Senioren leven samen zoals kotstudenten


In Schaarbeek leven zeven bejaarden al drie jaar samen zoals op een studentenkot.


,,Uw natte paraplu mag u in de inkom laten. Dat is hier de huisregel'', zegt Hélène (84). ,,Ik moet u melden dat Jacqueline weg is, op wandelreis in de woestijn. Zij is 72. Kom binnen.''

Binnen, dat zijn drie aaneengesloten ruimtes: keuken, salon, leeskamer. Dat zijn de gemeenschappelijke delen. Boven hebben de vijf vrouwen en twee mannen elk hun eigen appartement van 40 m{+2}, met slaapkamer, kitchenette en aparte badkamer.

Dit project is het eerste Abbeyfield-huis in het land. Het concept komt uit Groot-Brittannië: senioren wonen samen in één huis en doen een aantal dingen samen, maar behouden hun autonomie. In Schaarbeek stelde het gemeentebestuur een woning ter beschikking. Er werd een vzw opgericht waarvan de bewoners lid zijn en samen huren ze het huis van de gemeente. In België zijn er nog twee Abbeyfield-huizen, in Lixhe en Villers-la-Ville.Hier in Schaarbeek hangt een bakluchtje in de keuken. Prei? ,,Goed geroken. Deze middag was het Suzannes beurt om te koken. Elke middag eten we samen. Veertien dagen vooraf stellen we een weekmenu op. De inkoper van de dag moet ook koken. Je kan ook elders gaan eten, maar dan laat je dat wel op voorhand weten.''

Hélène was de allereerste huurster hier, drie jaar geleden. ,,Ik woonde voordien op een appartement in twee etages. Zeer onpraktisch. Toen ik over dit project hoorde, informeerde ik meteen. Het idee van samenleven trok me aan. Ik zocht hoe dan ook een alternatieve manier van wonen.''

Claire (72) was er ook snel bij. ,,We zijn pioniers. Ik bedoel: als je naar een rusthuis gaat, heb je voordien al gezien hoe men er leeft. Wij moesten het allemaal zelf uitzoeken in het begin. Vandaar allicht dat het wat duurde voordat ik was aangepast. Ik heb heel mijn leven alleen gewoond en werkte als sociaal assistente. Ik heb gezien hoe bejaarden in een depressie sukkelen uit eenzaamheid. Hele dagen zitten ze voor hun tv, niemand om mee te praten.''

Ook hier heeft iedereen zijn eigen tv, maar er wordt niet zo druk gekeken. Want het huis moet worden gerund en daarbij heeft iedereen zijn taak. ,,Ik ben de boekhouder', zegt Roger (71) ,,en zorg ervoor dat alle gemeenschappelijke rekeningen zijn betaald: huur, verwarming, telefoon en tv. Ik deel ook de centen uit aan wie die dag moet gaan shoppen om te koken.'' ,,Ik had in het begin vooral last om het juiste evenwicht te vinden tussen privé- en gemeenschapsleven. We zeiden het al: we moesten het allemaal zelf uitzoeken'', merkt Hélène op. ,,Het was aanvankelijk aftasten waarover je praat met mekaar. Ondertussen is het duidelijk geworden dat de hele tijd over je verleden vertellen niet goed is. Oude mensen zijn niet geïnteresseerd in het leven van een ander. Het heeft ook te maken met niet indiscreet willen zijn. Plus: het is zoveel beter in het heden te leven.''

Er is pas een kamer vrijgekomen en dus zijn de zeven op zoek naar een nieuwe bewoner. Liefst een man, om het evenwicht te herstellen. Een die niet drinkt en die zal meehelpen in het huishouden. Kandidaten worden hoe dan ook gedurende twee weken getest. Ondertussen verblijft hij in de gastenkamer die nu ter beschikking staat van bezoekende familie. Na de testperiode houden de bewoners een stemming over de kandidaat. Er zijn er al weggestemd.

,,Vlaanderen twijfelt nog even om in dit soort samenlevingsproject te stappen'', zegt Charlotte Bevernage, vice-voorzitter van Abbeyfield-Belgium. ,,Vlaamse senioren willen misschien wel graag samenleven, maar ze houden nog te veel vast aan hun eigen huis. Het is bekend dat de Vlaming met de baksteen in de maag is geboren. Wie in een Abbeyfield-huis stapt, wordt huurder.''


DS, 23-02-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB