Ontslagen arbeiders uit de autoassemblage naar de zorg leiden. Het is een scenario dat de voorbije weken meermaals te sprake kwam. Interessant, maar is het ook realistisch? Familiehulp toont dat het kan, maar er is nog werk aan de winkel.
Met 12.000 thuishelpers en verzorgenden is Familiehulp de grootste dienst voor gezins- en thuiszorg in Vlaanderen. In samenwerking met de VDAB organiseert Familiehulp het hele jaar door opleidingen in alle provincies. Wie wil instappen, kan elke maand wel ergens terecht. Leeftijdsgrenzen zijn er niet voor opleiding of tewerkstelling, een diploma is ook niet vereist.

Volgens Lon Holtzer, Zorgambassadrice van de Vlaamse Overheid, komen technische profielen perfect in aanmerking voor een switch naar de zorgsector. Zij-instromers komen immers uit alle richtingen aanwaaien. ‘We zien ingenieurs, mensen uit de banksector, reclame, verkoop, doctorandi in de scheikunde ... Elk profiel is waardevol, omdat wie de stap zet gemotiveerd is en bewust kiest voor zorg. Vaak hebben ze het gehad met de profitsector en willen ze iets betekenen voor mensen. Soms hebben ze ook zelf iets meegemaakt - vader of moeder is ziek geweest - wat de drempel verlaagt.’

En kiezen voor de zorg na een Ford Genk-scenario? ‘Dan is het natuurlijk geen persoonlijke keuze, maar vaak blijkt dat die werknemers in de zorg heel breed terechtkunnen. Zij-instromers gaan zowel richting verpleegkunde als richting zorgkundige/verzorgende’, meent Lon Holtzer. ‘Het hangt er vanaf hoe oud ze zijn en hoeveel energie ze nog hebben om te studeren. Hoe jonger en hoe hoger opgeleid, hoe meer ze voor verpleegkunde kiezen. Oudere en minder hoog opgeleide werknemers, kiezen vaker voor een job als verzorgende of zorgkundige.’

Beschikken die mensen wel over de juiste motivatie? ‘In de zorgsector kan je niet tegen je zin werken’, aldus Lon Holtzer. ‘Dat lukt niet met mensen die permanent een beroep op je doen. Kandidaten laten we daarom kennismaken met de job via inleefmomenten, om hen te laten proeven van de job en om te kijken of het echt iets is voor hen. Ze komen in contact met zorgverleners, cliënten en patiënten waardoor ze meteen voelen of het hun ding is. Er zijn er veel die echt openbloeien.’

Bron: De Standaard
7/12/2012

Eigen mening: Het is positief dat deze mensen hulp krijgen van Familiehulp, want het was natuurlijk een ramp dat zo veel mensen hun job kwijt raakten, maar nu is er toch licht aan het einde van de tunnel. En ik zie er ook geen graten in.

Ik vind het een mooi initiatief van Familiehulp dat zij ook opkomen voor de gedupeerden van Ford Genk. Anderzijds denk ik ook wel dat het pure noodzaak is dat deze mensen bijgeschoold worden omdat het werken in de zorgsector een andere aanpakt vergt dan een job bij Ford.
Ze halen aan dat deze mensen, willen ze terechtkomen in de verpleegkunde, verder moeten studeren dan dat ze waarschijnlijk gedaan hebben.
De jobs bij Familiehulp zijn zeker en vast niet te onderschatten, en ik denk dat velen zich hier misschien wel in gaan verslikken (al is dat niet wat ik hoop).

In ieder geval denk ik wel dat het een mooi initiatief is om knelpuntberoepen zoals de zorgsector op te vullen met mensen die geen werk vinden. Maar ik stel me toch wel de nodige vraag, en die ketsen ze in het artikel meteen af met een 'kort - door - de - bocht' antwoord; Is de motivatie of de bekwaamheid er wel bij die werknemers? Ik kan er wel inkomen dat degenen die het zien zitten om toch iets in de zorgsector te doen, een mooie kans krijgen om terug iets op te bouwen, maar dit is dan persoonlijk. Op de vraag in het artikel of het realistisch is, daar antwoord ik dus zeker en vast positief op. In elke mens zitten verborgen talenten en troeven!