Overgewicht en obesitas nemen in heel de geïndustrialiseerde wereld hand over hand toe. Uit de OESO gezondheidsindicatoren blijkt dat in ons land al 40% van de volwassenen kampt met overgewicht. Ook het aantal jonge obesen zit in de lift.

Dit gaat vaak gepaard met medische problemen zoals diabetes, hoge bloeddruk, gewrichtspijn en ook depressies. Om daar mee komaf te maken, opteren steeds meer zwaarlijvigen de jongste jaren voor een ingreep. Het aantal operaties is toegenomen met 75% in vergelijking met 2001. De obesitaschirurgie is daarmee definitief doorgebroken en uit de taboesfeer gehaald.

Maar grijpt men nu niet te snel naar chirurgie? Is het geen gemakkelijkheidsoplossing? Of is het voor sommige mensen echt de enige mogelijk uitweg? Hoe tevreden zijn de patiënten enkele jaren nadien nog? Hoe zwaar wegen de nevenwerkingen? En hoe groot zijn de gezondheidswinsten?

Bron: Gazet van Antwerpen (vrijdag 14 december 2007)


Al blijken er meer mannen obees te zijn, toch is de overgrote meerderheid van de patiënten die een operatie ondergaan vrouwen (80%)! Maar deze operaties zijn niet zonder risico. Een minderheid (14%) van obese mensen die een bypass- of maagringoperatie ondergingen zou het niet opnieuw doen. Een minderheid maar geen kleine. Deze mensen hebben er vaak een hele lijdensweg op zitten tijdens en na hun revalidatie.
Zulke operaties zijn dus niet zonder risico's. Is het wel de moeite waard? De kans op neveneffecten is toch vrij groot?
In de media worden we gebombardeerd door afvallingskoersen, make-overshows en dergerlijke. Welke impact heeft de media op de recente stijging in gewicht en de daaraan gelinkte stijging in operaties om de strijd tegen overgewicht te proberen winnen?
Is het gemakkelijkste niet gewoon een nieuwe levenstijl aanmeten? Streven we uiteindelijk af op een maatschappij van uitersten? In dit geval obesitas vs anorexia?