Een sociale elite stuurt haar kinderen hier naar het Nederlandstalig onderwijs en durft op zondag al eens 'zes pistolés' vragen. Dit kan belachelijk klinken. Maar dit wijst op z'n minst op een belangrijke mentaliteitswijziging. Dit verdient inderdaad respect. Nu de grenzen verleggen of de rode loper uitleggen voor een verdere verfransing zou juist heel deze evolutie op de helling plaatsen. Of denkt men echt dat Franstaligen hier tweemaal in de week avondlessen Nederlands komen volgen als ze weten dat alles hier morgen in het Frans kan? De dag dat alle Franstaligen, 'would be Belgicisten' incluis, echt de taal van de andere praten, hang ik meteen mijn Belgische vlag buiten.
Rik Otten, voorzitter cultuurraad Linkebeek

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Lekker Belgisch


Bart De Wever begrijpt de actie niet waartoe Olivier Maingain opriep in de Brusselse faciliteitengemeenten. 'Wat we mogen vragen van inwijkelingen uit Duitsland, Marokko, Italië of Turkije mogen we dus niet vragen van Franstaligen: Nederlands spreken in Vlaanderen.'


De provocerende uitspraken en moties voorgelegd tijdens de gemeenteraden van Kraainem, Linkebeek en Wezembeek-Oppem komen niet onverwacht. Al sinds jaar en dag spoort het FDF, trouwe partner van de MR, alle Franstaligen aan om de bestaande wetgeving naast zich neer te leggen en 'rechten' op te eisen. Zo verspreidt de partij een brochure die deze 'rechten' van de Franstaligen precies opsomt. Volgens het FDF heeft elke Franstalige het recht om overal Frans te spreken en in het Frans te worden geholpen. Ze roepen alle Franstaligen op om dit consequent te doen, van Knokke, over de Vlaamse rand rond Brussel, tot in Maasmechelen. Indeling van België in gewesten? Nooit van gehoord. Door de grondwet gewaarborgd territorialiteitsbeginsel? 'Maar enfin, het territorialiteitsbeginsel is een instelling van de zeventiende eeuw.' Van zo'n antwoord sta je als redelijk mens toch even te kijken. Toch werd dit in alle ernst verkondigd door een dame van het FDF in Terzake. Ze maakte daarmee elk op hun wijze duidelijk wat 'België' betekent voor de Franstaligen: altijd en overal Frans te mogen spreken.

En dat is ook het probleem in de Vlaamse Rand. Franstalige inwijkelingen vinden het niet meer dan normaal dat ze probleemloos in het Frans worden bediend. Voor hen hoeft een staatshervorming dan ook helemaal niet. Alles moet blijven zoals het is: lekker Belgisch. Daarom willen ze ook niet weten van een splitsing van B-H-V. De droom van le très grand Bruxelles de l'avenir mag niet worden aangetast, ook al is de huidige toestand flagrant in strijd met de grondwet!

En dat alles gebeurt in naam van de vrijheid, de vrijheid zich niet te moeten aanpassen en te mogen verwachten dat een streek zich aanpast aan wie er inwijkt. En waar dat toe leidt, bewijst de geschiedenis van Brussel. In 1830 was de gewone burgerbevolking van Brussel, ongeveer het gebied binnen de huidige kleine ring, bijna volledig Nederlandstalig. Dat veranderde snel onder druk van het verfransende Belgische regime. In Brussel was immers niet alleen het (Franstalige) overheidsapparaat geconcentreerd, maar ook het (eveneens Franstalige) bank- en zakenwezen, de pers, de vrije beroepen... Het aanzuigeffect op Franstalig België was groot. De daarmee gepaard gaande verfransing trof niet alleen de autochtone Brusselaars, maar ook de mensen die vanuit Brabant, Vlaanderen en Limburg naar Brussel trokken. In nauwelijks drie generaties tijd veranderde Jan in Jean en Maria in Marie. Het sociologische proces waarbij de sterkere de zwakkere wegdrukt, veranderde volledig het taalbeeld van Brussel. De vastlegging van de taalgrens in 1963 kwam maar net op tijd om de territoriale aansluiting van Brussel bij Wallonië te verhinderen. De sociaal-economische opgang van Vlaanderen vertraagde sindsdien enigszins de verdere verfransing van Brussel, maar kon die niet stoppen. De evolutie van de mobiliteit, de urbanistische verloedering van de hoofdstad en de grote instroom van anderstalige nieuwkomers, dreven tegelijkertijd heel wat Franstalige Brusselaars naar de Vlaamse Rand. Het idee daar (opnieuw) Nederlands te gaan spreken, was en is voor velen ondenkbaar en de verfransingsdruk blijft bestaan: faciliteiten moeten eeuwig duren, Brussel moet uitbreiden en Franstaligen moeten overal het recht hebben om in het Frans te worden geholpen. Dat de (taal)wetgeving dat in de weg staat, is volgens hen niet minder dan een aantasting van hun mensenrechten. Maingain aarzelt dan ook niet om de 'aantasting' van deze grondrechten aan te klagen op internationaal vlak. Hij trekt daarvoor naar het Europees parlement, de Raad van Europa en zelfs naar de Verenigde Naties.

Wat we mogen vragen van inwijkelingen uit Duitsland, Marokko of Italië mogen we dus niet vragen van Franstaligen. Het democratisch principe dat een inwijkeling zich aanpast aan de gemeenschap waar hij zich komt vestigen, geldt om de een of andere mysterieuze reden niet voor Franstaligen.

Nochtans vragen we daarmee niets buitengewoons. Het volstaat even te kijken naar Canada om dat te beseffen. Daar zijn het precies de Franstalige Canadezen die in Quebec een beroep doen op strenge taalwetten om hun culturele identiteit te beschermen tegen het Angelsaksische overwicht. Wat ons betreft, hebben de Quebecois gelijk!

Bart De Wever is de voorzitter van de N-VA


DS, 24-10-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB