Op zoek naar een naald in een hooiberg


Er is schaarste op de arbeidsmarkt. Om voldoende mensen te vinden, moeten bedrijven een hele resem kanalen inzetten.


Een groot industrieel bedrijf uit de metaalsector zoekt gekwalificeerde arbeiders en roept hiervoor de hulp in van de VDAB. Het bedrijf staat bekend om zijn goede arbeidsvoorwaarden en hoge lonen. De VDAB blijft niet bij de pakken zitten en zet onmiddellijk de grote middelen in.

Uit de databases worden 400 (vierhonderd!) werkzoekenden geselecteerd. Het gaat zonder uitzondering om personen met een opleiding, ervaring of affiniteit die aansluit bij de metaalsector.

Een vijfde van de kandidaten wordt onmiddellijk uit het bestand verwijderd. Ze hebben vroeger nog gewerkt bij het bedrijf of er gesolliciteerd en kregen een negatieve evaluatie.

Geen nood echter. Er blijven nog altijd 320 kandidaten over. De tijd staat echter niet stil. In de tussenliggende periode hebben 55 kandidaten elders werk gevonden. De resterende groep, de teller staat intussen op 265, wordt via een aangetekend schrijven uitgenodigd voor een rekruteringssessie bij het betrokken bedrijf. Opnieuw vallen 60 kandidaten af omdat ze zeer concrete werkvooruitzichten hebben. Van de overigen komen slechts 69 personen, of een op de drie, opdagen. Twee derden is zonder verwittiging thuis gebleven en zal door de VDAB in het kader van de sluitende aanpak opnieuw worden gecontacteerd.

Van de 69 kandidaten zijn er uiteindelijk 22 die in aanmerking komen om het aanwervingsproces bij het betrokken bedrijf aan te vatten. Intussen zijn er acht personen, of twee procent van de oorspronkelijke groep, gestart bij het bedrijf.

Dit lijkt op zoeken naar een naald in een hooiberg. Voor alle duidelijkheid, het gaat niet om een alleenstaand geval.

Uit deze case kunnen we verschillende zaken leren. Vooreerst is het duidelijk dat de VDAB nog werk voor de boeg heeft in het selectie- en rekruteringsproces van werkzoekenden. Vierhonderd personen selecteren om er uiteindelijk acht over te houden, wijst niet op efficiëntie en effectiviteit.

Snelheid is in dergelijke zaken essentieel. Zo vielen heel wat kandidaten af omdat ze intussen elders werk hadden gevonden. Het is duidelijk dat er met een meer beperkte rekruteringspool moet worden gestart en dat de eerste profilering veel scherper moet gebeuren. Dat zoveel kandidaten afvallen, is fnuikend voor hun motivatie. De zogenaamde activering schiet in dergelijk geval zijn doel voorbij en bereikt net het omgekeerde.

De VDAB zal dus moeten investeren in meer kwalitatieve databases. Het markantste feit is echter de zwakke opkomst voor de rekruteringssessie in het bedrijf. Twee op de drie betrokkenen kwamen zonder bericht gewoon niet opdagen. Dat betekent dat de sluitende aanpak nog niet echt doorgedrongen is in de geesten van de werkzoekenden. Blijkbaar dringt de ernst van de situatie niet bij iedereen even snel door.

De tijd dringt evenwel. Indien er op het terrein niet snel iets verandert, dan komt de onbeperktheid qua duur van de werkloosheidsuitkeringen op de onderhandelingstafel. Het is trouwens de vraag of de gehele activeringsfilosofie überhaupt kan slagen binnen de huidige institutionele context. Voor slimme werkzoekenden blijven er genoeg achterpoortjes om te ontsnappen aan de controle.

Jan Denys is arbeidsmarktdeskundige bij Randstad.


DS, 17-11-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB