Klimaatbeleid EU kost burger 3 euro per week


Brussel, 23 jan. Een ambitieus plan tegen klimaatverandering gaat EU-landen ongeveer 0,5 procent van hun bruto nationaal product kosten. In totaal komt dat neer op 55 miljard euro per jaar. Per EU-burger komt dat neer op drie euro per week.


Dat blijkt uit berekeningen van de Europese Commissie, die het klimaatplan vanmiddag heeft gepresenteerd. Op die manier moet de uitstoot van het broeikasgas CO2 in 2020 zijn teruggebracht met 20 procent ten opzichte van 1990.

Ieder EU-land krijgt een bindende doelstelling voor het gebruik van duurzame energie (zon, wind, water, biomassa) in 2020. Nederland zal zijn aandeel moeten vergroten van een kleine 3 procent nu naar 14 procent over twaalf jaar.

Nederland moet de totale CO2-uitstoot met 16 procent terugbrengen in belangrijke sectoren, zoals transport en landbouw – afhankelijk van de rekenmethode. De Commissie verwacht van welvarende landen meer inspanningen dan van minder welvarende. De nieuwe lidstaten Bulgarije en Roemenië mogen meer uistoten: 20 procent.

Verder wordt het bestaande systeem voor handel in ‘emissierechten’ uitgebreid. In principe worden alle emissierechten, die vervuilende bedrijven nodig hebben om CO2 te mogen uitstoten, op termijn geveild. Nu worden ze nog grotendeels gratis uitgedeeld. Werkgevers en vakbonden waarschuwden de afgelopen weken dat de plannen werkgelegenheid gaan kosten en dat bedrijven activiteiten zullen verplaatsen naar landen met minder strenge milieu-eisen. Daarom overweegt de Europese Commissie nu om sommige sectoren na 2010 eventueel meer emissierechten te geven, als er dan geen nieuw internationaal klimaatverdrag is. Ook zouden bedrijven die producten importeren kunnen worden verplicht emissierechten te kopen.

Minister Cramer van Ruimte en Milieu is positief over de voorgestelde maatregelen. ,,Ik ben blij dat de positieve en ambitieuze inzet van de Europese Unie bij de klimaatconferentie op Bali in december vorig jaar wordt gecontinueerd”, zegt ze. ,,De Commissie heeft vastgehouden aan de gezamenlijke ambitie van de lidstaten om tenminste 20 procent reductie broeikasgassen in 2020 te realiseren. Overigens had die lat van mij nog hoger gelegd mogen worden en ik zal daar ook op blijven aandringen.”


NRC, 23-01-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

EU-klimaatplan even ingrijpend als de euro en de uitbreiding


BRUSSEL - Het klimaatplan dat de Europese Commissie vanochtend goedkeurt, wordt het koninginnestuk van de Commissie-Barroso. Het zal de komende jaren diepe sporen trekken in de economie van de EU. Daarom wordt de politieke impact vergeleken met die van de euro en van de uitbreiding van de Unie.


Vier omvangrijke Europese wetsvoorstellen liggen er ter discussie, én een pakket nieuwe richtlijnen voor de lidstaten om staatssteun te geven aan investeringen in de energietechnologie.


Wat zijn de doelstellingen?

Die werden verleden jaar in maart door de staatshoofden en regeringsleiders vastgelegd op een top in Brussel.

Ten eerste wil de EU minder afhankelijk worden van energie-import. Nu wordt de helft ingevoerd.

Ten tweede wil de EU daarbij de uitstoot van CO2 verder doen dalen: met 20 % in vergelijking met 1990. Dat is de doelstelling die de EU zichzelf eenzijdig oplegt na het Kyoto-protocol dat in 2012 afloopt. Dat betekent tegenover 2005, toen de laatste stand van zaken werd opgemaakt in de EU, dat er nog een inspanning van 14 % geleverd moet worden voor de hele EU. Voor België komt het neer op 15 % minder uitstoot. Indien er voor de periode na 2012 een internationaal akkoord komt over de broeikasgassen waaraan de VS en China deelnemen, wil de EU tot 30 % vermindering gaan.

Ten derde wil de EU, om die globale doelstelling van verminderde CO2-uitstoot te halen, tegen 2020 minstens 20 % van zijn energie uit hernieuwbare bronnen halen.

Ten vierde is er bij dat laatste gepreciseerd dat de transportsector tegen 2020 10 % biobrandstoffen moet gebruiken, over de hele lijn.


Hoe zit het plan in mekaar?

Er zijn drie grote pakketten.

Ten eerste vernieuwt de Commissie de bestaande handel in CO2-uitstootrechten die sedert 2005 per lidstaat functioneert. Vanaf 2013 zal die handel Europees verlopen en niet meer op basis van nationale emissieplannen. Daartoe worden aan sectoren en industriële installaties 'uitstootrechten' toegekend, berekend en toegewezen op basis van de feitelijke uitstoot in 2005. Daarvan wordt 80 % verdeeld. De opbrengst van die nieuwe 'emissiehandel' blijft bij de lidstaten waar de installaties zich bevinden en moet geïnvesteerd worden in hernieuwbare bronnen. Er wordt op een globale opbrengst van die handel gerekend die ligt tussen 30 en 50 miljard euro. Lidstaten die relatief veel kernenergie hebben, zullen weinig uitstootrechten moeten kopen. Zonder het expliciet te stellen, wordt kernenergie dus bevoordeeld.

Nieuw is ook dat de rechten niet langer gratis worden toegekend zoals nu. Elektriciteitscentrales moeten het volle pond betalen. Bedrijven uit energie-intensieve sectoren die sterk onderhevig zijn aan internationale concurrentie (staal, chemie, cement) of sectoren die de kosten moeilijk kunnen doorrekenen aan de klanten, krijgen omwille van de internationale concurrentie een deel emissierechten gratis (een derde of twee vijfde - het aandeel lag gisteren niet vast). Maar dat gratis aandeel vermindert geleidelijk en verdwijnt in 2020.

Ten tweede vallen landbouw, bouwsector, transport (met vanaf 2012 ook de luchtvaart) en diensten - samen goed voor 60 % van de uitstoot - buiten de emissiehandel. Daarvoor neemt ofwel de EU gezamenlijke maatregelen (zoals voor de CO2-uitstoot van auto's) of krijgt elke lidstaat een doelstelling opgelegd. Ze moeten zelf de maatregelen nemen om die te bereiken. De Commissie moet die plannen goedkeuren. Transport moet tegen 2020 10 % biobrandstof gebruiken, op 'duurzame' wijze. De criteria voor duurzaamheid staan nog ter discussie.

Ten derde is er het moeilijkste deel: een specifiek voorstel voor de hernieuwbare energie. Daarvoor berekende de EU een inspanning per lidstaat. Die bestaat uit een gelijk deel voor alle lidstaten (5,75 %) en een inspanning die afhankelijk is van het bnp per hoofd van de bevolking, om de armere (nieuwe) lidstaten te ontzien. België moet 13 % hernieuwbare energie halen tegen 2020. Nu is het aandeel 2,2 %.

Per lidstaat komt er daarbij een systeem van verhandelbare 'oorsprongscertificaten' van hernieuwbare energie. Maar de lidstaten moeten willen meedoen. Gisteravond was dat nog een knelpunt. Duitsland en Spanje zijn tegen. België vindt de gevraagde inspanning te hoog.


DS, 23-01-2008 (Bernard Bulcke)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Jej! Eindelijk komt er wat schot in de zaak!
En dat voor maar 3 EUR per week! Dat is toch geen geld?


Ik betwijfel of biobrandstof wel duurzaam kan geproduceerd worden. Dat vind ik dus wat minder. Ze zouden beter de ontwikkeling van auto's op waterstof wat meer stimuleren.


Allez, één van de meest welvarende landen ter wereld vindt de prijs voor het milieu te hoog

__________________
"De jeugd van tegenwoordig houdt alleen maar van luxe, heeft slechte manieren en veracht de autoriteit.
Zij heeft geen respect voor oudere mensen. De jeugd verpraat de tijd terwijl er gewerkt moet worden, schrokt bij de maaltijden het voedsel naar binnen, legt de benen over elkaar en tiranniseert de ouders..."
- Socrates, 2400 jaar geleden... -

3 euro is echt niet de moeite, mocht zelfs meer zijn, de psychologische grens van een briefje van 5 of 10 euro, no problem. het is nodig, simple as that, zelf als het al te laat is...

Helemaal mee eens!
En eindelijk ook nog eens iets dat begint te lijken op een lange(re-)termijnvisie!

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

WWF: "Europa maakt slechte beurt"
Het doel om de uitstoot van broeikasgassen tegen 2020 met 20 procent te verminderen, tegenover de uitstoot in 1990, is niet ambitieus genoeg. Dat zegt natuurbehoudsorganisatie WWF in een reactie op het Europese klimaatpakket. Daarmee treedt WWF de milieuorganisatie Bond Beter Leefmilieu (WWF) bij.

30 procent
"De Commissie moet mikken op een reductie van 30 procent, wat in het verlengde ligt van wat beslist was op de Europese Raad van maart 2007", aldus WWF. "Een reductie van 30 procent is namelijk nodig om onder de gevaarlijke temperatuurstijging van 2 graden Celsius te blijven."

Zwak
"De Europese Commissie heeft een relatief zwak voorstel gedaan, en niet één enkel Europees land heeft meer ambitieuze doelstellingen gesteund, " zegt Sam Van den plas, klimaatspecialist van WWF-België.
WWF is wel blij met de doelstelling om 20 procent van de energievoorziening uit hernieuwbare bronnen te laten komen. "De Belgische overheden speelden echter een weinig constructieve rol in de ondersteuning van deze doelstelling en bepleitten een afgezwakte doelstelling bij de Europese Commissie", aldus WWF. "De Belgische leidersrol is op dit vlak ver te zoeken. In ons land is nog heel wat onbenut potentieel voor hernieuwbare energie aanwezig. Bovendien kunnen daarmee duizenden bijkomende jobs gecreëerd worden," zegt Van den plas. (belga/kh)

Bron: www.hln.be, 23/01/08

__________________
"De jeugd van tegenwoordig houdt alleen maar van luxe, heeft slechte manieren en veracht de autoriteit.
Zij heeft geen respect voor oudere mensen. De jeugd verpraat de tijd terwijl er gewerkt moet worden, schrokt bij de maaltijden het voedsel naar binnen, legt de benen over elkaar en tiranniseert de ouders..."
- Socrates, 2400 jaar geleden... -

Europese meerwaarde


Het is natuurlijk niet wat we op dit moment willen horen. Naast de hollende prijzen, de dalende koopkracht en de crashende aandelen brengt de Europese Commissie de blijde boodschap dat haar klimaatbeleid ons voortaan drie euro per kop en per week gaat kosten. Zoveel is er nodig om tegen 2020 de CO2-emissie met 20 procent terug te dringen, onze afhankelijkheid van ingevoerde fossiele brandstoffen te verminderen en het aandeel van hernieuwbare energiebronnen met 20 procent te verhogen. Dat alles in een strategie om de opwarming van de aarde tegen te gaan en een duurzame economische groei mogelijk te maken.


Tegen het principe valt weinig in te brengen. Maar de toepassing van dit grootschalige plan is een complexe zaak. Qua impact op ons dagelijkse leven wordt ze al vergeleken met de invoering van de euro. Het debat erover drijft de spanningen tussen de lidstaten naar grote hoogten. Neem het voorbeeld van België: wij hebben te weinig zon voor zonne-energie, te weinig snelstromende rivieren voor waterkracht en te weinig plaats voor windmolens. Toch moeten we, als industriële vervuiler en als rijke lidstaat, ons deel van de inspanning leveren. Aangezien we van onze eigen politici mochten vernemen dat de kas al niet voldoende bevat voor hun eigen binnenlandse projecten, lijkt er alle reden tot somberheid.

Die redenering mogen we ons niet laten aanpraten. De invoering van het klimaatplan is misschien problematisch, maar het plan zelf komt er omdat er ons enorme uitdagingen wachten. Geen strategie hebben, wordt vele keren duurder. Als problemen onvermijdelijk zijn, dan is het een goede stelregel om ze meteen en doortastend aan te pakken. Dat bespoedigt oplossingen en het biedt wellicht voordelen, ook economische. Een pionier kan zijn duur betaalde voorsprong later tienvoudig terugverdienen. De inspanningen die de Europese Commissie voorstelt zijn geen uitgaven, maar investeringen.

Daarnaast is de Europese dimensie belangrijk. De Unie met haar 27 leden is vaak en terecht aan kritiek onderhevig: log, inefficiënt, dirigistisch, ver van de burger. Met deze voorzet bewijst de EU haar meerwaarde. Geen enkele lidstaat, ook niet de grootste, kan alleen een rol spelen in deze kwestie. Als we het in debatten tussen staten eens zouden moeten worden over de verdeling van lusten en lasten, kwamen we nooit een stap verder. Als de Unie niet bestond, zouden we ze dus bij deze gelegenheid moeten uitvinden.

Als kleine lidstaat, met een roeping tot innovatie en hoge toegevoegde waarde, kunnen we bij dit plan garen spinnen. Dat vereist dan wel dat we grootser en meeslepender leren denken dan het uitdelen van cheques als de stookolieprijzen stijgen en het heropenen van vervuilende hoogovens als de vraag naar staal opveert. Politici die het lef hebben om daarvoor op te komen, moeten de volgende verkiezingen niet vrezen.


DS, 24-01-2008 (Bart Sturtewagen)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB