Gedetineerden vinden na hun vrijlating uit de gevangenis maar moeilijk een nieuwe job. Uit cijfers van de VDAB blijkt dat de helft van hen zelfs helemaal geen werk meer vindt. Omdat het hebben van werk de beste garantie is om uit de gevangenis te blijven, wijdt Bond zonder Naam in haar tweejaarlijkse Gevangenencampagne extra aandacht aan de focus op talent en het vinden van een baan.
Opleiding en onderwijs bevorderen het herintegratieproces. Daarover zijn alle experts en ook ex-gevangenen het eens. Anonieme ervaringsdeskundigen getuigen daarover bij Bond zonder Naam. "Vanuit onze slachtofferervaring zullen we steeds blijven hameren op het belang van meer vorming tijdens de straftijd. Als een gevangene meer inzicht krijgt in wie hij is, wordt hij zich meer bewust van de gevolgen van zijn daden. Zo heeft het herintegratieproces meer kans op slagen."

Alleen blijkt het vinden van werk na een verblijf in de gevangenis niet zo simpel. Het stigma dat nog steeds op gevangenen kleeft, blijft zeer hardnekkig. En zonder werk is het voor ex-gedetineerden vaak heel moeilijk om structuur te geven aan hun leven en de draad opnieuw op te pikken, met alle gevolgen vandien. Uit onderzoek van het NICC, het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie, blijkt dat 44,1 procent van de ex-gedetineerden na hun vrijlating opnieuw in de gevangenis belandt, vaak al binnen de twee jaar.

Iedereen lijkt het erover eens dat gevangenen zo snel mogelijk opnieuw aan de slag moeten, maar werkgevers hebben vaak nood aan een extra duwtje. Om hen te motiveren organiseert Bond zonder Naam nu onder meer samen met het ondernemersplatform VKW bedrijfsbezoeken in de gevangenissen.

Bron: De Redactie online - http://www.deredactie.be/cm/vrtnieu..._gevangenen_job

Mening: Het lijkt mij veel makkelijker gezegd dan gedaan om ex-gedetineerden aan een job te helpen. Als ik voor mezelf eerlijk moet zijn, en ik beeld me in dat ik voor mijn bedrijf moet kiezen tussen twee (verder perfect gelijkwaardige) sollicitanten, waarvan er één uit de gevangenis komt, lijkt mij de keuze voor de ander nogal snel gemaakt. Het is gemakkelijk om ideologisch gezien iedereen tweede kansen te willen geven, maar in praktijk draait het hier maar zelden op uit.
Dit leidt tot een vicieuze cirkel, waarbij vele ex-gedetineerden geen werk vinden en zich keren tot de middelen die zij het best kennen: misdaad. Wanneer ik lees dat meer dan 40 procent van gevangenisverlaters binnen de twee jaar terug veroordeelt wordt, is dit voor mij een duidelijk teken dat er veel beter gewerkt moet worden aan de herintegrering van gevangenen, zowel tijdens hun celstraf als daarna.

Ex-gedetineerden uit de gevangenis houden door hen aan een job te helpen. Het is inderdaad een mooie theorie, maar zoals Bram ook al aangeeft, in de praktijk is dit moeilijk waar te maken. Werkgevers willen hun werknemers kunnen vertrouwen en willen vertrouwen uitstralen naar hun klanten toe. Ex-gedetineerden aannemen is dan uit den boze. (Ook hier kunnen we spreken van een vicieuze cirkel, het hoge recidivisme-cijfer zorgt er voor dat er minder vertrouwen is in ex-gedetineerden, ze zullen minder snel werk vinden, ze zullen sneller recidiveren)
Uit dit artikel is duidelijk dat er meer nood is aan sociaal geëngageerde bedrijven die de maatschappelijke re-integratie van deze mensen wil bevorderen, maar ik denk dat het om de bovenstaande redenen altijd moeilijk zal blijven om deze bedrijven/werkgevers te vinden.

Zoals hierboven reeds aangehaald is de praktijk vaak anders dan de theorie. Het klinkt inderdaad mooi om ex-gedetineerde aan een job te helpen. Als ik een werkgever zou zijn en ik moest kiezen, net zoals Bram zegt, dan denk ik dat ook voor mij de keuze niet zo lang op zich laat wachten. Natuurlijk helpt het niet dat er veel werkzoekende zijn, zowel voor ongeschoolden, als voor mensen met een diploma is werk vinden niet zo eenvoudig. Voor één job zijn er vaak ontelbare kandidaten. Dit maakt het er voor de ex-gedetineerden niet gemakkelijker op. Als je dan merkt dat vijftig procent van hen binnen twee jaar terug in de gevangenis belandt dan stelt dat toch wel vragen. Als de ex-gedetineerden wel werk zouden vinden, zouden ze dan minder kans hebben om terug een misdrijf te plegen? Indien dit zo is, dan denk ik dat we inderdaad bedrijven moeten promoten om ook ex-gedetineerden aan te nemen. Dit zou niet alleen een oplossing zijn voor de werkloosheid onder ex-gedetineerden, maar ook een oplossing voor de overvolle gevangenissen…