreiging is, omdat het land nog heel actief is in het fundamentalisme"(dixit PieterJan)

-> Ik ben het eens met Marie en stelling 3 van de post van Barst:

3. Met Turkije kan de EU bewijzen dat de vrijheid van godsdienst echt is
"Afwijzing van Turkije is niet alleen een klap voor de Turken. De hele islamitische wereld zal er een bevestiging in zien dat westerse waarden onver enigbaar zijn met die van de islam. Afwijzing zal islamieten sterken in de gedachte dat het Westen hun vijand is. DE EU is geen geloofsgemeenschap, maar een gemeenschap van waarden en normen, waarin de vrijheid van godsdienst vanzelfsprekend moet zijn."

Qua vrouwenrechten en dergelijke, denk ik dat de moslimgemeenschap in Turkije vaak voorstaat op die in Europese landen ... In Turkije geldt alvast wél een verbod op het dragen van hoofddoeken in openbare plaatsen ...

Hoe de situatie daar juist is, weet ik absoluut niet, ik woon niet in Turkije, weet enkel wat "nieuwsbronnen" me vertellen ...
Daarom: mits een grondig onderzoek naar de "waarheid" over Turkije (Hoe zit het met de rechten van de vrouw, Wat is hun politieke situatie momenteel,
-> als iemand me dat even kan situeren?)
en een positief resultaat daarvan, ben ik absoluut voor ...


link naar pro of contra in Knack van 13/10:

http://www.knack.be/procontra/archi...date=13/10/2004Europa moet puur christelijk blijven, en geen mengeling van culturen en godsdiensten waaronder de Islam de grootste bedreiging is, omdat het land nog heel actief is in het fundamentalisme 3. Met Turkije kan de EU bewijzen dat de vrijheid van godsdienst echt is

Rechten Turkse vrouw vaak theorie


Op papier hebben vrouwen in Turkije de laatste jaren een aanzienlijk sterkere positie gekregen. Nu de praktijk nog.


De oproep aan de Turkse premier Erdogan ligt er al een paar weken. ,,Ik heb hem gevraagd vaandeldrager te worden van de campagne die geweld tegen vrouwen aan de kaak stelt. De voetbalbond doet er ook actief aan mee en Erdogan is zelf profvoetballer geweest.'' Maar PvdA-europarlementariër Emine Bozkurt wacht nog steeds op antwoord.

Verbetering van de positie van vrouwen in zijn land zit wel in Erdogans hoofd, maar nog niet in zijn hart, is de indruk van de politica, en dat geldt voor het grootste deel van zijn regering. Op één vrouw na -die dan ook nog de portefeuille vrouwenzaken heeft- bestaat die volledig uit mannen. De premier zou, aldus Bozkurt, een voorbeeld kunnen nemen aan zijn echtgenote. ,,Die is actief betrokken bij een campagne die er voor moet zorgen dat in 2010 alle meisjes naar school gaan.''

Bozkurt werd eind vorig jaar door het Europarlement aangesteld als rapporteur vrouwenrechten in Turkije. Om informatie te verzamelen bracht ze eind januari een bezoek aan het land en was er deze week in Brussel een hoorzitting waarbij experts -Turks en anderszins- hun licht lieten schijnen over zaken die voor vrouwen van belang zijn.

Bozkurt (37) heeft nog enkele weken om haar rapport te voltooien, maar de algemene conclusie staat voor haar nu al vast. ,,Op papier is er in korte tijd heel veel gebeurt.'' Zo is in de grondwet een bepaling opgenomen die de regering verantwoordelijk maakt voor het afdwingen van gelijkheid tussen man en vrouw en is het strafrecht vrouwvriendelijker geworden. Plegers van eerwraak bijvoorbeeld kunnen volgens de nieuwe regels rekenen op hoge straffen.

,,Maar de grote vraag is natuurlijk: gebeurt dat ook. Zijn politiemensen en rechters op de hoogte van de veranderingen en handelen ze er naar?'' Het antwoord op die vraag is volgens Bozkurt duidelijk minder positief. ,,De praktijk laat nog veel te wensen over.'' Zo vertelde een Turkse advocate tijdens de hoorzitting dat rechtszaken tegen verdachten van eerwraak vaak moeizaam verlopen, omdat getuigen bang zijn hun verhaal te doen. ,,De omgeving ziet de dader als een hero in plaats van een zero. En het kost tijd om die mentaliteit te veranderen.''

Dat komt ook omdat het vrouwenorganisaties veelal aan de benodigde kracht ontbreekt. Die zijn, aldus Bozkurt, dan ook blij met de aandacht van het Europarlement voor vrouwenrechten. ,,De EU is zowel een steuntje in de rug als een stok achter de deur.'' Omgekeerd hoopt ze dat de Europese Commissie, als de onderhandelingen over de Turkse toetreding beginnen, van de positie van vrouwen een hard punt maakt. ,,Het zou logisch zijn. Mensenrechten staan in de EU voorop en vrouwenrechten zijn mensenrechten.''

Maar eerst moet haar rapport nog door de vrouwencommissie en vervolgens door het voltallige Europees Parlement worden goedgekeurd. Verwacht ze er veel discussie over? ,,Niet over de bevindingen, wel over de toon.'' Want uiteindelijk zal haar verslag óók worden gebruikt in de strijd tussen voor- en tegenstanders van de toetreding van Turkije.

Tegenstanders willen daarom dat het rapport zich streng uitspreekt over het geweld dat de politie op 6 maart gebruikte tijdens een vrouwendemonstratie in Istanbul. ,,Natuurlijk kan dat absoluut niet door de beugel, en natuurlijk zal ik dat in mijn rapport aan de orde stellen. Maar ik wil niet alles laten bepalen door deze ene gebeurtenis'', aldus Bozkurt.

Tijdens de hoorzitting in Brussel vertelde minister Guldal Aksit, inderdaad die ene vrouw, dat de Turkse regering drie politiemensen heeft ontslagen, en dat er waarschijnlijk nog meer ontslagen volgen. ,,We zijn vastberaden dit soort incidenten te voorkomen'', zei ze. ,,Daarvoor is het vooral nodig dat de politie beter wordt opgeleid.'' En dáár konden voor- noch tegenstanders van de Turkse toetreding tegen zijn.



Kwart hoogleraren is vrouw

Hoewel Turkse vrouwen al in de jaren dertig van de vorige eeuw zowel actief als passief kiesrecht kregen, is het met hun deelname aan de politiek slecht gesteld. Van de 550 parlementsleden zijn er 24 vrouw, minder dan 5 procent. Op lokaal niveau is het nog minder. Slechts 2,5 procent van de ruim 34000 gemeenteraadsleden is vrouw. Vrouwen zijn aanzienlijk beter vertegenwoordigd in de universitaire wereld, waar ze bijna een kwart van de hoogleraarsposten voor hun rekening nemen (in Nederland minder dan tien procent).

Vrouwen verrichten aanmerkelijk minder vaak betaald werk dan mannen: nog geen dertig procent tegen bijna 75. Volgens EU-gegevens werken ze vooral in de landbouw en relatief vaak bij de overheid. Parttime werk bestaat amper. Zowel mannen als vrouwen met betaald werk melden weken van (veel) meer dan 40 uur te maken.


Trouw, 18-03-2005

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

’Mijn dochter is tegen, ik weet het niet’ - E.U.-lidmaatschap Turkije


In 1963 meldde Turkije zich bij de toenmalige EEG voor lidmaatschap. Op 3 oktober moeten de onderhandelingen beginnen. Trouw portretteert drie Turken die in 1963 zijn geboren. Vandaag: Nurcan Ekin


Niet het werk zelf, maar de reis naar haar werkgeefster is moordend. Eerst neemt ze de bus in de heuvelachtige wijk waar ze woont, aan de rand van Ankara. Deze bus brengt haar in een rit van twintig minuten naar het centrum, daar neemt ze de midibus naar Cayyolu, twintig kilometer buiten de stad, een nieuw opgezette wijk voor de hogere inkomens. De bus doet er een half uur over. Hierna moet ze nog eens tien minuten lopen. Ze verzorgt de baby, kookt en maakt schoon voor haar bazin. Wil je Nurcan werkelijk blij maken, dan moet je haar een lift geven.

In de auto: Nurcan Erkin, mollig, klein en goed gebekt, zucht eerst de vermoeidheid uit. Haar zwarte ogen glinsteren van blijdschap. Over twintig minuten zit ze thuis, een uur eerder dan normaal. ,,Ik zit meer dan twintig jaar bij dezelfde werkgeefster. Haar kinderen zijn in mijn handen opgegroeid. Nu breng ik haar kleinkind groot. Toen ze vijf jaar geleden naar Cayyolu verhuisden, was het voor mij rampzalig. Maar waar anders vind ik een dergelijke werkgever? Ze heeft me zelfs aangemeld als officiële werkster. Straks kan ik dus met pensioen gaan”.

Het verkeer is drukker dan normaal. Even later blijkt dat een botsing deze abnormaal lange file veroorzaakt. Nurcan vertelt dat haar man bij een verkeersongeluk is omgekomen. Negen jaar geleden. ,,Negen jaar lang heb ik in mijn eentje mijn drie kinderen moeten grootbrengen.”

In 1963, het jaar dat Turkije zich bij de EEG meldde voor lidmaatschap om makkelijker hazelnoten, graan, citroenvruchten en katoen te kunnen verkopen aan Europese landen, kwam Nurcan ter wereld, het derde kind van een gezin in een dorp in het noorden van het land. ,,Ik was zestien toen ze me uithuwelijkten aan een jongen uit ons dorp die in Ankara werkte. Ik weet dat ik de hele reis naar Ankara heb gehuild. Ik stopte pas met huilen toen mijn man een ijsje voor me kocht.”

We naderen het drukke centrum van de stad. ,,Naast dit werk heb ik ook op de zaterdagen en zondagen schoonmaakwerk gedaan. Mijn oudste dochter zit nu op de universiteit. Dat is mijn beloning”, vertelt ze.

Met haar kleine, bruine handen houdt ze de hele tijd haar tas in de greep. ,,Zolang je Allah dankbaar bent voor alles wat je van hem krijgt, komt het goed. Hij heeft wel mijn man van mij afgenomen, maar mijn drie kinderen zijn parels die ontzettend veel van me houden. De crisis in 2001 werd ons bijna noodlottig. Mijn bazin wilde me ontslaan, omdat haar man die in de bouw zit, zijn geld niet kreeg van zijn opdrachtgevers. Ik heb tranen met tuiten gehuild bij haar. Vier maanden lang heb ik geen salaris ontvangen. Ze zeiden dat ik niet meer hoefde te komen, maar ik bleef elke dag aanbellen en ging door met mijn werk.”

Haar dochter die op de universiteit zit, is tegen de Europese Unie, zijzelf heeft er geen verstand van, zegt ze. De dochter zit bij een politieke partij die voor invoering van het communisme strijdt. Nurcan: ,,Een vriendin zei me laatst dat ze haar in de stad pamfletten zag uitdelen. We hebben er over gepraat. M’n dochter heeft een politiek verhaal afgestoken. Ik heb er niet zoveel van begrepen. Ze beloofde me dat ze geen stenen zou gooien naar de politie. Daar moet ik het mee doen.”

Het verkeer loopt weer. Ze laat voor even haar tas los en bindt haar hoofddoek strakker om haar hoofd.


Trouw, 29-09-2005

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Zware kost ! De materie is heel complex en zoals onzen Bart aanhaalt zijn er genoeg redenen om voor of tegen te zijn. Persoonlijk denk ik (zonder vooroordelend te kijken naar Turkije en de Turken) dat Europa hier niet klaar voor is. De laatste jaren wordt maar uitgebreid gelijk konijnen jong kweken. Het is allemaal mooi maar de economieën van al die landen en de levensstandaard verschilt zo enorm dat dat toch op een gegeven moment moet botsen en misschien wel moet barsten. We hoeven zelfs nog niet verder te kijken dan O-Duitsland. Op papier horen die er ook bij ... maar ga daar maar eens kijken. Dat voelt helemaal niet westers aan. Oké ... het is een gebaar dat zeker zal tellen op dit moment gezien de omstandigheden. Het zou een verrijking moeten zijn voor het grote geheel, maar is dat werkelijk zo ? Ik ben daar toch wat voorzichtig en sceptisch in. Hoewel ik helemaal niets tegen die mensen heb en hen als evenwaardig beschouw heb ik toch tegen gestemd omdat ik niet de indruk heb dat die hele gekte rond uitbreiden ons dichter bij elkaar brengt.

Ik vind persoonlijk dat Turkije wel het recht heeft om opgenomen te worden in de Europese Unie, mits enkele voorwaarden, zonder dat het land zijn identiteit verliest. Het land zet zich echt in om lid te mogen worden, de EU heeft hen ook hoop gegeven... Wat geeft ons dan het recht om die hoop die we hen zelf gegeven hebben, te ontnemen. Alle landen binnen de EU hebben deze kans gekregen, waarom dan Turkije die kans ontnemen?! Geef hen de kans om te bewijzen dat zij net zo goed als ons hun plaats binnen de EU kunnen innemen!

Er is akkoord Europese Unie over Turkije
Iets voor 20 uur kwam het bericht uit Ankara dat de Turkse regering akkoord gaat met de laatste versie van het onderhandelingskader. Tegelijkertijd kwam het nieuws dat minister van Buitenlandse Zaken Gül iets na 20 uur in Ankara richting Luxemburg zou opstijgen. Zowat 4 uur later zou dan de Intergouvernementele Conferentie (IGC) van start kunnen gaan.

Ook de 25 zijn opnieuw in vergadering. Zij moeten zich nog akkoord verklaren met de nieuwste versie van het onderhandelingskader, zoals het door het Britse voorzitterschap na lang onderhandelen met Oostenrijk en Turkije op papier werd gezet. Omstreeks 21u30 gaan de ministers dan aan tafel voor iets wat een gezellig avondeten zou moeten worden. Voordien zou de "task force" voor Kroatië nog bijeen komen. Daar zal het rapport van Carla Del Ponte worden besproken.

HLN, 03/10/05 20u42