De treinstakingen van het voorbije jaar hebben de NMBS al tien miljoen euro gekost, verklaarde NMBS-topman Jo Cornu vandaag in de Kamer. Volgens Cornu kan de NMBS daarmee 160 werknemers een jaar lang betalen.

Bovendien weegt het negatief voor het imago en de werking van het bedrijf. ‘Dit is negatief voor het aanvoelen van de klant en de ontwikkeling van het bedrijf’, zegt Cornu vanmorgen in de hoorzitting over NMBS en Infrabel. Met de regionale stakingen van de socialistische vakbond ACOD-Spoor maandag en dinsdag zit de NMBS voor 2015 al aan 8 stakingsdagen.

Productiviteit

Cornu was samen met zijn collega Luc Lallemand van spoornetbeheerder Infrabel in de Kamer om uitleg te geven over de plannen voor de komende jaren. Minister van Mobiliteit Jacqueline Galant vraagt bij de NMBS een stijging van de productiviteit met jaarlijks 4 procent tegen 2019. 'Dat zal van de NMBS een zeer zware inspanning vragen', klinkt het. Cornu wijst erop dat van 2004 tot 2013 de verbetering van de productiviteit bij het binnenlandse vervoer op 1 tot 1,5 procent kwam. Bij vergelijkbare andere Europese spooroperatoren was dit eerder tussen 1,5 en 2,5 procent.

De komende jaren zijn alleszins uitdagend. De spoorwegen moeten van de regering tegen 2019 immers 663 miljoen euro besparen. Cornu denkt aan meerdere pistes, bijvoorbeeld meer commerciële vrijheid om de ticketprijzen te bepalen. Anderzijds hamerde hij opnieuw op de infrastructuurvergoeding die de NMBS aan Infrabel met betalen en die 'bij de hoogste in Europa is'.

Ook moeten de kosten lager. Hier biedt de leeftijdspiramide van het bedrijf - met veel vijftigplussers- 'de kans om de productiviteit te verhogen zonder enig ontslag. Dit toon aan dat het nu het moment is om te handelen.' Voor 2015 rekent de NMBS op een aangepast verlies van 4 miljoen euro (ebitda). In 2013 was dat -60 miljoen euro, in 2014 -30 miljoen euro. In 2014 en 2015 is er besparingsinspanning geleverd van 50 miljoen euro per jaar, klonk het daarbij.

Spoorstakingen

Net vandaag maakt Infrabel de resultaten bekend van de regionale spoorstakingen begin deze week. In totaal ging het om 1.712 volledig en 478 gedeeltelijk afgeschafte reizigerstreinen. Verder telde de spoornetbeheerder 12.323 minuten (of ruim 205 uren) vertragingen in het reizigersvervoer.

Bron: De Standaard; 21/10/2015

Eigen mening:
Ik ben een absolute voorstander van het recht op staken.
Maar ik vind dat men in gevallen van openbaar vervoer toch moet streven naar een soort van minimum bezetting. Want door stakingen van het openbaar vervoer worden vooral de werkende mensen en schoolgaande jeugd getroffen. Ze treffen in vele mindere maten de politici waar ze in de eerste plaats toch aandacht van vragen. Door hun acties stellen ze enkel stakingen in een kwaad daglicht en hebben mensen geen oren meer naar hun mening. Wat ook in het artikel naar voren wordt gebracht is dat deze stakingen enorm veel geld kosten. Het is jammer dat werknemers naar stakingen grijpen om hun punt duidelijk te maken. Ik vraag me af of er eventueel betere manieren zijn om hun problematiek onder de aandacht te krijgen zonder hiermee onschuldigen te treffen.

Mijn mening komt volledig overeen met de mening van Leonie. Op deze manier staken haalt weinig uit, het gaat aan zijn doel voorbij. De enigen die getroffen worden zijn de mensen die er niets mee te maken hebben. Denk maar aan mensen die naar het werk moeten, jongeren en kinderen die naar school moeten, ouders die hun kinderen naar de kinderopvang brengen ... . In dit artikel staat dat de stakingen daar bovenop nog eens 10 miljoen euro hebben gekost. Wie gaat dit bedrag betalen? Het zou mij niet verbazen als deze kost voor de zoveelste keer doorgerekend zal worden naar de reiziger (zoals het altijd gebeurt!). Langs de ene kant probeert het openbaar vervoer zich zo aantrekkelijk mogelijk te maken naar de consument toe door middel van reclamecampagnes, maar langs de andere kant is er om de haverklap een staking. Is de NMBS verbaasd dat mensen steeds meer voor andere alternatieven kiezen? Er wordt serieus overdreven met de stakingen en naar mijn mening is de NMBS gewoonweg zijn eigen ramen aan het inslaan. Er komt een moment waarop mensen geen greintje vertrouwen meer hebben in het treinverkeer en het opgeven om het te proberen. Dat zal het moment zijn waarop de NMBS zal inzien wat het aangericht heeft met de stakingen en dat zal ook het moment zijn waarop het te laat is.