Jobstudent moet kunnen tellen... tot 46


Jobstudenten kunnen aan de slag tegen een voordelig fiscaal en sociaal statuut. Maar dat voordeel is niet onbeperkt en zeker niet onvoorwaardelijk. Of jobstudenten al dan niet sociale bijdragen en bedrijfsvoorheffing moeten betalen op hun loon, hangt af van hoelang ze werken. Om dat juist te berekenen, moeten de werkende jongeren goed kunnen tellen.


Studenten kunnen in de zomermaanden (juli, augustus en september) in totaal 23 dagen werken tegen een verlaagd tarief aan sociale zekerheidsbijdrage (sz). De bijdrage bedraagt amper 2,5 procent voor de student zelf en 5 procent voor de werkgever. Dat is veel lager dan de geldende percentages voor gewone werknemers.

Buiten de zomerperiode mogen ze eveneens 23 dagen aan de slag als jobstudent tegen een verlaagd tarief: in dit geval 4,5 procent bijdrage voor de werknemer en 8 procent voor de werkgever.

Opgelet. In totaal mogen jongeren dus jaarlijks 46 werkdagen tegen een gunstiger tarief werken, maar hiervan moeten er 23 dagen in de zomervakantie vallen en 23 in het schooljaar. Het is dus niet zo dat jobstudenten tijdens de zomervakantie 46 dagen mogen werken tegen dit gunstige tarief.

Onoplettende studenten die deze regel overtreden, kunnen daarvoor financieel flink worden gestraft. Dan moeten ze ineens wel de volle sociale bijdrage betalen, en wel vanaf de eerste dag van hun studentencontract. Een voorbeeld, ter illustratie, overgenomen uit het magazine van ACV-Enter, de jongerenorganisatie van de christelijke vakbond: 'Sandra werkt vanaf het jaarbegin alle zaterdagen bij de bakker, maar stopt als ze het maximale aantal van 23 zaterdagen heeft bereikt. Zij kan in de zomermaanden eveneens 23 dagen als jobstudent aan de slag, telkens tegen een verlaagd sz-tarief. Maar als Sandra na de zomer opnieuw bij de bakker wil gaan bijverdienen, overschrijdt ze de 23-dagen limiet buiten de zomermaanden en betaalt zij als gewone werknemer vanaf haar eerste werkdag (en net als haar werkgever) de volle pot aan sociale bijdragen.'

Het gaat heus niet om enkelingen die zowel in de vakantiemaanden als tijdens het schooljaar een baantje hebben. De uitzendbedrijven Randstad en Start People hebben het over 40 tot 50 procent van de jongeren die bijverdienen buiten de zomermaanden.

Er zijn enkele gevallen waarbij jobstudenten helemaal geen sociale bijdrage moeten betalen, tenzij een solidariteitsbijdrage van 2,5 procent die onmiddellijk op het loon wordt ingehouden. Bijvoorbeeld bij occasionele arbeid in de socio-culturele sector (als monitor voor speelpleinen) of bij seizoensarbeid in de land- en tuinbouw (fruitpluk).

Bij alle andere activiteiten als jobstudent zorgt de complexiteit van de 23/23-regeling, drie jaar na de invoering ervan, nog altijd voor heel wat verwarring bij de jongeren en hun ouders, en voor heel wat kritiek door de werkgeversfederaties. Heel wat bedrijfsleiders zeggen onmogelijk te kunnen achterhalen of hun jobstudenten goed hebben geteld, en of ze de 23 dagen-grens nog niet hebben overschreden. Ze pleiten dan ook vurig voor een wetswijziging.

Ook de politici hebben intussen begrepen dat er nood is aan een vereenvoudigde regelgeving op studentenarbeid. Maar de meningsverschillen over het ideale scenario zijn groot.

Heel wat werkgevers willen de dagenregeling vervangen zien door een uurregeling. Zij argumenteren dat deeltijds werkende jongeren wel heel snel aan hun 23 werkdagen komen: iemand die elke dag vier uur werkt als jobstudent, mag in feite maar half zoveel uren presteren als zijn collega die elke dag acht uur werkt.

Concreet: het lage sz-tarief voor jobstudenten moet volgens hen gelden gedurende 400 uur per jaar (of omgerekend 53 dagen), zonder onderscheid tussen de zomermaanden en de rest van het jaar. In de huidige regeling gaat het omgerekend om 350 uren per jaar. Er zou dus 50 uren of zo'n 15 procent bijkomen.

De nationale werkgeverskoepel VBO steunt dit voorstel, met actieve steun van ondermeer de horeca- en distributiesector. Ook de liberale partijen zitten op dit spoor. Voormalig premier Guy Verhofstadt (Open VLD) zette er in 2006 al zijn schouders onder, maar hij kreeg nooit voldoende steun bij de socialisten in de regeringscoalitie.

De ondernemersorganisatie Unizo ziet een omvorming naar een maximum aantal werkuren ook niet zitten, en pleit voor het optrekken van het toegelaten aantal werkdagen voor jobstudenten van 46 naar 50, vrij te kiezen doorheen het jaar.

Het CD&V-kamerlid Stefaan Vercamer gaat dan weer de andere richting uit. Hij wil alleen nog studentenjobs aan het verlaagde sz-tarief in de zomermaanden. Dat levert hem eigenlijk alleen applaus op van de ABVV-Jongeren, die het liefst alle sz-kortingen zouden willen zien verdwijnen.

De huidige minister van Werk, Joëlle Milquet (CDH), heeft nog niet in haar kaarten laten kijken. Maar zij belooft een nieuwe regelgeving vanaf 2009. Tegen 15 juli wil ze hierover een akkoord gevonden hebben met haar coalitiepartners en met de vakbonden en werkgevers.

Maar tot nader order blijft de 23/23-regeling dus geldig. Alvast deze zomer moeten de jobstudenten dus goed blijven tellen.


DS, 09-06-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB