Rachida for president!


De bevallige Franse minister van Justitie Rachida Dati komt mijn persoonlijke hitlijst meteen binnen op nummer één. Ze is erin geslaagd om amper vijf dagen na de geboorte van haar dochter alweer te gaan werken. Wat een vrouw!


Eigenlijk wou ze na een paar uur al terug aan de slag, net als haar Marokkaanse moeder destijds, maar de keizersnede bleek toch een vervelende bijkomstigheid. Haar baarvakantie viel daardoor iets langer uit dan gepland. Haar moeder Fatim-Zohra zette haar twaalfde kind op de wereld en stond enkele uren na haar bevalling alweer voor het huishouden te zorgen. Ik kan me indenken dat het huishouden stopte met draaien, als zij dat niet deed. Wat zij kan, kan ik ook, vindt Rachida. Daar kunnen de mannen, zoals Sarkozy, een puntje aan zuigen.

Mannen én vrouwen ten lande juichen nu samen met mij. Wat Rachida kan, moeten wij toch ook kunnen! Want wie heeft er nu ooit 15 weken bevallingsverlof gevraagd? Erger, in Zweden krijgen man én vrouw, zelfstandige én bediende, een volledig jaar vakantie in de schoot geworpen. Duh!

En dat terwijl moeders van nature multi-tasken. Ze sméken om gebroken nachten, postnatale dipjes, pijnlijke tepels, luieruitslag en huilbaby's te mogen combineren met ochtendspits, werken, collega's en avondspits.

Vaders willen evenmin tijd met hun kersverse baby, het idee! Centen verdienen, dat willen ze. Presteren, pinten pakken, opscheppen over wie de langste heeft. Baby's horen daar niet bij. Wie toevallig een baby krijgt, gooit die na een week binnen bij de kinderopvang, en gaat toch gewoon verder met zijn leven. Borstvoedingsverlof en tijdskrediet zijn al helemaal niet aan Rachida - en dus aan ons - besteed.

Serieus nu. Wat een vreemd signaal geeft die mevrouw. Nu er zo veel degelijke kinderopvang bestaat, kan ik het mij permitteren en dus ga ik na 5 dagen weer werken. Ik vind dat - alleen fysiek al - straffe kost voor een alleenstaande moeder die net een keizersnede heeft ondergaan. Maar wat mij zo boos maakt, is dat ze meteen ook alle moeders in de schaduw zet en het ons zo veel moeilijker maakt om uit te leggen dat het hier echt niet om vakantie gaat. En me dunkt is dat nog altijd hard nodig. Deze generatie mama's - en ik voel me aangesproken - rept zich dag in dag uit om alle bordjes draaiend in de lucht te houden: werken (lees: carrière maken), kinderen, man, huishouden, seks, hobby, vriendinnen, cultuur, vrijwilligerswerk en doe er maar een schep sport bovenop ook. Enkele rustpunten in die ratrace zijn broodnodig om overeind te blijven.

Maar ze bestaan dus nog, en het verbaast mij dat het er zelfs zo veel zijn: bazen die denken dat het leven gemaakt is om te werken en carrière te maken, die waarlijk schande spreken over vrouwen die 15 weken thuis blijven en die al helemaal uit hun dak gaan als mannen nu ook al vaderschapsverlof beginnen te vragen. Je zal maar een kersverse vader zijn die wat langer bij zijn baby wil blijven. Je hebt al een pak lef nodig om tegen al die maatschappelijke druk in te gaan. Rachida bewijst dat je als moeder fysiek na vijf dagen weer kiplekker kunt meedraaien. En je kunt discussiëren over hoe lang bevallingsverlof moet duren, maar er is dus geen enkele reden om papa's niet ook 15 weken vaderschapsverlof te geven, toch?

Kristl Strubbe (Open VLD) is schepen in Mechelen.


DS, 12-01-2009

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB