BRUSSEL - Bert Anciaux, de minister van Cultuur, zou de subsidies almaar meer laten afhangen van politiek gelobby. Vooral wanneer hij de precieze bedragen vastlegt van de subsidies voor orkesten, organisatoren en organisaties, legt hij het kwaliteitsoordeel van experts in zijn beoordelingscommissies naast zich neer. Dat zegt en schrijft Herman Baeten, de voorzitter van de commissie die over muziek adviseert, in een opiniebijdrage in De Standaard.

Baeten noemt sommige beslissingen van Anciaux "platte politieke voorkeursbehandeling". Anciaux laat de commissies volgens hem aan hun lot over, en de politici wassen hun handen in onschuld.

Vooral de polemiek over de subsidies aan Sfinks (eerst geen en dan wel, dankzij Anciaux) en de aanvallen op het werk van de beoordelingscommissies zit Baeten hoog. Koen T'Sijen, kamerlid voor Spirit en de voormalige woordvoerder van Anciaux, twijfelde eerder in een gesprek met De Standaard aan het werk van de experts. "Ik denk dat ze nog nooit op het festival zijn geweest", zei T'Sijen. jav

bron: http://www.standaard.be/Artikel/Det...DMF08082006_014

Over de subsidies in de culturele sector is heel wat te doen. Er zijn verschillende organisaties die (goede) cultuur aanbieden, maar er is gewoon te weinig geld om iedereen te geven wat ze nodig hebben.
Wat goed en minder goed is ook een relatief begrip. Ook de mensen van de adviescommissie kunnen niet objectief zijn over cultuur. Volgens mij blijven er discussies over bestaan en kan men nooit iedereen tevreden maken door hen subsidies te geven.
Cultuur is iets wat men nodig heeft, maar waar men weinig geld voor kan vrijmaken.

Zoals reeds aangehaald: over smaken valt niet te twisten... Ook een gespecialiseerde commissie zal steeds een gekleurd advies geven, ook al wordt ervan verwacht dat ze haar objectiviteit bewaart.
Daarnaast denk ik ook dat het gelobby waar men over spreekt ondertussen een 'vaste waarde' is geworden binnen de politiek, een instrument waar sommigen handig van gebruik maken. De vraag is natuurlijk of deze werkwijze al dan niet te verwerpen is

Ik ga akkoord met Nele.
Maar zij vraagt zich af of het mogelijk is om deze werkwijze te verwerpen...
Ik denk dan "waar een wil is, is een weg". Maar dan is natuurlijk de vraag "is de wil er wel?"...