HET MOERAS


Zelfs in de spannendste dagen van de Koude Oorlog (1947-1991) was het wereldnieuws als negen Amerikaanse soldaten sneuvelden. Niet meer, zo bleek gisteren. Ook de 100 Irakezen die elke dag omkomen zijn geen wereldnieuws, net zo min als de ruim 1000 die het land elke dag verlaten, of de gemiddeld 15 Iraakse 'vijanden' die de Amerikaanse soldaten per dag omleggen bij gemiddeld 100 aanvallen dagelijks op alle Amerikaanse strijdkrachten in Irak. Aan repetitief nieuws kan je geen reclame hangen en dus haalt het de moderne media niet.


Na 3332 officieel gesneuvelde soldaten is de kwestie van de terugtrekking van de Amerikaanse troepen uit Irak enkel nog een kwestie van wanneer. Voorbij het gehakketak tussen het Democratisch Congres en de niets lerende president Bush rekenen nuchtere zielen in Washington voor dat vanaf januari 2008 de Amerikanen er in Irak alleen voor staan. Het gros van hun troepen zal weg zijn voor de nieuwe president op 20 januari 2009 aantreedt.

Waarom dat zo is, staat in het jongste rapport van de gepensioneerde generaal en West Point-prof Barry McCaffrey. Die toerde in maart langs alle Amerikaanse big shots in Irak, is een onverbeterlijke optimist en dus geloofwaardig in zijn Cassandra-passages over de gevolgen van Irak en Afghanistan. Hij beschrijft hoe er vandaag geweldig snel promotie gemaakt kan worden bij de US Army omdat officieren zodra ze kunnen naar burgerjobs vluchten. Hij stelt dat er zo weinig liefhebbers zijn om de leeggekomen plaatsen in te vullen dat het aantal junkies, oudjes (rekruten van 42 jaar en meer) en dieven in het geheel relatief snel toeneemt. 'Er is niet langer een strategische reserve voor het Amerikaans landleger', besluit hij. 'De huidige ontplooiing van 20 brigades in Irak en 2 in Afghanistan is onhoudbaar.'

Steeds meer wordt duidelijk dat er iets heel onwezenlijks aan het broeien is. De historische rol van de Amerikanen in Irak zal erin bestaan hebben eeuwenoude tegenstellingen te hebben doen ontploffen: sjiieten versus soennieten, Turken versus Koerden, Perzen versus Arabieren.

Alle scenario's worden nu denkbaar. En dus begint iedereen zich nog sneller te bewapenen, tot en met de Saoedi's die openlijk over een eigen kernbom filosoferen. Inmiddels escaleerde, bij gebrek aan perspectief, gisteren ook weer het Israëlisch-Palestijns conflict. En geven alle Navo-militairen in Afghanistan toe dat ze gewoon met te weinig zijn om de Taliban te verslaan.

Dieperliggend is de consequentie dat zelfs het machtigste leger ter wereld vandaag niet in staat is een land van 25 miljoen inwoners met een uitermate legervriendelijke geografie onder de duim te houden. Dat machtigste leger kan telegeleide raketten afvuren, de vijand bombarderen, het land binnenvallen en de regering even verdrijven, maar daar stopt het. Zullen zelfs de Amerikanen dan zoveel geld blijven investeren in hun militair-industrieel complex?

Dichter bij onze Europese portefeuille rijst de vraag wat onze olie binnenkort gaat kosten. De helft van wat we tanken kopen wij Europeanen tegenwoordig bij Vladimir Poetin, maar nog altijd een derde uit het Nabije Oosten, waar we steeds vaker gulzige Indiërs en Chinezen tegenkomen. Ruim 35 % van de bekende wereldvoorraden aan olie bevindt zich in een straal van 500 kilometer rond Basra, in een gebied dat ook het kernland is van eeuwenlang gediscrimineerde Arabische sjiieten.

En dus zullen de grootste wereldvoorraden aan olie binnenkort voor het eerst in een eeuw niet meer onder westerse, Angelsaksische controle staan. Waarom zou de Saoedische monarchie nog Engelsen en Amerikanen voortrekken als die haar militair niet meer kunnen bijstaan? En waarom zouden de Saoedische onderdanen hun vadsige koningen nog aanvaarden als die niet meer gesteund worden vanuit het Westen? Misschien weet Allah zelve hoe dat allemaal zal aflopen. Misschien herlezen de goden gewoon gniffelend de tekst waaruit blijkt dat de menselijke hybris andermaal voorgeprogrammeerd was.

'Waarom hadden we Saddam Hoessein moeten aanvallen?' vroeg een Amerikaanse expert zich medio 1991 af, enkele maanden nadat de Amerikanen Koeweit hadden bevrijd, maar niet naar Bagdad waren opgerukt. 'Door wat voor regering hadden we hem moeten vervangen? Een soennitische of een sjiitische? Een Koerdische of toch een van de Baath-partij? Of een met enkele islamitische fundamentalisten misschien? Hoelang hadden de Amerikaanse troepen in Bagdad moeten blijven? Wat zou er gebeuren na hun vertrek? Hoeveel doden hadden we moeten slikken voor de zaak van de Iraakse stabiliteit? Neen, mijn idee is dat we een grote vergissing zouden hebben begaan door ons in het Iraaks moeras te begeven.' Zo sprak de minister van Defensie in Washington toen. Zijn naam? Dick Cheney.

Rolf Falter is freelance journalist.


DS, 25-04-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB