Angst eet de ziel op

Migratie en terrorisme. De twee thema’s die 2015 overheersten, zullen allicht ook 2016 domineren. Wat ze gemeenschappelijk hebben, is dat ze bij brede lagen van de bevolking angst creëren.

Die angst is grotendeels irrationeel. De kans dat ook ons land het slachtoffer wordt van een grote terroristische aanslag, is misschien inderdaad groter dan ze ooit eerder was in onze herinnering. De kans dat we er als individu door geraakt worden, blijft echter kleiner dan de kans dat we omkomen in een verkeersongeval. En de migranten die terecht in ons land asiel zoeken en krijgen, zijn mensen zoals u en ik. Ze spreken alleen een andere taal en hebben andere gewoonten en een andere cultuur. Zodra ze zich hier gesetteld hebben, kunnen ze een verrijking worden voor onze economie en onze maatschappij, zoals elders in deze krant ook professor Paul De Grauwe en Philip Schellekens, een senior economist van de Wereldbank, zeggen. Meer zelfs: we hebben ze nodig, in onze snel vergrijzende maatschappij.

Maar dat die angst irrationeel is, wil niet zeggen dat ze niet begrijpelijk is. Het terrorisme, dat vorig jaar ook Europa bereikte, is angstaanjagend door zijn wreedheid en onvoorspelbaarheid: het kan op elk moment om het even waar opduiken. De vele nieuwkomers in ons land zijn voor veel mensen angstaanjagend omdat we hen niet kennen en in hen een bedreiging voor de eigen welvaart en veiligheid zien.
Daarom moeten we die angst ernstig nemen. Maar vooral: angst moet je wégnemen. Want ‘Angst essen Seele auf’: angst eet de ziel op, zoals filmmaker Rainer Werner Fassbinder in 1974 al wist over de migrantenproblematiek.

Ook vandaag dreigt de angst onze ziel op te eten. Steeds meer Europese landen zoeken manieren om de vreemde buiten te sluiten, zelfs al gaat dat ten koste van de waarden die we luidkeels al zovele jaren verdedigen, en van de Europese eenheid die we zo moeizaam bewerkstelligd hebben. We aanvaarden – en sommigen juichen het misschien zelfs toe – dat onze eigen soldaten gewapend rondlopen in onze eigen straten, een beeld dat we normaal alleen kennen uit dictaturen en politiestaten. Dat is inderdaad, zoals minister Kris Peeters terecht zegt in deze krant, ‘niet gewoon’.

Van onze beleidsvoerders – op Europees, Belgisch en lokaal niveau – mogen we dus hopen dat zij het hoofd koel en het hart warm houden. En maatregelen treffen die de angst wegnemen. In plaats van ze, om populistische en electorale redenen, nog aan te wakkeren. Ook al is dat niet evident.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20160101_02045761

Eigen mening:
Onze maatschappij heeft bang! Niet iedereen wil er aan toegeven, maar de meeste mensen voelen zich minder veilig dan vroeger. Die angst is een zeer jammer gegeven, want een maatschappij draait voor een groot deel op veiligheid. Kijk naar Brussel een paar weken geleden. De angst legde Brussel plat en nog steeds is onze hoofdstad daar nog niet helemaal van bekomen. De vooruitzichten dat 2016 niet minder angst zal meebrengen vind ik dan ook heel somber.
De angst merk je ook in de scholen. Vele studenten hadden vragen bij de recente gebeurtenissen en vroegen zich af of terreur ook naar België komt. Ik denk dat het een taak voor de scholen is om in het nieuwe jaar nog meer in te spelen op deze gebeurtenissen. We moeten proberen onze jongeren een stukje veiligheid terug te geven, zonder de zaken mooier te maken dan ze zijn.

Angst kan veel doen met mensen. Het kan bewust en onbewust in ons aanwezig zijn. Zoals Linde reeds aangaf, is de maatschappij bang. Bang van het onbekende, bang van wat er komen zal. Is dat een reden om alle leuke dingen achterwegen te laten? Neen. Als we al onze uitstapjes laten en onszelf de hele dag opsluiten in ons eigen huis omdat we bang zijn, zullen we niet meer leven. We zullen op dat moment geleefd worden. We zullen niets meer doen omdat we het zelf willen, maar omdat we bang zijn dat er anders iets ergs te gebeuren staat. De angst eet, zoals in de titel staat, de ziel op. Ik vind dat we moeten bewijzen dat we sterker zijn dan onze angsten. Dat is moeilijk. Als iedereen elkaar helpt en we elkaar proberen te begrijpen, moet dat volgens mij wel lukken. Onze maatschappij is op dit moment een egoïstische samenleving, we richten ons te veel op onszelf en zitten niets in met anderen die we niet kennen. Dit is een verkeerde houding. Denk maar aan allochtonen. Als je tegen één allochtoon ruzie maakt, staat er een paar uur later een groep van 50 voor je deur. Wij kunnen veel leren over hun groepsgevoel. Ik denk dat wanneer we moeite doen om zelf een groepsgevoel te creëren, iedereen veel gelukkiger en minder angstig zal worden.