Hoewel armoede vaak vooral als een stedelijk fenomeen wordt aanzien, worden ook vele gezinnen op het platteland daarmee geconfronteerd. Het aandeel arme huishoudens ligt daar zelfs hoger dan in heel wat andere gebieden. Dat blijkt uit het onderzoek ‘Armoede in de stad en op het platteland.
Volgens de studie van de KU Leuven en de ULB, die tot stand kwam op vraag van het Steunpunt Armoedebestrijding en het Federaal Wetenschapsbeleid, ligt het armoedecijfer het hoogst in de dichtbebouwde stedelijke gebieden (22,8 procent). Maar meteen daarna volgen het afgelegen platteland (15,9 procent) en het platteland (12,7 procent). Pas daarna komen de niet-dichtbebouwde stedelijken gebieden (11,4 procent) en de tussenliggende gebieden (8,8 procent).

De armoede blijkt op het platteland wel minder ‘diep’ te zijn: de tien procent armste huishoudens zijn daar minder vertegenwoordigd. Maar de groep die net daarna volgt (tussen de tien en vijftien procent armsten), is dan weer oververtegenwoordigd op het platteland.

Opvallend is ook dat de armoede niet overal op dezelfde manier tot uiting komt. Zo blijken arme gezinnen die in dichtbebouwde stedelijke kernen wonen eerder een neiging tot onderconsumptie dan tot schuldenopbouw te hebben: ze beschikken minder vaak over telefoon, gsm, computer, internet of een auto. De arme gezinnen op het platteland zijn vaker in het bezit daarvan, maar in het algemeen is hun financiële situatie minder goed.

Voorts brengt het onderzoek naar voren dat onder meer bij alleenstaanden, eenoudergezinnen en 65-plussers het armoedecijfer hoger ligt op het platteland dan in de stad.

Eigen mening:
Het is erg om te zeggen maar ik vind dat het tijd wordt dat we de problemen in het buitenland even aan de kant schuiven. De armoede in België zelf is een prangend probleem. Ondanks dat het dicht bij de deur is lijkt het alsof veel mensen niet beseffen wat er in hun eigen land allemaal gebeurd.